Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

23 Ιανουαρίου 2010

" Τ' ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΒΗΝΟΥΝ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ "





Σήμερα η καλή μου φίλη ANASA έκανε μία ανάρτηση που μίλησε στην καρδιά μου.
Ήταν μία στιγμή από την ζωή μου, από την ζωή μας δοσμένη με την ευαισθησία της πένας της.
Ξαναέζησα εκείνες τις στιγμές που όσο και να θέλουμε να ξεχάσουμε, μένουν καλά φυλακισμένες μές στο σφουγγάρι της καρδιάς μας.Σημασία δεν έχει αν ήμουν στην θέση του νικητή ή του ηττημένου.
Στο παιχνίδι της  αγάπης  όταν τελειώνει, είμαστε κι οι δύο ηττημένοι.
Την αναδημοσιεύω και την μοιράζομαι μαζί σας κι είναι σαν μοιράζομαι ένα από τα μυστικά  μου.

Ότι αγαπούσε, την πρόδιδε μπροστά στα μάτια της. Η σιωπή του ήταν η απόδειξη, όλα είχαν τελειώσει απλά έπρεπε εκείνη να το πάρει απόφαση. Τόσο καιρό όλες του οι κινήσεις, οι αντιδράσεις του, αυτά που ένιωθε αλλά δεν έλεγε, το κενό που απλά φαίνονταν στα μάτια του, έδειχναν την απομάκρυνση, έδειχναν το τέλος. Εκείνη δεν ήθελε να το πιστέψει, δεν ήταν δυνατό!
Όμως να τώρα, μόνη σε ένα σπίτι που άλλοτε στέγαζε κοινά όνειρα, κοινή αγάπη, να προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της, να τα βάλει σε κούτες, να τα φυλακίσει. Τι να πάρει και τι να αφήσει; Tα όνειρα δεν μπαίνουν σε βαλίτσες, η αγάπη δεν τυλίγεται σε σελοφάν, οι αναμνήσεις δεν κρύβονται σε χαρτόκουτα. Να πάρει τα όνειρα, να πάρει τις στιγμές, τα λόγια, τις αναμνήσεις, αυτά θα τα είχε για πάντα κρυμμένα στη ψυχή της. Αυτά δεν θα της τα έπαιρνε ποτέ κανείς, θα ήταν για πάντα δικά της.

Και να τώρα μόνη σε ένα σπίτι άδειο, να θυμάται, να λυπάται, απελπισμένη μπροστά σε ένα τέλος που δεν περίμενε τόσο νωρίς και δεν πίστευε ότι θα ερχόταν ποτέ. Γύρω της κούτες γεμάτες αναμνήσεις, όλα της τα όνειρα κλεισμένα εκεί. Σε λίγο θα έφευγε για πάντα, θα άφηνε πίσω της το σπίτι που στέγαζε την αγάπη τους, την κοινή τους ζωή, τα όνειρα που κάποτε μοιράζονταν μαζί. Σκεφτόταν πως αυτό που ζούσε δεν μπορούσε να είναι αληθινό, πως κάποιος τρελός σκηνοθέτης την είχε πρωταγωνίστρια σε ένα τραγικό σκηνικό. Τι καλά που θα ήταν να ήταν όλα ένα όνειρο.. κι ας ήταν κακό, θα το άντεχε, αρκεί να μην ήταν αληθινό.
«..Τα αστέρια σβήνουν στη θάλασσα..», της είχε πει κι εκείνη μαγεμένη κοιτούσε το βαθύ γαλάζιο μήπως δει τη λάμψη των αστεριών φυλακισμένη εκεί. «..Θα φύγουμε μακριά σε ένα ερημικό νησί οι δυό μας, μακριά από όλους, εγώ κι εσύ…» Πόσο της άρεσε αυτό, όμως δεν έγινε ποτέ.
«..Αν ξυπνήσω μια μέρα και δεν είσαι δίπλα μου δεν θα το αντέξω…», του είχε πει. Ήταν μήπως αυτό το περίεργο όνειρο που είχε δει; Tον έχανε, την χαιρετούσε γυρνώντας την πλάτη κι εκείνη προσπαθούσε να φωνάξει, να τον σταματήσει, αλλά δεν μπορούσε να βγάλει ούτε κραυγή. Ξύπνησε ιδρωμένη, με δάκρυα στα μάτια, γύρισε και τον είδε να κοιμάται δίπλα της. «..όνειρο ήταν..» , είπε προσπαθώντας να ηρεμήσει, όμως αυτό το όνειρο ήταν τόσο αληθινό, ήταν προάγγελος όλων όσων θα συνέβαιναν..και συνέβησαν, της γύρισε την πλάτη, την ξέχασε, δεν υπήρχε πλέον για εκείνη. Προσπάθησε, αλήθεια, προσπάθησε να μη χαθεί ότι τους έδενε, όμως προσπαθούσε μόνη και δεν άντεξε να προσπαθεί για δύο.

Ο ήχος του φορτηγού που θα μετέφερε τα πράγματα, την έβγαλε από τις σκέψεις της «ώρα να φεύγω..», ψιθύρισε…Γύρισε και είδε για τελευταία φορά το σπίτι , την αγαπημένη τους γωνιά δίπλα στο τζάκι που περνούσαν αγκαλιά τα βράδια του χειμώνα. Χαμογέλασε πικρά. Ένα δάκρυ κύλησε και με αυτό αποχαιρέτησε ότι την έδενε μαζί του. Ήξερε ότι δεν θα γύριζε πίσω ποτέ ξανά!

«…Κάποτε μου είχες πει πως αστέρια σβήνουν στη θάλασσα……άραγε ποιά θάλασσα να φυλάκισε στην αγκαλιά της το δικό μας αστέρι;…», είπε κλείνοντας για πάντα την πόρτα πίσω της.

10 σχόλια:

  1. Όλοι κάτι κερδίζουμε στην αγάπη...έστω ότι την ζήσαμε, την νιώσαμε. Ο καθένας ανάλογα με το δικό του ψυχικό "μεγαλείο". Κι όταν τελειώνει, γιατί όλα στη ζωή κάνουν τον κύκλο τους και τελειώνουν έστω κι όταν δεν τα περιμένεις, η γεύση που μένει είναι πικρή στην αρχή αλλά γλυκαίνει μετά γιατί ξέρεις ότι τουλάχιστον την έζησες και δεν χρωστάς πια.

    Χαίρομαι που σε άγγιξε το κείμενό μου Θεοδοσία και σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου.

    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πολύ όμορφο κείμενο... και συμφωνώ με το σχόλιο της Anasas... "Ολοι κάτι κερδίζουμε στην αγάπη..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ANASA
    Συμφωνώ κι εγώ μαζί σου καλή μου.
    Πέρα από την πικρή γεύση που αφήνει στην αρχή,
    το αίσθημα της πληρότητας είναι μεγαλείο.
    Όταν με ρωτάνε για την ζωή μου λέω ότι είμαι από τις ευλογημένες γυναίκες που αγάπησε κι αγαπήθηκε μέχρι τέλους όποιο κι αν ήταν αυτό.
    Σ`ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζίμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχω ένα πρόβλημα με την οθόνη μου (είναι καταπράσινη) και προβλέπω να μένω χωρίς ψηφιακά "μάτια"..
    το κείμενο της ΑNANAS είναι απο κείνα που "μιλάνε" σε πολλούς..

    χτύπησε κέντρο σε πολλές καταστάσεις και σίγουρα βιώματα πολλών..

    δέν λέω τίποτε παραπάνω..

    καλησπέρα και στις δυό σας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όλες οι ιστορίες που γράφει η ANASA μας αγγίζουν, είτε είναι ιστορίες κάποιων γνωστών μας και έχουμε ακούσει, είτε δικές μας ιστορίες με πολλές ομοιότητες.
    Και η κάθε ιστορία κάνει τον κύκλο του και πάντα βγαίνεις κερδισμένος και ας είσαι το θύμα σε όλη την υπόθεση.
    Να είσαι καλά Θεοδοσία μου.
    Καλή Κυριακή και καλή εβδομάδα να έχεις.
    Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η αγάπη, πάντως δεν είναι το "αστέρι"...
    ίσως να είναι ο αποδέκτης...
    όταν ξέρεις να αγαπάς τότε δεν συντρίβεσαι...
    είσαι από τους τυχερούς της ζωής
    και η καρδιά σου είναι η "θάλασσα"...
    Πολύ καλό κείμενο!
    Πόσο τυχερή είμαι που 'ταξιδεύω' μαζί σας!!
    φιλιάαααααααααα και στις δύο σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Ευρύνοος
    Είμαστε πολλοί τυχεροί που την έχουμε στην παρέα μας.:)
    Φίλε μου πολύ χαίρομαι που πέρασες από εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Savvina
    Τα πάντα στην ζωή είναι μαθήματα κι η αγάπη το καλύτερο.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ora0
    Κι εσύ είσαι το δικό μου αστέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!