O ντουβρουτζας!!!

Και  ξημερώνει  μια ωραία μέρα που τον παθαίνεις τον ντουβρουτζα σου.
Από εκεί που δεν το περιμένεις.Είσαι ώριμη πλέον ηλικιακά και τέτοια πράγματα σου φαίνονται "παραμύθια με νεράιδες".
Νομίζεις ότι όλα τα πράγματα μπορείς να τα ελέγχεις κι ειδικά τις σχέσεις με το αντίθετο φύλο.
Οπότε χαλαρή,  με αυτοπεποίθηση και ύφος εκατό καρδιναλίων, πας στο ραντεβού που έχουν κανονίσει οι φίλοι σου, θέλοντας να παίξουν τον ρόλο της προξενήτρας  Βασιλειάδου σε νεώτερη έκδοση.
Κι εκεί τρως την πρώτη κεραμίδα που μάλλον μοιάζει με τούβλο πιο πολύ.
Κάτι περί γεροντοέρωτα σου ψιθυρίζει μια φωνούλα μέσα σου αλλά αρνείσαι να το πιστέψεις.
Και ξεχνάς από εκείνη την στιγμή πώς σε λένε, και το ύφος των εκατό καρδιναλίων έχει μεταναστεύσει προς άγνωστη κατεύθυνση.
Κι όταν είναι κι αμοιβαία τα αισθήματα μωρό μου που λέει και το τραγούδι "καληνύχτα" εαυτέ μου.

Και περνάς τον πρώτο μήνα μες στο μέλι και την ζάχαρη τόσο που έχεις λιγώσει μέχρι να ν`αρχίσεις να ξερνάς.
Κι ενώ είστε αραχτοί στον καναπέ σαν κάτι νιόπαντρα ζευγάρια που ζουν την οικογενειακή θαλπωρή ξαφνικά αισθάνεσαι σαν παντρεμένη  20 χρόνια κι αρχίζεις να παρατηρείς ότι δεν σου έδωσε τον χρόνο ο ντουβρουτζάς να παρατηρήσεις.
"Μωρέ τα μάτια του δεν είναι τόσο μεγάλα όπως μου φάνηκαν εκείνη την νύχτα".
"Μμμμμμ έχει και κοιλίτσα όπερ σημαίνει ότι αν δεν ήταν τόσο ψηλός εύκολα θα τον χαρακτήριζες σαν το ανθρωπάκι της Miscellin".
"Nομίζω ότι δεν έχουμε την ίδια κουλτούρα. Μάλλον χρειάζεται φροντιστήριο".
"Γαμώτο έχει κάτι ελιές στην πλάτη,και κάτι άσπρες τρίχες στους κροτάφους, αμάν σχηματίζει και λίγη καραφλίτσα".
"Μα καλά πούσι είχα η γυναίκα στα μάτια εκείνο το βράδυ";
Αλλά τίποτα από τα εξωτερικά δεν σ`ενοχλεί τόσο, όσο ότι ξαφνικά βλέπεις ότι είσαστε δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι. Άσπρο εσύ, μαύρο εκείνος.
Που απλά συναντήθηκαν τυχαία κάποιο βράδυ,κι ένωσαν τις μοναξιές τους, μήπως και πετύχουν να ζήσουν το όνειρο. Μόνο που τα όνειρά σου είναι κόκκινα και τα δικά του άσπρα.
Ρούχα μαζί  που πλύθηκαν,  κι έχουνε γίνει ρόζ,
Κι ενώ έχεις αρχίσει να αναλύεις ότι δεν αναλύεται,ξαφνικά νιώθεις ότι ίσως να βιάστηκες να πεις "καληνύχτα εαυτέ μου".
Ερωτεύτηκες, γιατί σου είχε  λείψει,κι είχες ανάγκη να το νιώσεις.
Έδωσες ότι ψυχικό απόθεμα είχες και προσπαθείς να πιαστείς από ένα βλέμμα, από μια γλυκιά ματιά.
Κι όταν αρχίζεις ν`ανακαλύπτεις την απάτη που έκανες στον εαυτό σου, προσπαθείς πάλι να πιαστείς από τις ψευδαισθήσεις σου, γιατί στον άνθρωπο η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Δίνεις χρόνο παρ`ότι αισθάνεσαι ότι ο δικός σου χρόνος αρχίζει να τελειώνει.
Πιάνεσαι αγκιστρώνεσαι από μια μικρή σπίθα.
Ακούς την καρδιά να θέλει το δικό της μερίδιο στην ευτυχία, κι εσύ την αγνοείς.
Νιώθεις την αναπνοή σου να κλείνει από ασφυξία κι όμως συνεχίζεις.
Δεν θέλεις να παραδεχτείς το λάθος σου.
Το τραβάς μέχρι τα άκρα.
Και κλείνει ο κύκλος γύρω σου, σαν θηλιά κρεμάλας.
Δεν υπάρχει ούτε μια μικρή διέξοδος διαφυγής. Αντίθετα η πίεση του "θέλω πιο πολλά από σένα" νιώθεις ότι δεν έχει πια τέλος.
Εξαντλείς τις αντοχές σου, τις ανοχές σου, γιατί δεν παραδέχεσαι ότι έσφαλες στις εκτιμήσεις σου.
Και ξαφνικά ξημερώνει εκείνη η μέρα που πρέπει να δώσεις επιτέλους τις λύσεις στο αδιέξοδο που οδηγήθηκες. Γιατί η αναπνοή λιγοστεύει κάθε μέρα, αρχίζεις  να πνίγεσαι.
Λες ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που σε συντρόφεψε έστω κι αν καταρρακώθηκες, και κλείνεις μια ακόμη πόρτα που σου άνοιξε  η  ζωή, δίνοντάς σου λίγη προσωρινή "χαρά" και φεύγεις.
Πηγαίνεις στην γωνία που είχες  ξεχάσει  τον εαυτό σου, του ζητάς συγγνώμη για την εγκατάλειψη  και συνεχίζεις από εκεί που είχες μείνει.
Στον κόσμο της μοναξιάς που ποτέ δεν σε πρόδωσε γιατί ήταν επιλεκτική.
Ο δικός σου κόσμος που ποτέ δεν σου ζήτησε κάτι παραπάνω από αυτό που μπορούσες να δώσεις.
Απλά αναρωτιέσαι αν  το μάθημα που πήρες θα σε διδάξει να χαλιναγωγείς τον παρορμητισμό σου.
"Καληνύχτα έρωτα"  κι ίσως σε κάποιο  άλλο ξημέρωμα ξανασυναντηθούμε πάλι και συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε.
Μόνο που δεν θα είναι  "εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ".!!!