Το ξεσκαρτάρισμα...

Μία λέξη ανεβαίνει στο στόμα μου από το πρωί...Ξεσκαρτάρισμα...Το επαναλαμβάνω συνεχώς και προσπαθώ να βρω την αιτία.

Πίνω καφέ, προσπαθώ να κάνω κάποιες δουλειές που θ`απασχολήσουν το μυαλό μου, του κάκου όμως..

Η λέξη επαναλαμβάνεται κι από ψίθυρος αρχίζει να γίνεται κραυγή...

Νιώθω τον εαυτό μου ανίκανο να λειτουργήσει και  να συγκεντρωθεί  λες κι ο μικρός διάβολος που κρύβω μέσα μου έχει κηρύξει την δική του επανάσταση.

Κάθομαι κι αρχίζω να γράφω τι θέλω να ξεσκαρτάρω από την ζωή μου, τι είναι αυτό που με πονάει που με πληγώνει, που μου στερεί την χαρά της ζωής και με βυθίζει σ`αυτό το τέλμα της απελπισίας.

Στην αρχή είναι όλα μπερδεμένα, όλα μαζί και τίποτα...Σε λίγο όμως  το κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγεται...

Το χέρι απελευθερώνεται κι οι σκέψεις αποτυπώνονται σαν  χείμαρρος  λύτρωσης στο χαρτί.

Τι με πληγώνει τι με θλίβει; Τι είναι αυτό που διώχνοντας το από την ζωή μου θ`ανασάνω;

* Τους δήθεν και τους τάχα...

*Τους ανθρώπους που στην αγάπη και στο δόσιμο ψυχής απαντάνε με  θεατρική υποκρισία.

*Τους... "τι έχω να κερδίσω από σένα τι θα μου δώσεις";

*Εκείνους που στην αλήθεια μου απαντάνε με ψέμα

*Τους φίλους... άφιλους...τους "θα σε θυμάμαι", αλλά σε ξεχνώ με την πρώτη ευκαιρία.

*Τους...σου το υπόσχομαι... αλλά ξέρεις δεν θα μπορέσω

*Τους... θα σου τηλεφωνήσω...θα σου στείλω μήνυμα...

*Τους δήθεν αντιρατσιστές που φοβούνται να εκφράσουν  τον ρατσισμό τους, μόνο ψιθυριστά σε κλειστές παρέες και με συνωμοτικό  ύφος.

*Τα ανθρωποειδή  που κρύβουν το τέρας της ανωμαλίας μέσα στην ψυχή τους.

*Τους έλα μωρέ πλάκα έκανα...με τα όνειρά σου.

*Τους... κατά λάθος  εξεπίτηδες...τους μίζερους...τους αχάριστους στο δώρο της ζωής...τους υλιστές.

*Αυτούς που άνοιξα το σπίτι μου και την καρδιά μου τους φιλοξένησα, και φεύγοντας μου στερήσανε ότι πιο αγαπημένο είχα.

Ξεσκαρτάρω τα" μεγάλα λόγια" από μικρούς ανθρώπους και κρατάω τις "μικρές πράξεις ψυχής" από μεγάλους ανθρώπους.

ΑΥΤΗ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!!

Κρατάω την αλήθεια μου... για όσους θα ήθελαν να την ανακαλύψουν, (αυτή είμαι εγώ)...και κλείνω την πόρτα της καρδιάς μου σε οτιδήποτε ψεύτικο και κάλπικο είχα στην ζωή μου.

....Κι η πορτα αυτή θα ανοίξει μόνο σε αυτούς που θα κερδίσουν το κλειδί ...(ή μόνο σε αυτούς που θα αφουγκραστούν τους χτύπους της) 

Tο παρακάτω τραγούδι  μου το αφιέρωσε ένας καλός μου φίλος δημοσιογράφος  από την εκπομπή του στο ραδιόφωνο.

Λέει την αλήθεια μου... και το αφιερώνω κι εγώ με την σειρά μου σε όποιον τον εκφράζει.