Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

7 Μαρτίου 2011

Αφιερωμένο στους σωστούς κι αλάνθαστους της ζωής

Δεν ξέρω γιατί ένιωσα την ανάγκη να κάνω αυτή την ανάρτηση. Αλλά είναι μια έντονη επιθυμία, συνεπακόλουθο της ψυχικής μοναξιάς που ένιωσα σήμερα να με τυλίγει.
« Είσαι δυνατός άνθρωπος εσύ» πάντα μου έλεγαν οι "φίλοι". Σήμερα λοιπόν με αυτή την ανάρτηση φαίνεται ότι κι οι δυνατοί λυγίζουν. Κι
ίσως να κρύβουν πιο μεγάλες ευαισθησίες από τους αδύναμους και τους "κλάψες". Ίσως γιατί ποτέ δεν άφησα τα δάκρυά μου να τα δουν. Ούτε τον πόνο και τις ανασφάλειες μου.
Όταν πριν δύο χρόνια έχασα τον άνθρωπό μου, δεν ήταν κανείς δίπλα μου εκείνες τις πρώτες μέρες. Μόνο τις πρώτες ώρες. Πέρασα σκληρά βράδια, εγώ και το φάντασμά του. Μόνο η Ευτυχία που ήρθε τότε στην ζωή μου, με βοήθησε να στηλώσω τα πόδια στην γή και να συνεχίσω. Και την ευγνωμονώ γιαυτό.
« Είσαι σκληρός άνθρωπος και ξέρεις να επιβιώνεις» άλλο ένα πετυχημένο σλόγκαν εκ του ασφαλούς.
Δεν είμαι σκληρή. Μαχητής της ζωής είμαι  κι όσο μπορώ δίκαια, μέσα στην ατέλειά μου, κι ειδικά με τον κόσμο γύρω μου. Δεν κρίνω και δεν επικρίνω κανένα για την ζωή και για τις επιλογές του. Όπως λέει πολύ σοφά κι η φιλενάδα μου:
-"Τι είναι κόκκινο κι είναι κρεμασμένο στο δέντρο;"
-"Η σόμπα μου γιατί έτσι γουστάρω."
Μόνο που με λύπη μου διαπίστωσα για άλλη μια φορά, ότι μερικοί άνθρωποι έχουν μαλώσει με τον καθρέφτη τους και έχουν ξεχάσει να κάνουν την αυτοκριτική τους. Αρκούνται μόνο στο να ασχολούνται με τις επιλογές σωστές ή λάθος των άλλων.
Αφιερωμένο λοιπόν στους σωστούς κι αλάνθαστους που ασχολούνται με τις ζωές των άλλων. Στους δειλούς, που δεν έχουν το θάρρος και το σθένος να κοιτάξουν το ίδιο τους το είδωλο στον καθρέφτη γιατί ξέρουν ότι έχουν πολλά να κάνουν και χρειάζεται δουλειά αυτό που θα αντικρίσουν.
Και σε μάς τους "δυνατούς" κι "ατελείς" και παθιασμένους με τα λάθη και τα πάθη μας, που είναι η πλούσια προίκα μας και που μόνο βάρος δεν είναι, αλλά δίνει ένα γλυκό απόσταγμα μιας ζωντανής ζωής. Σε 'μας που μάθαμε να επιβιώνουμε μόνοι μας, γιατί μπορούμε να ζήσουμε με τον εαυτό μας.


Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα



ΥΣ: Η μετριοπάθεια είναι για τους γλυκανάλατους, τους απολογητές, αυτούς που κάθονται στο περιθώριο της ζωής και φοβούνται να λάβουν θέση.Είναι γι αυτούς που φοβούνται να γελάσουν, να κλάψουν, γι αυτούς που φοβούνται να ζήσουν ή να πεθάνουν.Είναι χλιαρό τσάι, το ποτό του διαβόλου. Στην υγειά σας "φίλοι" μου.
Με συγχωρείται που δεν συμμετέχω αλλά με πειράζει στο στομάχι.
ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ

7 σχόλια:

  1. Να ζησω ή να πεθανω σ'ενα Τανγκο επάνω!!
    Αν η ΖΩΗ δεν ειναι σαν τανγκο δεν ειναι ζωη...και ο παρτεναιρ σε αυτο το χορο επιβαλλεται να ειναι ο εαυτος σου.Στο "κανονικο" μπορεις να χορεψεις οπως θες.Σε αυτο μονο με σενα...
    ΥΣ.Χαιδεψέ μου τη Νεφελη,τη θυμηθηκα με την αναφορα στο τανγκο,την Αλεξιου που εβαλες δεν την ακουσα,αν και τρελλενομαι για τη Χαρουλα,αυτο το κομματι δεν το αντεχω,μου θυμιζει την Βικυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ψιιιτ ! Δεν εισαι μονη ,να το θυμασαι παντα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΑΑΑΑ!Θεοδοσία δεν μιλάς στον κατάλληλο άνθρωπο..
    Βρε τι φωνάζωμ τι κλαίω-δημοσίως- τι βρίζω αν μου ανέβει το αίμα στο κεφάλι-δημοσίως- το τι τσακώνομαι..ααα! Δεν μπορω να κρατηθώ ούτε να κρυφτώ. Πολλοί νομίζουν ότι είναι αδυναμία, αλλά δεν είναι περισσότερο από άλλους, απλά θα σκάσω αλλιώς.
    Λυπάμαι που πέρασες τέτοια στεναχώρια, όσο για τους καθρέπτες, όλοι έχουν, αλλά είναι σαν και αυτούς του λούνα πάρκ!
    Καλημέρα και χρόνια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Περίοπας
    Να ζήσω ή να πεθάνω σ'ένα ταγκό επάνω. Πολύ καλό!!! Πάντα το χόρευα με μένα εξου και τα πάθη που με διακατέχουν. Μια ζωή γεμάτη ένταση. Αλλά τουλάχιστον ζώ!!!
    Ε ψιτ.... σ΄ευχαριστώ πολύ που είσαι δίπλα μου:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @sofia
    Μοιάζουμε καλή μου πολύ. Συγκρατήσου!!! μου λένε όσοι με ξέρουν. Σκέψου την θέση σου. Μωρέ για ποιά θέση μου μιλάνε; Όταν γυρίσει το μάτι πήρε φωτιά το κορδελιό.
    Πολλά φιλιά καλή μου και στην όμορφη Κάρυστο:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν μου κάνει τίποτα πια εντύπωση μαζί σου... όλα εξηγούνται από την στιγμή που συναντηθήκαμε και σ' αυτό το κοινό σημείο...δες το και πες μου αν κάνω λάθος.
    http://lygeri.pblogs.gr/2011/01/bitsioza.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @λυγερη
    To είδα και λύγισα. Τι μου θύμισες!!!
    Θα μου επιτρέψεις να το αναδημοσιεύσω στο θολό;

    «Πως είναι δυνατόν να έχεις φύγει ΕΣΥ και γω να είμαι ακόμη ΕΔΩ ;
    Έλα να μου το πεις .
    Κι αν έχασες τον δρόμο--πάει τόσος καιρός που λείπεις-- στείλε ένα σημάδι ότι με ακούς.
    Μα είναι δυνατόν ούτε κι ' αυτό ;»

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!