Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

17 Μαΐου 2010

O ντουβρουτζας!!!

Και  ξημερώνει  μια ωραία μέρα που τον παθαίνεις τον ντουβρουτζα σου.
Από εκεί που δεν το περιμένεις.Είσαι ώριμη πλέον ηλικιακά και τέτοια πράγματα σου φαίνονται "παραμύθια με νεράιδες".
Νομίζεις ότι όλα τα πράγματα μπορείς να τα ελέγχεις κι ειδικά τις σχέσεις με το αντίθετο φύλο.
Οπότε χαλαρή,  με αυτοπεποίθηση και ύφος εκατό καρδιναλίων, πας στο ραντεβού που έχουν κανονίσει οι φίλοι σου, θέλοντας να παίξουν τον ρόλο της προξενήτρας  Βασιλειάδου σε νεώτερη έκδοση.
Κι εκεί τρως την πρώτη κεραμίδα που μάλλον μοιάζει με τούβλο πιο πολύ.
Κάτι περί γεροντοέρωτα σου ψιθυρίζει μια φωνούλα μέσα σου αλλά αρνείσαι να το πιστέψεις.
Και ξεχνάς από εκείνη την στιγμή πώς σε λένε, και το ύφος των εκατό καρδιναλίων έχει μεταναστεύσει προς άγνωστη κατεύθυνση.
Κι όταν είναι κι αμοιβαία τα αισθήματα μωρό μου που λέει και το τραγούδι "καληνύχτα" εαυτέ μου.


Και περνάς τον πρώτο μήνα μες στο μέλι και την ζάχαρη τόσο που έχεις λιγώσει μέχρι να ν`αρχίσεις να ξερνάς.
Κι ενώ είστε αραχτοί στον καναπέ σαν κάτι νιόπαντρα ζευγάρια που ζουν την οικογενειακή θαλπωρή ξαφνικά αισθάνεσαι σαν παντρεμένη  20 χρόνια κι αρχίζεις να παρατηρείς ότι δεν σου έδωσε τον χρόνο ο ντουβρουτζάς να παρατηρήσεις.
"Μωρέ τα μάτια του δεν είναι τόσο μεγάλα όπως μου φάνηκαν εκείνη την νύχτα".
"Μμμμμμ έχει και κοιλίτσα όπερ σημαίνει ότι αν δεν ήταν τόσο ψηλός εύκολα θα τον χαρακτήριζες σαν το ανθρωπάκι της Miscellin".
"Nομίζω ότι δεν έχουμε την ίδια κουλτούρα. Μάλλον χρειάζεται φροντιστήριο".
"Γαμώτο έχει κάτι ελιές στην πλάτη,και κάτι άσπρες τρίχες στους κροτάφους, αμάν σχηματίζει και λίγη καραφλίτσα".
"Μα καλά πούσι είχα η γυναίκα στα μάτια εκείνο το βράδυ";
Αλλά τίποτα από τα εξωτερικά δεν σ`ενοχλεί τόσο, όσο ότι ξαφνικά βλέπεις ότι είσαστε δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι. Άσπρο εσύ, μαύρο εκείνος.
Που απλά συναντήθηκαν τυχαία κάποιο βράδυ,κι ένωσαν τις μοναξιές τους, μήπως και πετύχουν να ζήσουν το όνειρο. Μόνο που τα όνειρά σου είναι κόκκινα και τα δικά του άσπρα.
Ρούχα μαζί  που πλύθηκαν,  κι έχουνε γίνει ρόζ,
Κι ενώ έχεις αρχίσει να αναλύεις ότι δεν αναλύεται,ξαφνικά νιώθεις ότι ίσως να βιάστηκες να πεις "καληνύχτα εαυτέ μου".
Ερωτεύτηκες, γιατί σου είχε  λείψει,κι είχες ανάγκη να το νιώσεις.
Έδωσες ότι ψυχικό απόθεμα είχες και προσπαθείς να πιαστείς από ένα βλέμμα, από μια γλυκιά ματιά.
Κι όταν αρχίζεις ν`ανακαλύπτεις την απάτη που έκανες στον εαυτό σου, προσπαθείς πάλι να πιαστείς από τις ψευδαισθήσεις σου, γιατί στον άνθρωπο η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Δίνεις χρόνο παρ`ότι αισθάνεσαι ότι ο δικός σου χρόνος αρχίζει να τελειώνει.
Πιάνεσαι αγκιστρώνεσαι από μια μικρή σπίθα.
Ακούς την καρδιά να θέλει το δικό της μερίδιο στην ευτυχία, κι εσύ την αγνοείς.
Νιώθεις την αναπνοή σου να κλείνει από ασφυξία κι όμως συνεχίζεις.
Δεν θέλεις να παραδεχτείς το λάθος σου.
Το τραβάς μέχρι τα άκρα.
Και κλείνει ο κύκλος γύρω σου, σαν θηλιά κρεμάλας.
Δεν υπάρχει ούτε μια μικρή διέξοδος διαφυγής. Αντίθετα η πίεση του "θέλω πιο πολλά από σένα" νιώθεις ότι δεν έχει πια τέλος.
Εξαντλείς τις αντοχές σου, τις ανοχές σου, γιατί δεν παραδέχεσαι ότι έσφαλες στις εκτιμήσεις σου.
Και ξαφνικά ξημερώνει εκείνη η μέρα που πρέπει να δώσεις επιτέλους τις λύσεις στο αδιέξοδο που οδηγήθηκες. Γιατί η αναπνοή λιγοστεύει κάθε μέρα, αρχίζεις  να πνίγεσαι.
Λες ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που σε συντρόφεψε έστω κι αν καταρρακώθηκες, και κλείνεις μια ακόμη πόρτα που σου άνοιξε  η  ζωή, δίνοντάς σου λίγη προσωρινή "χαρά" και φεύγεις.
Πηγαίνεις στην γωνία που είχες  ξεχάσει  τον εαυτό σου, του ζητάς συγγνώμη για την εγκατάλειψη  και συνεχίζεις από εκεί που είχες μείνει.
Στον κόσμο της μοναξιάς που ποτέ δεν σε πρόδωσε γιατί ήταν επιλεκτική.
Ο δικός σου κόσμος που ποτέ δεν σου ζήτησε κάτι παραπάνω από αυτό που μπορούσες να δώσεις.
Απλά αναρωτιέσαι αν  το μάθημα που πήρες θα σε διδάξει να χαλιναγωγείς τον παρορμητισμό σου.
"Καληνύχτα έρωτα"  κι ίσως σε κάποιο  άλλο ξημέρωμα ξανασυναντηθούμε πάλι και συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε.
Μόνο που δεν θα είναι  "εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ".!!!

14 σχόλια:

  1. Δηλαδή,χωρίσατε οριστικά;Κρίμα ρε Θεοδοσία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σία μου, δεν ξέρω τι να πω...
    Θα τα πούμε σύντομα ;)

    Σε σκέφτομαι. Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Δέσποινα
    Να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που είσαι εδώ όταν έχω ανάγκη κάθε φιλική παρουσία γύρω μου.
    Το ευτύχημα είναι ότι έγινε νωρίς ευτυχώς που πονάει αλλά όχι τόσο τραγικά όπως αν κυλούσε αρκετός χρόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @matriga
    Με κούρασε κουμπαρούλα όλη αυτή η διαφορετικότητα.Με κούρασε το παιδί που κανάκεψα σαν να ήταν δίχρονο και ταυτόχρονα που έγινα και μητέρα τριών παιδιών,ενώ δεν ήμουν προετοιμασμένη καθόλου γι αυτό.
    ¨όλα καλά όταν γίνονται νωρίς κι ειδικά ένας χωρισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το ξέρω, γλυκιά μου...
    Δυστυχώς, όταν δαγκώσουμε την λαμαρίνα δεν τα βλέπουμε όλα καθαρά. Όμως, οι διαφορές φαίνονται σιγά, σιγά και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε ότι δεν είναι για μας αυτό το "παραμύθι", τόσο καλύτερα ;)
    Η Σία να είναι καλά!!
    Kαλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @matriga
    To παραμύθι τελικά είχε δράκο κουμπαρούλα πολύ καλά καμουφλαρισμένο.
    Την Σία προσπαθώ να μαζέψω.Θα μου πάρει χρόνο.
    Σ`ευχαριστώ καλή μου για όλα.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Απ' όσα γράφεις προφανώς δεν ερωτεύτηκες ακριβώς, αλλά ενθουσιάστηκες! Όχι τόσο με τον άνθρωπο αλλά με την προοπτική της σχέσης μαζί του. Και γι' αυτό ξεφούσκωσε τόσο γρήγορα...

    Αντί να χαίρεσαι που ήσασταν εντελώς διαφορετικοί κόσμοι, τρόμαξες μπροστά σε αυτό το γεγονός! Κι όμως! Οι 2 διαφορετικοί «κόσμοι» συνθέτουν έναν εντελώς καινούργιο «κόσμο» χωρίς να εγκλωβίζεται σε κοινά σημεία!

    Όμως... Δεν το είδες/-ατε μάλλον έτσι. Και έγινε αυτό που συνήθως λόγω αμφότερου εγωισμού, συμβαίνει. Ο καθένας προσπάθησε (ουτοπως και τοιουτοτρόπως) να έλξει τον άλλον στον δικό του «κόσμο»... Ώστε έτσι να νιώθει ο ίδιος πιο ασφαλής.

    Και εδώ είναι μία καίρια παγίδα: Έρωτας σημαίνει αποδέσμευση από τον «κόσμο» στον οποίο βολευτήκαμε. (και για τους δύο). Όπως γράφεις,
    Ο δικός σου κόσμος που ποτέ δεν σου ζήτησε κάτι παραπάνω από αυτό που μπορούσες να δώσεις. Αν σου ζητούσε παραπάνω, θα έπαυε να ήταν ο «κόσμος» σου! Όπως κι ο εαυτός σου αν απαιτήσει κάτι παραπάνω από σένα, φερ' ειπείν, και με αυτόν δεν θα τα πηγαίνεις καλά...

    Και επειδή (υπαρκτός) έρωτας υπό προϋποθέσεις δεν υπάρχει, θα σου θυμίσω ένα πολύ χρήσιμο ρητό: απογοητεύεται πολύ, αυτός που έχει μεγάλες προσδοκίες!

    ΥΓ. Και επειδή αυτά που γράφω είναι ολίγον λακωνικά ένεκεν του περιορισμένου του χώρου μα και του χρόνου (του δικού μου), κάθε παρερμηνεία ευπροσδεκτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Apokalipsis999
    Καμιά φορά δεν αποτυπώνεις τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την ουσία στο πάρε δώσε μιας σχέσης σ`ένα κείμενο.Κι όταν βλέπεις ότι τελικά εσύ είσαι μόνο αυτή που δίνεις κι ο άλλος το θεωρεί δεδομένο έως και υποχρέωση, τότε μαζεύεις τα κομμάτια σου και φεύγεις.Κι ειδικά όταν νιώθεις ότι πραγματικά ερωτεύτηκες χωρίς να εισπράξεις τα ανάλογα συναισθήματα,παρά μόνο έναν ενθουσιασμό.Όλα είναι θέματα παιδείας τελικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Theodosia
    Με όλο το θάρρος, ίσως δεν θα έπρεπε να τη βάλεις σήμερα αυτήν την ανάρτηση... Χρειαζόταν λίγος χρόνος. Να μιλήσει πρώτα η γόνιμη σιωπή. Με σκέψη, μελέτη, προβληματισμό και αυτογνωσία. Και αυτά που έγραψα πριν έπονται αυτών. Πάντως το αύριο θα ξημερώσει, πάλι και πάλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Apokalipsis999
    Δεν χρειάζεται θάρρος στον δικό μου χώρο να λες την άποψή σου.Είναι πάντα σεβαστή από μένα.Απλά ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική οπτική γωνία να βλέπει τα πράγματα.
    Προσωπικά μου έκανε πολύ καλό που έβαλα την ανάρτηση.Ήταν κάτι που πήρε πολύ αναβολή από την μεριά μου.
    Να είσαι πάντα καλά να γεμίζεις τον χώρο μου με τις απόψεις σου που έχουν πολύ περιεχόμενο και δείχνουν σκεπτόμενο άνθρωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Apokalipsis999
    Συμφωνώ απολύτως και το βιώνω: "Οι 2 διαφορετικοί 'κόσμοι' συνθέτουν έναν ενετελώς καινούργιο 'κόσμο' χωρίς να εγκλωβίζεται σε κοινά σημεία"
    Από προσωπική εμπειρία, νομίζω, ότι για να πετύχει αυτό πρέπει και οι δύο πλευρές να θέλουν να αγωνιστούν γι'αυτό, να συνειδητοποιήσουν τις διαφορές και να αποφασίζουν ποιές είναι ζωτικές για την προσωπική τους 'υγεία' και την επιβίωσή τους, και ποιές μπορούν να θυσιάσουν στο βωμό της συμβίωσης. Αυτό χρειάζεται πολύ ανοικτή και ειληκρινή επικοινωνία και αρκετή αυτογνωσία που ή την έχεις ή την ανακαλύπτεις μέσα από την συνεχή επικοινωνία με τον σύντροφο.
    Είναι δύσκολο, συνεχές και πολλές φορές επίπονο αλλά πιστέψτε με αξίζει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Οι λυσεις που δινουμε γινονται θεμελια του αυριο...Λύσεις, που προσπαθούν να γίνουν ανάσες ελπίδας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Λύσεις, που προσπαθούν να γίνουν ανάσες ελπίδας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @liza
    Λύσεις δόθηκαν μόνο που πονάνε κι ας τις δώσαμε οι ίδιοι.
    Μακάρι να γίνουν θεμέλια του αύριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!