Με όντα εγώ παράλογα... και για αλήτες δεν μιλώ

Εγώ μιλώ με τ`άλογα τον σπίνο τον κορυδαλλό,
με όντα εγώ παράλογα και με αλήτες (πολιτικούς) δεν μιλώ... για να παραφράσω το καταπληκτικό τραγούδι του μεγάλου ( κατ`εμέ) τροβαδούρου Κ. Χατζή.
Άσχημα ξύπνησα σήμερα. Με γυρισμένο μάτι. Για όλη αυτή την κατάντια που βιώνω σαν άνθρωπος και πολίτης αυτής της χώρας. Και θέλω να βρίσω να εκτονωθώ η γυναίκα. Μην πάθω και κανένα εγκεφαλικό λόγω πίεσης. Όποτε βλέπω ειδήσεις κι ακούω τα λαμόγια των μέσων μαζικής εξόντωσης που σερβίρουν τόσο έξυπνα της π@π@ριές περί κρίσης και χρεωκοπίας, νάτη η πιεσάρα. Σαν ασανσέρ ανεβοκατεβαίνει.18 με 9. Μόλις κλείσω την τηλεόραση ξανα επανέρχεται στα ίσα της.

Οχι, δεν θα πεθάνω εγώ, αγάπη μου! Δεν θα διαλυθώ εγώ με τί-πο-τα όμως! Που από το στρες, το άγχος και το αχ βαχ, θα με στείλουν μια ώρα αρχύτερα. Πήγα να κάνω τσεκάπ, βγήκαν οι αιματολογικές μου ένα σίχαμα. Χάλια οι μετρήσεις όλες. «Εχετε πολύ στρες, να το μετριάσετε», λέει ο γιατρός. Ναι, γιατρέ μου, αμέσως. Όταν μετριάσουν αυτοί τις μαλακίες, θα δεις μια πιεσάρα θεά 11-7 στην επόμενη μέτρηση.

Λέω στην παθολόγο «γιατρέ μου, στα καλά του καθουμένου εδώ στη μέση του στήθους με πιάνει ξαφνικά ένας έντονος πόνος, σαν σφίξιμο, σαν μέγγενη ένα πράγμα».
" Να κόψετε την τηλεόραση" μου απαντάει. Κι έχει δίκιο η γυναίκα. Γιατί έχω την αίσθηση ότι όλα αυτά που μας σερβίρουν είναι κουραφέξαλα; Γιατί νομίζω ότι όλα είναι ένα καλοστρωμένο σχέδιο για να ξεπουλήσουν την Ελλάδα;
Γυρίζω στο @χωρο σαν το αδέσποτο σκυλί και προσπαθώ να βουτήξω κανένα κόκκαλο (πληροφορία) μπας και καταλάβω, όσα μου επιτρέπει ο πλατινέ εγκέφαλός μου. ΚΑΙ επειδή όποιος γυρίζει, μυρίζει, που έλεγε κι η πάνσοφη γιαγιά μου, ΝΑΣΟΥ πετιέται η πληροφορία και μάλιστα από τον Καναδά.
«Εκείνες οι προηγμένες χώρες που καταφέρνουν να δανείζονται με πολύ χαμηλά επιτόκια, ή έχουν γενικά περιθώριο για να αυξήσουν τον δανεισμό τους, συμπεριλαμβανομένων χωρών της ευρωζώνης (σημ. αναφέρεται καθαρότατα στην Γερμανία), πρέπει να ξανασκεφτούν τον ρυθμό της μείωσης των ελλειμμάτων τους. Αν παρακάνουν την μείωση αυτή, βραχυπρόθεσμα, ώστε να αντισταθμίσουν απώλειες φόρων, τότε θα καταφέρουν να μειώσουν την οικονομική δραστηριότητα, να χάσουν την λαϊκή υποστήριξη για προσαρμογή και να υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη των αγορών.» Και σαν να μην έφτανε αυτό, το ΔΝΤ συνεχίζει: «Η σφικτή δημοσιονομική πολιτική χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί το χρέος που δημιουργήθηκε τα χρόνια των παχιών αγελάδων. Όμως πρέπει να ασκηθεί με αργούς ρυθμούς που να δίνουν την ευκαιρία για αύξηση της παραγωγής και της απασχόλησης.» Παρακάτω το κείμενο του ΔΝΤ.
εδώ
Το παρακάτω κείμενο είναι από μια πολύ καλή ανάλυση που βρήκα εδώ
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, ποια σκοπιμότητα ( Εδώ πάει το τι κάνει νιάου- νιάου στα κεραμίδια) εξυπηρετούν τα νέα μέτρα που προτείνει η Τρόϊκα για περικοπές μισθών στον ιδιωτικό τομέα, για νέες μειώσεις συντάξεων κ.λ.π.; Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτά τα μέτρα θα παρατείνουν την ύφεση επειδή αφαιρούν ζήτηση από την αγορά; Πολύ φοβούμαι ότι η Τρόϊκα, σε τεχνοκρατικό επίπεδο, και οι ηγέτες της Ευρωζώνης, σε πολιτικό, έχουν τόσο ανεπανόρθωτα εκτεθεί με το σχέδιο «σωτηρίας» της Ελλάδος, που τρέμουν στην ιδέα να πουν την αλήθεια. Αρχίζουν να σκέφτονται και να λειτουργούν υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους! Τον τελευταίο καιρό, είναι αλήθεια, τους ξεφεύγουν μερικά λόγια ενδεικτικά της αποτυχίας τους, αλλά πόρρω απέχουν από το να αντικρίσουν την σκληρή πραγματικότητα. Και επιμένουν σ’ ένα πρόγραμμα, απλά και μόνο για να δείχνουν ότι κάτι κάνουν, ενώ στην ουσία έχουν χάσει το μπούσουλα! Δεν θα βρείτε ούτε έναν σοβαρό άνθρωπο που να πιστεύει ότι το μνημόνιο θα βελτιώσει την κατάσταση. Απλώς η πολιτική ηγεσία της Ευρωζώνης αγοράζει χρόνο και ελπίζει σ’ ένα θαύμα. Εμείς, όμως, γιατί επιμένουμε να τα ανεχόμαστε όλα αυτά.
Αλλά για να μη γίνουν τα κακά χειρότερα, τέρμα, το αποφάσισα: σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπάκια για τον κάθε ηλίθιο... Από αυτά που προσωρινά έχουμε βάλει στα στούντιο(τάφους που έχουμε ανοίξει με έναν φίλο μου), να κολυμπάνε περιμένοντας τα λαμόγια να σκάσουν μύτη. Αλλά προς το παρόν τα γεμίσαμε νερό και βάλαμε τα παπάκια, να κάνουν τις σημαδούρες,για να μην πέσει κανένας αθώος περαστικός μέσα.
Δεν θα τρελαθώ εγώ αγάπη μου! Άλλωστε μου έχουν βγάλει απαγορευτικό εισόδου σε όλα τα φρενοκομεία της χώρας, χαρακτηρίζοντας την νόσο μου ( τρέλα ) μη αναστρέψιμη.
Με αγνοούν; Τους γράφω! Σφίγγω τα δόντια, βάζω για λίγο κάβα εφορίες κι αγωνίες...

Κλείνω την τηλεόραση και ψάχνω να βρω ένα χαμόγελο... Οπου κι αν έχει τρυπώσει... Κάτω απ' το χαλί, πίσω απ' το περβάζι, στο συρτάρι του ψυγείου. Ψάχνω να βρω ένα χαμόγελο βλέποντας τις κούκλες μου να παίζουν...

Στο σινεμά με το ποπ κορν αγκαλιά... Στο σπίτι των παιδιών μου που θα μαζευτούμε άνθρωποι που αγαπάς και σ' αγαπάνε, ρε γαμώτο. Σε μια τηγανιά πατάτες με τυρί φετούλα... Οπου το βρω... Οπως το βρω... Κι όσο αντέχω...
Σκασίλα μου λοιπόν μεγάλη και δέκα παπάκια...
Μέχρι λοιπόν να γεμίσουν τα στούντιο και να μεταναστεύσουν τα παπάκια σε πιο θερμά κλίματα...
Και να μείνω με τη τρέλα... Τη σκέτη... κλείνω με αυτό το πολύ όμορφο βίντεο εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους εσάς που με επισκέπτεστε.