Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί στην σκηνή...σαν ρόκ συγκρότημα.

Μετά από την κραιπάλη των γενεθλίων, μισοζαλισμένη σήμερα το πρωί, κάνω καφέ και θρονιάζομαι μπροστά στον υπολογιστή, να δω τι γίνεται στον κόσμο (μας).

Κάτι αρχίζω να βλέπω που δεν μ`αρέσει.

Κοιτάω να δω αν όντως βλέπω καλά ή φταίει το ξενύχτι, ή το ποτό που ήπια χθες το βράδυ ήταν μπόμπα!

Πρώτη επίσκεψη στην Μάγισσα μου που με το χιούμορ της μου φτιάχνει την ημέρα.

Διαβάζω και κάτι νιώθω στο στομάχι να μ`ενοχλεί.

Θα σταματήσει για λίγο καιρό μετά από διάφορα προβλήματα υγείας που είχε, (κι εγώ και όλοι μας δεν πήραμε μυρωδιά) για να βρει τον εαυτό της.

"Συγγνώμη κυρία μου με ρώτησες; Ήσουν η καθημερινή μου ανάσα μου χάριζες το γέλιο μέσα από το καυστικό σου χιούμορ. Τώρα με ποιόν θα γελάω; Ποιος θα διακωμωδεί τόσο έξυπνα και καυστικά την πραγματικότητα που ζούμε";

Πέρα όμως από την εγωπάθειά μου, θέλω να της ευχηθώ μέσα από αυτές τις γραμμές να ξεπεράσει όσο πιο γρήγορα μπορεί το πρόβλημα υγείας, να ξαναβρεί το καυστικό της χιούμορ,και να επανέλθει γρήγορα κοντά μας.

Δεύτερη στάση στον αγαπημένο μου τρελό του χωριού

Κι εκεί διέκρινα μια απογοήτευση αλλά πιο ανώδυνη.

Απογοήτευση για το σύστημα, ένα όνειρο φυγής σ`ένα μέρος με την συμμετοχή φίλων, που θα φτιάξουν το δικό τους καταφύγιο.

Εδώ χειροκροτώ κι επαυξάνω. Θα ήθελα πάρα πολύ να συμμετέχω σ`αυτό το όνειρο.

Κι αφού ο φίλος μου υπόσχεται και σύνδεση με ίντερνετ, τρέχω να δηλώσω συμμετοχή.

Ξέρω να ζυμώνω, ν`"απλώνω τραχανά", να ανοίγω φύλλο, και να βγάζω τα σκυλιά βόλτα.

Είμαι πολύ προκομμένη γυναίκα.
"Όποιος σε πάρει φως μου κι όποιος σ`ευλογηθεί στου λουβιαρού το δέντρο να πάει να κρεμαστεί" έλεγε η γιαγιά μου η συχωρεμένη.

Τρίτη σφαλιάρα η φίλη μου Η ΑΝΑΣΑ

Σταματάει προς το παρόν γιατί νιώθει ότι δεν έχει έμπνευση. Τα έχουμε πεί και προσωπικά απλά θέλω να προσθέσω εδώ στο δικό μου χώρο, ότι κατά την ταπεινή μου γνώμη έχει άδικο.

Την θεωρώ από τις καλύτερες πένες, και σίγουρα καταλαβαίνω την θέλησή της να προσφέρει κάτι καλύτερο μέσα από την σελίδα της.

Ποιος όμως είναι αυτός που θα κρίνει τι είναι καλό και τι όχι. Κάτι που νομίζουμε ότι είναι αριστούργημα όταν το γράφουμε, στους αναγνώστες μπορεί να περάσει αδιάφορο.

Ή κάτι που το έχουμε για τα σκουπίδια να χειροκροτηθεί.

Άλλωστε αυτές τις σελίδες τις φτιάξαμε για να μοιραζόμαστε. Τον πόνο, την χαρά, την λύπη, την απογοήτευση. Να καταθέτουμε, να εκτιθέμεθα και να παίρνουμε και το ρίσκο.

Σημασία έχει το άδειασμα της ψυχής. Κάπου διάβασα ότι όταν γράφουμε να γράφουμε σαν να είναι η τελευταία μας ανάρτηση. Ν`αφήνουμε να βγει αυτό που μας πνίγει, να γίνει χείμαρρος και να κατακλύσει την άσπρη οθόνη. Και μετά η απόλυτη παράδοση, στα μάτια και την κριτική των επισκεπτών μας .Όποια κι αν είναι. Μπορεί ποτέ να μην αγγίξουμε το δικό μας τέλειο.

Σημασία όμως έχει να είμαστε εδώ, να μοιραζόμαστε και να παίρνουμε και το ρίσκο.

Άλλωστε χωρίς ρίσκο τι νόημα θα είχε η ζωή.

Αφιερωμένο λοιπόν στους φίλους μου που νιώθουν ότι δεν θέλουν να συνεχίσουν άλλο προς το παρόν, με την ευχή να ξαναομορφήνουν με τις αναρτήσεις τους την καθημερινότητά μου.

• Η επιτυχία σε κάνει να Λάμπεις !
• Η ευτυχία σε κάνει Γλυκό !
• Οι δοκιμασίες σε κάνουν Ισχυρό !
• Οι λύπες σε κάνουν Ανθρώπινο!
• Οι αποτυχίες σε κάνουν Ταπεινό !
• Αλλά μόνο ο Θεός σε κάνει να Συνεχίζεις ! παρ όλες τις δυσκολίες !.....