Όταν γύρισε για να συνεχίσει την πορεία της,
ξαφνιάστηκε από την παρουσία μια ηλικιωμένης που ήταν τυλιγμένη σε μια κουβέρτα, που εμφανίστηκε από το πουθενά, καθισμένη δίπλα στην φωτιά, ξεφυλίζοντας αργά τις σελίδες ενός δερματόδετου βιβλίου.
Πλησίασε την ηλικιωμένη και την ρώτησε, "Από που ήρθες; Δεν σε είδα λίγα λεπτά πριν. Πως άναψες τόσο γρήγορα την φωτιά;"
Οι ερωτήσεις της έμειναν αναπάντητες. Μια γαλήνια φωνή της είπε, "Έλα, παιδί μου κάθισε δίπλα μου. Έχω κάτι να σου δείξω".
Μόλις κάθισε δίπλα στην φωτιά, η άγνωστη τις έδωσε το βιβλίο. Εκείνη, άρχισε να το ξεφυλίζει περίεργη, και ανακάλυψε κατάπληκτη ότι περιείχαν την ιστορία ολόκληρης της ζωής της από τις πρώτες στιγμές της παιδικής της ηλικίας μέχρι το παρόν.
Έφτασε στην σελίδα που είχε την συνομιλία της με την άγνωστη, δίπλα στην φωτιά και η επόμενη σελίδα ήταν κενή.
Απεγνωσμένα, κοίταξε την ηλικιωμένη και την ικέτεψε να της εξηγήσει.
"Αυτό σημαίνει ότι η ζωή μου τελειώνει απόψε;"
"Όχι, παιδί μου. Σημαίνει ότι απόψε η ζωή σου ξεκινάει."
Εκείνη τη στιγμή η ηλικιωμένη πήρε το βιβλίο στα χέρια της και άρχισε να σκίζει μια μια τις γεμάτες σελίδες και τις πετούσε στην φωτιά μέχρι που έμειναν μόνο άδειες σελίδες στο βιβλίο.
Επέστρεψε το βιβλίο στην κοπέλα.
"Βλέπεις;", της είπε, "όπως τα κύματα έσβησαν τα αχνάρια σου στην άμμο, έτσι σβήστηκε το παρελθόν σου, για πάντα. Η μόνη στιγμή που σου ανήκει είναι αυτή, τώρα, εδώ."
"Κάθε νέα στιγμή είναι η αρχή της υπόλοιπης ζωής σου και πρέπει να την ζήσεις πλήρως, γιατί δεν θα έχεις δεύτερη ευκαιρία."
"Πιο σημαντικό από όλα είναι ότι κάθε καινούργια μέρα φέρνει μια ευκαιρία να αγαπήσεις - κάτι που μπορεί να μην σου ξανασυμβεί."
"Όσο για το μέλλον σου, είσαι ελεύθερη να το διαμορφώσεις όπως σου αρέσει, μια και ακόμη δεν έχει γραφτεί."
Κατόπιν, όμοια με την μυστηριώδη εμφάνηση της, η ηλικιωμένη σηκώθηκε, έφυγε και χάθηκε στο σκοτάδι της νύχτας.
Αυτό ήταν ένα κομμάτι που διάβασα στο βιβλίο "For Love or Nothing" (Αγάπη για το Τίποτα) του William Oak.
Με άγγιξε και γι' αυτό το μετάφρασα και το μοιράζομαι μαζί σας...
αισθητικά ενδιαφέρον το παραπάνω, αλλά θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με τον συγγραφέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα οι επόμενες σελίδες της ζωής μου συνδέονται άρρηκτα με τις προηγούμενες. Δεν κοπίασα σε όλη μου τη ζωή για να πετάξω τις προηγούμενες σελίδες (μου) στη φωτιά. Είναι η κληρονομιά μου για τα παιδιά μου και ο οδηγός για το δρόμο που θα επιλέξω στο μέλλον.
Και για να το γενικεύσω, εδώ στην Κρήτη λέμε πως:
"Λαος που την παράδοση ξεχνα και δεν θυμάται
στο λήθαργο του μαρασμού παντιτινά κοιμάται"
:[
Από αυτή την οπτική έχεις απόλυτο δίκιο. ΝΑι σε προσωπικό επίπεδο, ο καθένας μας έχει γράψει, με τα χρόνια, πολύ εποικοδομητικές σελίδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που με "τράβηξε" σε αυτό το κείμενο, όμως είναι το γεγονός ότι όλο αυτό τον τελευταίο καιρό έχει αναπτυχθεί μια τάση μεμψιμοιρίας και αυτολύπησης για το παρελθόν και για τους λόγους που φτάσαμε σε αυτό το αδιέξοδο.
Ε λοιπόν, βαρέθηκα...
Θέλω μια καινούργια αρχή, να καθίσουμε όλοι μαζί και να σκεφτούμε για λύσεις, για φρέσκες ιδέες, για πρόγραμμα. Να ανασκουμπωθούμε και να πάρουμε το παρόν στα χέρια μας. Αλλιώς τι θα κληροδοτήσουμε στην επόμενη γενιά;
Δεν εννοώ, με τίποτα, να πετάξουμε την ιστορία και την παράδοσή μας. Άλλωστε αυτά δεν ευθύνονται για την δυσμενή θέση που βρισκόμαστε. Αλλά το γεγονός ότι, απλά τα ξεχάσαμε...και αφεθήκαμε να μας παρασύρει το ρεύμα...;(