Mια πίεση στο 13 παρακαλώ

Αυτό ήταν... Μας πήρε η φόρα και μαζί η κατηφόρα. Δεν φτάνει που ήμουν παλαβή από γεννησιμιού μου, ήρθε κι η πίεση να μου τινάξει τα μυαλά (που δεν είχα) στον αέρα.
Μην χτυπιέσαι θα σου πάρουμε μίξερ, μου έλεγε προεκλογικά η φιλενάδα μου.

Που ν΄ακούσω εγώ τότε...
Να πάρουμε τις εκλογές και τι στον κόσμο...
Τις πήραμε τελικά μαζί μ΄ένα αγγούρι τόοοοοοοοσο μεγάλο, και μια πίεση που μπαστακώθηκε μόνιμα στο 17-16 με 9-10 της καρδιάς.Τώρα κατάλαβα ότι έχω και καρδιά. Τι σου μαθαίνει μια μέτρηση τελικά. Πάντως μίξερ δεν απόκτησα.

Τρίτη πρωί έχω πάει με την νύφη μου στο Σισμανόγλειο να την δει ένας φίλος μου γιατρός. Κι αντί για την νύφη μου, βρέθηκα εγώ στο κρεβάτι του "πόνου" να μου μετράνε την πίεση, να μου χώνουν υπογλώσσια, να μου κάνουν καρδιογραφήματα, τους γιατρούς πάνω από το κεφάλι μου και την νύφη μου να φωνάζει:
« Κάντε κάτι για την πεθερά μου γιατί δεν πρόλαβα να πάρω τεφροδόχο ακόμη, η καψερή. Θα με σκοτώσει αν την θάψω».

Μέρες τώρα δεν αισθανόμουν καλά. Άναβα, κέρωνα μου ερχόταν να σκίσω τα ρούχα μου. Έπαιρνε φωτιά το "κορδελιό" το κεφάλι μου.
ΝΑ ΖΕΣΤΑΙΝΟΜΑΙ!
Ζε-σταί-νο-μαι! Οι φλέβες στους κροτάφους να παίζουν τον μικρό τυμπανιστή.
Να μην μπορώ να κουνήσω λέμε!
Το μισό μέτρο να είναι αδύνατον να το διανύσω.
Να διψάω, να κορακιάζω...

Πιάσε, φως μου, ένα Δημοτικό συμβούλιο, να δροσιστώ κομμάτι.
Ναι, αυτό που έχω στα πίσω πίσω, το αγνό, το βαρελίσιο, το πολιτισμένο, το ανθρώπινο, χωρίς φωνές και αντικρούσεις.
'Ξημερώνει και βραδιάζει πάντα στον ίδιο τον σκοπό. Δώσε μου να πιω το συμβούλιο αυτό, εγώ πληρώνω τα οκτάνια της πίεσης π΄ αγαπώ!'
Έτσι μπράβο, να χτυπήσω ένα οκτάνιο με τόνικ, να πάρω φόρα κατηφόρα μπας και ξεμπαστακωθώ από τη καρέκλα στα κάρβουνα.
Το ξέρω: Τα συμβούλια, τα πιοτά και τα ουίσκια έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια...
Το γνωρίζω, αλλά χέστηκα.
Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.
Τα πόδια μου να πάρω, αυτό είναι το ζητούμενο.
Ακίνητη, μαλάκα.
Κάτσε εντελώς ακίνητη, πέρνα στο ντούκου, μπας και σε προσπεράσει η πίεση.

Είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και φρύαξα.
Τι ύφος ηλίθιο είναι αυτό;
Τι μάτι αποχαυνωμένο;
Να έχω και την φαρμακοποιό που μου μέτρησε την πίεση προχτές να μου λέει: «Φτού σας δεν σας φαίνεται ότι έχετε τόση πίεση».
Δηλαδή κυρά μου πρέπει να γίνω μελιτζανί για να φανώ;  Ουφ... Αγχώθηκα πάλι.

Ήρθε και μια ίωση και με αποτελείωσε.
Υποφέρω, μου ανεβαίνει πυρετός, μου ανεβαίνει κι η πίεση.
Τι συμπτώματα έχει η νόσος των χοίρων, ξέρει κανείς;
«Η κλινική εικόνα ποικίλλει και τα συμπτώματα μπορεί να αφορούν περισσότερα του ενός συστήματα του οργανισμού.
Ο ασθενής αισθάνεται για λίγες ημέρες αδυναμία και καταβολή και μπορεί να ακολουθήσει μια περίοδος με συμπτώματα γριπώδους συνδρομής.
Πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν υψηλό πυρετό (περισσότερο από 39C), από το κεντρικό νευρικό σύστημα (πονοκέφαλος, σύγχυση, λήθαργος, ντελίριουμ), από την καρδιά (βραδυκαρδία) κ.λπ.
Ανάλογα δε με την έκταση της πνευμονίας αλλά και την συνύπαρξη ή όχι άλλων νοσημάτων, μπορεί να υπάρχει δύσπνοια ή και αναπνευστική ανεπάρκεια».
Ναι, όχι, αν δεν έχετε αντίρρηση, αυτό το σίχαμα λέω να μην το πάθω.


Ας μείνω καλύτερα με την πίεσή μου, που όσο να πεις, έχουμε αναπτύξει και μια οικειότητα τόσο καιρό.
Με τη πίεση έχω άλλο θάρρος, ρε παιδί μου, μπορώ να της ρίξω κι ένα σιχτίρ χωρίς να το πάρει προσωπικά. Ή να πάρω τηλέφωνο τους ανθρώπους που με ανέχονται και ν΄αρχίσω να ουρλιάζω.
Γιατί αν δεν ρίξω στον οργανισμό μου λίγο οκτάνιο τσιρίδας πώς θα τον ανέβω τον όροφο;
Ωραία, πήρε βράση η πίεση: έτοιμη είναι να την αυγοκόψω, να τη σβήσω με κόκκινο κρασί και να τη σερβίρω με λαχανάκια Βρυξελλών.
Μπούτι ή στήθος, καμάρι μου;

Αφιερωμένο στους ανθρώπους που είναι δίπλα μου αυτό τον καιρό και με ανέχονται.

ΥΣ: Κάποιες μικρές απουσίες μου θα ήθελα να τις συγχωρήσετε. Είναι μέχρι να ισορροπήσω εγώ κι η κολλητή μου, (πίεση) στο τεντωμένο σχοινί που περπατάμε. Μέχρι να γίνει του μαλλιοτραβήγματος δηλαδή.