Της ξαπλώστρας και του κολοβακτηριδίου το ανάγνωσμα

Κι αφού εκτονώθηκα με την βαρκάδα δια της βαρύτητος, λέω να συνεχίσω με τα θαλασσομπερδέματα, να χιλιοεκτονωθώ μέχρι να βγάλω τον
σκασμό να ησυχάσει ο κόσμος επιτέλους γύρω μου, μια και δεν αφήνω τίποτα ασχολίαστο.
Το `λεγε η γιαγιάκα μου πολλές φορές. «Κλείσε μαρή γαλιάντρα το στόμα σου επιτέλους. Μα στόμας είναι αυτός που έχεις;»
Τώρα το επαναλαμβάνει κι η φιλενάδα μου. "Αμάν αυτός ο στόμας σου".
Δεν μπορώ να μην διακωμωδήσω αυτά που βλέπω γύρω μου αυτές τις καλοκαιρινές μέρες στην περιοχή μου. Η οποία σημειωτέον είναι πανέμορφη μια και περιβάλλεται με 10 χιλιόμετρα γαλάζιου. Τόσο απελπιστικά όμορφου που σου κόβει την ανάσα. Αλλά με τόση καφρίλα από τους κατοίκους της, που μου έρχεται να τους πυροβολήσω ανάμεσα στα μάτια. Η απογραφή μας έβγαλε 33,000 και κάτι ψιλά, μαζί με τα Σπάτα. Ουίου!!!

Εγώ τώρα γιατί θέλω να σκάσω στα γέλια; Δηλαδή υπάρχουν κι άλλοι ξανθοί εγκεφαλοι στην περιοχή μου εκτός από μένα; Τους τόνους τα σκουπίδια που μαζεύονται να πάρεις και να τους διαιρέσεις με το 1,5 που αντιστοιχεί σε κάθε κάτοικο σου βγαίνει ένα νούμερο να τραβάς τα μαλιά σου. Α! ξέχασα ότι στην απογραφή δεν υπολόγισαν και τα αλλοδαπά. Ξέρετε αυτά με τα "νόμιμα" χαρτιά. Που είναι πιο πολλά από εμάς τους Έλληνες.  Τόσο πολλά που όταν βγαίνω στο μπαλκόνι να νομίζω ότι βρίσκομαι στα Τίραννα. Βρε τι μεγαλειώδεις στιγμές ζώ η γυναίκα στην Αρτέμιδα!

Σκουπίδια, έξω, σκουπίδια μέσα, δύσπνοια, δυσοσμία, ζόφος, έρεβος, νέφος, ρύπος του κερατά από τα αεροπλάνα. Κανείς δεν μπορεί να αναπνεύσει ή μόνον οι ξανθές; Δεν ξέρω. Παίρνω βαθιά εισπνοή το πρωί κι εκπνοή το βράδυ, με το καλό. Ενδιαμέσως τίποτα.
Η πόλη έχει γεμίσει σκουπίδια ή εγώ γεννήθηκα ξανθιά; Προχθές, έκανα τόσο πετυχημένο σλάλομ στον δρόμο που ο Δήμαρχος, με μια σεμνή τελετή, μου παρέδωσε το κλειδί της πόλης. Αλλά επειδή είμαι ξανθιά δεν ξέρω ποια πόρτα ανοίγει αυτό το κλειδί. Το δοκίμασα σε όλες. Τζίφος. Κλειδωμένες τις βρήκα, κλειδωμένες τις άφησα. Πώς να καταλάβει μια ξανθιά γιατί η Αρτέμιδα χτίζει οχταώροφα από σκουπίδια; «Διατηρείτε την Αρτέμιδα καθαρή». Ναι, διατηρείτε την Αρτέμιδα καθαρή και πετάξτε τα σκουπίδια της στη θάλασσα.

Ο κόσμος γύρω μου είναι χάλια ή εγώ γεννήθηκα ξανθιά; Γύρω μου, άλλες ξανθές, μες στην πλατινέ χαρά. Τις βλέπω και τις ζηλεύω. Αυτές μελαχρινές με ψυχολογία ξανθιάς. Εγώ ξανθιά με ψυχολογία μελαχρινής. Νεύρωση ντουμπλ φας. Χάθηκε να με λυπηθεί κι εμένα ο Ύψιστος; Αφού με έκανε ξανθιά, του κόστιζε πολύ να με κάνει σαν κι αυτές τις κυρίες; Με τα σέα τους, τα μέα τους, τα άπειρα μπιπ τους. Που το μόνο που τις νοιάζει είναι πως θα εκδράμουν στις ξαπλώστρες της παραλίας.
Γιατί πως να το κάνουμε για μια ξαπλώστρα ζούμε, σε in καφετέριες με κάργα το κολοβακτηρίδιο στην παραλία. Ν`απλώσουν την 100 κιλά κυτταρίτιδα και τις πατσές με τις ραγάδες στην πολυθρόνα, να πιουν το φραπόγαλα, με βλέμμα γελάδας σε μεσημβρινή σιέστα, να κουσκουσέψουν τους πάντες και τα πάντα, εκτός από την αφεντιά τους, αλλά το σκουπίδι που είναι δίπλα τους  το περνούν για accessorize του τοπίου.
Έλα βρε κατακαημένη Αρτέμιδα μ`αυτό θα ασχοληθούμε τώρα; Κανένα καλό γκομενάκι παίζει εδώ γύρω να βγάλουμε τα μάτια μας, τα φρύδια μας τα σέα μας τα μέα μας και τα μπιπ μας;

Αυτό το μπιπ γιατί απουσιάζει από τη δική μου ζωή; Γιατί αυτή η μανία να προσδιορίζω το καθετί με την αντίστοιχη λέξη; Αφού το μπιπ είναι σαν χανσαπλάστ: Κολλάει παντού. Κολλάει στο άφατο, στο ανείπωτο, στο απερίγραπτο:
- Νιώθεις για μένα ένα έντονο μπιπ;
Μπιπ! Συνεννοηθήκαμε.
Τι πιάστηκε ο κ...λος μας τόσα χρόνια στα θρανία; Δεν μας μαθαίνανε κατευθείαν το μπιπ, να καθαρίσουμε;