Σαν σήμερα...

Αφιερωμένο στον ξανθό μου άγγελο.

Προσπαθώ να γράψω το κείμενο αφιερωμένο στα γενέθλιά σου, και δεν μου βγαίνουν οι λέξεις.
Στα μάτια μου μπροστά έρχονται εικόνες, που στην ψυχή μιας μάνας μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες.

Η στιγμή που σε πρωτοκράτησα στην αγκαλιά
μου... τον ξανθό μου άγγελο.
"Θα είναι ξανθός με πράσινα μάτια και θα γεννηθεί πάνω από 4,5 κιλά" έλεγα στον πατέρα σου και σε όλους τους γνωστούς.
Ο χρησμός της Πυθίας; Όχι! Το ένστικτο της μάνας που είναι απόλυτα συνδεδεμένη μ`αυτό που μεγαλώνει στα σπλάχνα της.
Όταν σε πρωτοαντίκρυσα ζαλισμένη από την νάρκωση, ένιωσα την καρδιά μου να φτερουγίζει.
Κι όταν σε άγγιξα, άγγιξα όλο το Σύμπαν. "Θα σ`αγαπώ τόσο πολύ, όσο όλος ο κόσμος, πιο πάνω από τον ουρανό πέρα από τ`αστέρια" σου ψιθύρισα.
Με κοίταζες απορημένο με τις τεράστιες ματάρες σου.
Πέρασαν τόσα χρόνια, έγινες πατέρας, αλλά για μένα είσαι πάντα το μωρό που πρωτοκράτησα στην αγκαλιά μου, εκείνη την Τρίτη στης 8 Ιανουαρίου στης 9 η ώρα το πρωί.
Δεν ξέρω αν ήμουν καλή μάνα. Αυτό που ξέρω είναι ότι προσπάθησα όσο μου επέτρεπε η νεανική μου νιότη, κι η αμυαλιά που κουβαλούσα.
Στόκος βγήκε η μάνα σου, παρ΄ το απόφαση!
Κι επειδή οι αγκαλίτσες, τα φιλάκια και τα υποκοριστικούλια γενικώς δεν είναι το φόρτε μας, μάνα σου είμαι, στη γειτόνισσα θα ΄μοιαζα;

Μικρό κοριτσάκι εγώ, μωράκι εσύ.
Μαζί μεγαλώσαμε οι δυο μας.
Μαζί φάγαμε τα χαστούκια μας (και πέσαν κι απανωτά τ΄ άτιμα).
Μαζί κάναμε τα λάθη μας.
Μαζί πάθαμε, μαζί μάθαμε.
Μαζί τα διορθώσαμε, μαζί προχωρήσαμε, μαζί πορευτήκαμε, μαζί συνεχίζουμε.
Η ζωή μας ένα "ΜΑΖΙ": τεράστιο σαν αγκαλιά, ζεστό σαν φιλί, απαλό σαν το βλέμμα σου πάνω μου!
Γιατί πια εγώ έγινα το παιδί... κι εσύ ο γονιός.

Το μόνο που προσπάθησα ήταν να σκύψω πάνω στην ψυχούλα σου!
Να προσπαθήσω να σου περάσω κάποιες αξίες, αλλά παράλληλα να μην παραδώσω τον Αμνό του Θεού βορά στους λύκους.
Να ισορροπήσεις σε ένα τεντωμένο σκοινί, από τη στιγμή που γεννήθηκες μέχρι όποτε και όσο χρειαστεί!
Όχι, αγόρι μου.
Όχι, γιε μου.
Εγώ εσένα δεν θα σε "τρατάρω" ποτέ φιλοδοξία.
Ούτε κυριολεκτική ούτε μεταφορική.
Γιατί τα παιδιά μας τα αγαπάμε γι΄ αυτό που είναι.
Όχι γι΄ αυτό που εμείς θα θέλαμε να είναι!
Κι εγώ είμαι πολύ περήφανη για σένα γιε μου! Γιατί είσαι όλα αυτά που θα ήθελε μια μάνα για το παιδί της και ΚΑΤΙ παραπάνω. ΑΝΘΡΩΠΟΣ, με ότι περικλείει αυτή η λέξη.

Κάθισε αναπαυτικά γιατί σήμερα- στα γενέθλιά σου- σ΄ αρέσει δεν σ΄ αρέσει, θα με φας στη μάπα κανονικά και με τον νόμο!
Λοιπόν,γιε μου, έχουμε και λέμε:
Οι περισσότεροι άνθρωποι (όσοι δεν τους βγήκε η μάνα τους μπάζο σαν και μένα) θεωρούν ότι έχουν την καλύτερη μητέρα του κόσμου.
Εγώ δεν το "θεωρώ"!

Εγώ το ΄χω λυμένο το θεματάκι: Έχω τον καλύτερο γιο στον κόσμο! Αδιαπραγμάτευτο, τελεία, παύλα κι οι υπόλοιποι τουμπεκί ψιλοκομμένο, παρακαλώ!
Χρόνια Πολλά,γιε μου! Να τα εκατοστή σεις γιατί είσαι η ανάσα μου, κι η ζωή μου ολόκληρη.

Αφιερωμένο από την ΜΑΝΑ όπως σου αρέσει να με αποκαλείς κι αγαλλιάζει τόσο η ψυχή μου όταν σ`ακούω να το λες!