Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

20 Ιανουαρίου 2010

Το σύννεφο και ο αμμόλοφος του Paulo Coelho





Ένα νεαρό σύννεφο γεννήθηκε στο μέσο μιας μεγάλης καταιγίδας στη Μεσόγειο. Αλλά δεν πρόλαβε να μεγαλώσει εκεί, ένας δυνατός άνεμος έσπρωξε όλα τα σύννεφα προς την Αφρική.

Μόλις έφτασαν στην Ήπειρο, το κλίμα άλλαξε: Στον ουρανό έλαμπε ένας γενναιόδωρος ήλιος και από κάτω τους εκτεινόταν η χρυσαφένια άμμος της ερήμου Σαχάρα. Ο άνεμος συνέχισε να σπρώχνει προς τα δάση του Νότου, καθώς στην έρημο δεν βρέχει σχεδόν ποτέ.

Ωστόσο, τα νεαρά σύννεφα είναι σαν τους νεαρούς ανθρώπους. Το σύννεφό μας λοιπόν αποφάσισε να απομακρυνθεί από τους γονείς του και τους μεγαλύτερους φίλους του για να γνωρίσει τον κόσμο.
- Τι κάνεις εκεί; Φώναξε ο άνεμος. Η έρημος είναι όλη ίδια! Γύρνα στο σμήνος και θα πάμε στο κέντρο της Αφρικής όπου υπάρχουν εκθαμβωτικά βουνά και δέντρα!
Αλλά το νεαρό σύννεφο, ανυπότακτο από την φύση του, δεν υπάκουσε.
Χαμήλωσε σιγά-σιγά, έως ότου κατάφερε να αιωρηθεί σε μια γενναιόδωρη και γλυκιά αύρα και να πλησιάσει την χρυσαφένια άμμο. Αφού τριγύρισε αρκετά, πρόσεξε ότι ένας από τους αμμόλοφους του χαμογελούσε.
Είδε ότι κι εκείνος ήταν νέος, πρόσφατα σχηματισμένος από τον άνεμο που μόλις είχε περάσει. Την ίδια στιγμή ερωτεύτηκε τη χρυσή του κόμη.
- Καλησπέρα, είπε. Πως είναι η ζωή εκεί κάτω;
- Έχω την συντροφιά των άλλων αμμόλοφων, του ήλιου, του ανέμου και των καραβανιών που περνούν από ‘δω πότε-πότε. Μερικές φορές κάνει πολλή ζέστη, όμως είναι υποφερτή. Και πως είναι η ζωή εκεί πάνω;
- Κι εδώ υπάρχει άνεμος και ήλιος, αλλά το πλεονέκτημα είναι ότι μπορώ να τριγυρνάω στον ουρανό και να μαθαίνω πολλά πράγματα.
- Για μένα η ζωή είναι σύντομη, είπε ο αμμόλοφος. Όταν ο άνεμος επιστρέψει από τα δάση, θα εξαφανιστώ.
- Και αυτό σου προκαλεί θλίψη;
- Μου δίνει την εντύπωση ότι δεν χρησιμεύω σε τίποτα.
- Κι εγώ αισθάνομαι το ίδιο. Μόλις περάσει ο επόμενος άνεμος, θα πάω στο Νότο και θα μεταμορφωθώ σε βροχή. Αυτή είναι η μοίρα μου ωστόσο.
Ο αμμόλοφος δίστασε, αλλά είπε τελικά.
- Ξέρεις ότι εμείς εδώ στην έρημο λέμε τη βροχή «παράδεισο»;
- Δεν ήξερα ότι μπορούσα να μεταμορφωθώ σε κάτι τόσο σημαντικό, είπε το σύννεφο γεμάτο υπερηφάνεια.
- Έχω ακούσει πολλούς μύθους από γέρικους αμμόλοφους. Λένε ότι μετά τη βροχή καλυπτόμαστε από χλόη και λουλούδια. Εγώ όμως ποτέ δεν θα μάθω τι είναι αυτό, γιατί στην έρημο βρέχει πολύ σπάνια.
Ήταν η σειρά του σύννεφου να διστάσει. Αμέσως μετά όμως του χάρισε ένα πλατύ χαμόγελο:
- Αν θέλεις, μπορώ να ρίξω πάνω σου βροχή. Αν και μόλις έφτασα, σε έχω ερωτευτεί και θα ήθελα να μείνω εδώ για πάντα.
- Όταν σε είδα για πρώτη φορά στον ουρανό κι εγώ σε αγάπησα, είπε ο αμμόλοφος. Αν όμως μεταμορφώσεις την ωραία λευκή σου κόμη σε βροχή, θα πεθάνεις.
- Η αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ, είπε το σύννεφο. Μεταμορφώνεται. Κι εγώ θέλω να σου δείξω τον παράδεισο.
Άρχισε λοιπόν να χαϊδεύει τον αμμόλοφο με μικρές σταγόνες και παρέμειναν μαζί έως ότου εμφανίστηκε το ουράνιο τόξο.
Την επόμενη ημέρα, ο μικρός αμμόλοφος ήταν καλυμμένος με λουλούδια. Κάποια σύννεφα που περνούσαν με προορισμό την Αφρική νόμισαν ότι εκεί ήταν ένα κομμάτι του δάσους που έψαχναν κι έριξαν κι άλλη βροχή. Είκοσι χρόνια μετά, ο αμμόλοφος είχε μεταμορφωθεί σε όαση, η οποία δρόσιζε τους ταξιδιώτες με την σκιά των δέντρων της.
Και όλα αυτά επειδή κάποια μέρα ένα ερωτευμένο σύννεφο δεν φοβήθηκε να δώσει την ζωή του για την αγάπη. 


8 σχόλια:

  1. Μία υπέροχη ιστορία(από τις πολλές που έχει γράψει)από έναν υπέροχο συγγραφέα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μεγάλος δάσκαλος, είναι και φιλόσοφος. Το αποδεικνύει σε κάθε γραπτό του. Δεν θα ξεχάσω την ιστορία του μολυβιού/the story of the pencil

    Μπράβο Θεοδοσία, άψογη η επιλογή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Γιώργος Φάκος
    Σ`ευχαριστώ Γιώργο για την παραχώρηση αυτής της υπέροχης ιστορίας.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ANASA
    Κι η ιστορία του μολυβιού καταπληκτική.
    Την διάβασα στο δικό σου μπλόκ και με συγκίνησε πολύ:).
    Η επιλογή έγινε με την βοήθεια του Γιώργου Φάκου.Και τον ευχαριστώ γι αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τί καταπληκτική ιστορία ήταν αυτή;
    μούδιασα διαβάζοντας..

    πόση αλλαγή μπορεί να φέρει ένα τοσο δά μικρό "σύννεφο"..
    και μάλιστα μου θυμίζει οτι έχω διαβάσει τόσο λίγα..
    πρέπει να πώ οτι ζηλεύω, με την καλή έννοια, πολλούς που έχουν διαβάσει πολλά αξιόλογα βιβλία..
    ελπίζω κάποτε να μπορώ κι εγώ να κάνω το ίδιο..

    καλημέρα φίλη μου και σ'ευχαριστώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο Κοέλιο είναι λατρεμένος και όταν ήλθε στην Ελλάδα για να δώσει μια διάλεξη ήμουν εκεί και ρούφαγα σαν σφουγγάρι τα λόγια του. Έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία του και τα διαβάζω και πάλι όταν θέλω να βουτήξω στην σοφία του...
    Μπράβο για την επιλογή του κειμένου αυτού σε σένα και τον κο Φάκο.

    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Ευρύνοος
    Aυτή η ιστορία μου θυμίζει εσένα και την Σαβίνα.
    Φτιάξατε μία όμορφη όαση εσείς οι δύο.
    Βιβλίο είσαι μόνος σου.
    Όταν γράφεις μας συγκινείς.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @matriga
    Το καλό μου κοχυλάκι πάντα με τον γλυκό λόγο.
    Είσαι πολύ τυχερή κουμπαρούλα που τον γνώρισες.
    Τέτοιοι άνθρωποι προσθέτουν στην ζωή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!