Μας πήραν το ηρεμιστικό μας, το μέσον για να δοκιμάζουμε την λογική μας, το δρόμο προς την
παραλογία, το ναρκωτικό της αντίδρασής μας, τον υποβολέα της σκέψης μας.
Τελικά η ζωή χωρίς πληροφόρηση είναι απολύτως εφικτή.
Τολμώ να πω ότι μπορεί να είναι και άκρως ευχάριστη….
Η ζωή χωρίς ειδήσεις είναι από μόνη της μια σημαντική είδηση, μια εμπειρία που μας επαναφέρει στον βασικό προβληματισμό της διαχείρισης της ζωής μας. Στο τι χρειαζόμαστε και στο τι όχι.
Η ζωή χωρίς ειδήσεις, δίχως αυτόν τον ανηλεή βομβαρδισμό γεγονότων που επαναλαμβάνονται με μεθοδολογική διαστροφή και έντονη διάθεση χειραγώγησης, μας κάνει να αντιληφθούμε ότι, μάλλον, είμαστε θύματα μιας βάρβαρης συνθήκης την οποία έχουμε υπογράψει με τη θέλησή μας και τα ίδια μας τα χέρια.
Μέσα από το κάδρο των ενημερωτικών πρωινών εκπομπών, μεγάλου μήκους και βραδινών ειδήσεων, η ενημέρωση μας διαπλάθει και μας διαμορφώνει σε ανδρείκελα μιας τυποποιημένης δημοκρατίας που μετατρέπει το κάθε ξόανο σε είδωλο, σε πρότυπο ζωής, σε ιδεολογία. Μέσα από το κάδρο αυτό οι τηλεπαρουσιαστές παράγουν μια πραγματικότητα που πρέπει να ψηφίσουμε, μια άποψη που πρέπει να υιοθετήσουμε, μια ιδέα που πρέπει να πιστέψουμε, ένα αντικείμενο που πρέπει να αγοράσουμε, κάτι που πρέπει να αγαπήσουμε, τα οποία ίσως ακόμη να πρέπει να υπερασπιστούμε με τη ζωή μας.
Η απεργία τελείωσε, αλλά μάλλον αυτή η 24ωρη αποτοξίνωση δεν ήταν αρκετή για κανέναν.
Μήπως ο κοινωνικός ρόλος των δημοσιογράφων είναι απολύτως παρασιτικός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!