« Η ΚΥΡΙΑ… «TOO MUCH»…»

Το παρακάτω κείμενο, γράφτηκε από την φίλη μου ANASA,
μετά από δική μου παράκληση. Πολύ λίγες προσθήκες γίνανε από μένα. 
Σας αφήνω με την απορία αν πρόκειται για δική μου εμπειρία ή φίλης μου...
Άλλωστε όλα στην ζωή είναι εμπειρίες που μας βοηθάνε να πάμε ένα βήμα μπροστά.


Το παρατσούκλι  της ήταν αυτό, η κυρία «too much..». Είχε αυτό το «κάτι» που οι άνδρες φοβόντουσαν.. Ήταν «πολύ» σε όλα της.. Πολύ όμορφη, πολύ ντελικάτη, πολύ έξυπνη, πολύ ενθουσιώδης, πολύ παθιασμένη, πολύ γελαστή, πολύ δυναμική, πολυτάλαντη.
Όλα αυτά τα «πολύ», ήταν προτερήματα και ελαττώματα ταυτόχρονα. Το ήξερε αυτό και κάθε φορά που έκανε μια νέα γνωριμία η καρδιά της έτρεμε στην ιδέα ότι για άλλη μία φορά θα ήταν «too much to be with».
Έτσι κι εκείνη τη μέρα, όταν γνωρίστηκε με τον Απόστολο, τα πάντα έδειχναν ότι ταίριαζαν, είχαν πολλά κοινά κι αυτό ήταν κάτι που ναι μεν την ευχαριστούσε, αλλά την φόβιζε συνάμα. Θα ήταν αυτός ο τύπος του άνδρα που δεν θα τον τρόμαζε το «too much» της;
Που θα μπορούσε να την κρατήσει δίπλα του χωρίς κάποια στιγμή να αισθανθεί μειονεκτικά απέναντί της;

Είχε κουραστεί πιά να βιώνει την μοναχικότητά της εξ`αιτίας αυτού του "too much".
Άρχισε λοιπόν να συμβιβάζεται με την ιδέα μιάς γνωριμίας μέ την μεσολάβηση φίλων.
Πήγε να τον συναντήσει με μια μικρή ελπίδα να σιγοκαίει μέσα της. 
Ήθελε πια να μοιραστεί την καθημερινότητά της μ`έναν σύντροφο.

Προσπάθησε να είναι χαμηλών τόνων, να κρατήσει το εκρηκτικό ταπεραμέντο της όσο το δυνατό πιο ήπιο, τόσο όσο να μην τον τρόμαζε. Εκείνος φαινόταν δυναμικός τύπος, ομιλητικός, ευγενικός, χιουμορίστας με πολλά ενδιαφέροντα. Εκείνη παρέμενε ήσυχη, χαμηλών τόνων, τον άκουγε με προσοχή και φρόντιζε το χαμόγελο, οι εκφράσεις της, οι κινήσεις της καθώς και αυτά που του έλεγε να είναι μετρημένα και μέσα στα πλαίσια,  κρατώντας ένα χαμηλό προφίλ. Έτσι πίστευε ότι θα τον κέρδιζε, εξάλλου δεν είχε κι άλλη επιλογή. Φοβόταν πως αν έδειχνε το εκρηκτικό της ταπεραμέντο εξ’αρχής δεν θα προλάβαινε ούτε τον καφέ του να πιεί μαζί της. Εξάλλου έτσι συνέβαινε με τους περισσότερους άνδρες που γνώριζε…δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το too much της!

Η συζήτηση κυλούσε  ομαλά. Εκείνος εξακολουθούσε να περιαυτολογεί κι εκείνη να χαμογελά συγκαταβατικά. Μέσα της όμως ένιωθε λες και θα έσκαγε! Είχε καταπιέσει τον αυθορμητισμό της σε σημείο να νιώθει μια άλλη. « Βρε τι κάνω για τους άνδρες..» σκεφτόταν..και αρκούνταν σε χαμόγελα συγκατάβασης, σε λίγα λόγια, μετρημένα και καλά.

Στο τέλος της  βραδιάς κι ενώ ήταν η ώρα να χωρίσουν κι εκείνη περίμενε να της ζητήσει να ξαναβρεθούν, εκείνος ξαφνικά γύρισε και της είπε:
 « Ξέρεις…να….καταρχήν είσαι πολύ όμορφη γυναίκα, αλλά να….» κόμπιασε και εκείνη πάγωσε.. «Το αλλά τι το θέλει;» αναρωτήθηκε, «..αφού ήμουν υπόδειγμα χαμηλών τόνων και συγκατάβασης! …μήπως θέλει να μου ζητήσει να ξαναβρεθούμε και διστάζει; μάλλον αυτό θα είναι!», σκέφτηκε εκείνη με σιγουριά.
Ξαφνικά της είπε « Έχεις όλα τα καλά του Θεού Κατερίνα  μου, αλλά έχεις ένα βασικό κακό για μένα»….εκείνη πάγωσε στο άκουσμα της φράσης του.
Περίμενε με αγωνία να ακούσει ποιό θα ήταν το βασικό κακό της…μήπως το ότι κάπνιζε; Aυτό ενοχλούσε κάποιους..Δεν μπορούσε να σκεφτεί κάτι άλλο, μιας και είχε προσέξει πάρα πολύ και φρόντισε να του κάνει καλή εντύπωση. «Τι κακό;» τον ρώτησε με αγωνία… « Να , είσαι….είσαι ήσυχη και συγκαταβατική..πως να το πω…too much low profile βρε παιδί μου!» ...


Eκείνη πάγωσε στο άκουσμα της φράσης που της είχε γίνει σήμα κατατεθέν, αλλά αυτή τη φορά για άλλο λόγο. Πάντα ήταν too much λόγω του εκρηκτικού ταπεραμέντου της κι όχι για το ακριβώς αντίθετο!!! Αυτό που άκουσε την έκανε έξω φρενών!!

Σηκώθηκε πάνω αγανακτισμένη λέγοντας , « ..βρε δε σας πιάνει κανείς πουθενά εσάς τους άνδρες! Ό ένας δεν αντέχει την πολύ έντονη προσωπικότητα κι ο άλλος το πολύ χαμηλών τόνων. ..κουράστηκα η γυναίκα! αϊ σιχτίρ πια!!! Είστε όλοι  too much για να σας αντέξω!!!» είπε και τον άφησε παγωμένο, άφωνο, να την κοιτάει με το στόμα ανοιχτό καθώς περπατούσε προς την έξοδο τινάζοντας περήφανα τα μακριά μαλλιά της.