...και τα μυαλά στα κάγκελα.!!!

Ουζάκι, πανσέληνος και κουβεντολόι μεταξύ των τριών συμμοριτών.
Κι όπως πάντα τον λόγο τον έχει ο "αρκούδος" της συμμορίας, προσπαθώντας ν' αναλύσει ότι δεν αναλύεται στις δύο πατσαβούρες που έχει υπό την προστασία του.
Την γυναίκα του και την "πατσαβούρα" την φίλη της.
Γίνεται χείμαρρος, πηδώντας από το ένα θέμα στο άλλο.
Σ' αυτό βοηθάει κι η τηλεόραση  που είναι και αυτή ανοιγμένη, πλαισιώνοντας την παρέα με σπαρτές κουβέντες που ακούνε, όταν δεν μιλάνε.
Ανάλογα με αυτό που ακούει, λοιπόν, σχολιάζει.
Ανοίγουμε και εμείς τον Μπαμπινιώτη και αρχίζουμε την μετάφραση, προσπαθώντας να εξηγήσουμε τον συνειρμό των σκέψεών του.

"Βρε πούστη, ο εξευτελισμός μας δεν έχει άκρη ούτε  όρια...
sex and the city  βλέπε "Τσάκρη, η Φαλτσογωνιάστρα".

Κι αμέσως μετά: "Δεν μπορώ να καταλάβω τι ενόχλησε η πετρελαιοκηλίδα στο Μεξικό".

Ανοιχτό το στόμα οι δύο πατσαβούρες.

Μία επεξήγηση  από το λεξικό Μπαμπινιώτη, παρακαλώ...

"Βρε χαζές, από που βγαίνει το πετρέλαιο;"

"Από την γη", απαντάμε κι οι δύο ταυτόχρονα.

"Και που την βλέπετε την μόλυνση; Παράγωγο της γης δεν είναι;"

"Ναι αλλά πεθαίνουν τα ψάρια κι  όλος ο υδάτινος κόσμος." απαντάει η μία χαζή πατσαβούρα.

 ( η υποφαινόμενη που γράφει και το κείμενο).

"Ναι βρε μ@λ@κ@ αλλά αν ανάβλυζε μόνο του θα το θεωρούσαμε μόλυνση αφού είναι παράγωγο της γης;"

"Μού' χουν κάνει το κεφάλι τόσο.

Ποιο είναι μόλυνση, ποιο είναι κουμάντο.

Αφού παντού όπου γυρίσω το βλέμμα μου βλέπω τσιμεντοποίηση.

Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου πράσινο.

Ακόμη και το Χαλάνδρι που ήταν δάσος και κατουράγαμε τώρα είναι μόνο τσιμέντο.

Εντάξει λοιπόν θα δεχτώ τις π@π@ριές περί περιβάλλοντος, όταν ξαναγίνει δάσος το Χαλάνδρι και μπορώ να κατουράω ελεύθερα."

Κατευθείαν μετά συνεχίζει: "Μωρέ για ποια φυλακή μιλάνε για τα λαμόγια;

Δήμευση ολόκληρης της περιουσίας μέχρι και τρίτου συγγενή και κατόπιν, εργασία σε οικοδομή! Αυτό τους χρειάζεται...με μισθό τον βασικό, το μισό μισθό θα τον κρατάνε να ζήσουν, και τον υπόλοιπο να ξοφλήσουν την ποινική ρήτρα για την ψυχική μας οδύνη.

Σε τρία τρισεκατομμύρια χρόνια θα μας έχουν ξοφλήσει. Σε έναν αν το κάνουμε δεν θα υπάρξει άλλος να το τολμήσει...Να δούμε  το ξανακάνουν οι πούστηδες;

Πρίτς ουιου."(επιφώνημα ικανοποίησης).

Εδώ κλείνει ο μονόλογος της αρκούδας, κι ενώ σηκώνεται να πάρει κάτι, μπερδεύεται το πόδι του στην καρέκλα και πέφτει κάτω.

Ωραίο θέαμα πάντως, αρκουδάκι στο πάτωμα μετά από τούμπα ...κι ενώ παρακολουθούμε ξαφνιασμένες μήπως χτύπησε στο κεφάλι, ή αν έσπασε κανένα πόδι, αναφωνεί:

"Πατσαβούρες, το γυρίσατε βίντεο το πέσιμο";

Άφωνες  εμείς.

"Ούστ, πατσαβούρες άχρηστες και θα γινόταν ωραίο βίντεο".

Φεύγω γεμάτη ικανοποίηση, που έχω τρελούς φίλους σαν και μένα, κι έχοντας πάρει όλες τις απαντήσεις στα ατέλειωτα γιατί του μυαλού μου.

Οδηγώ, κι ενώ δεν προλαβαίνω ν' απομακρυνθώ, το τηλέφωνο χτυπάει κι η φωνή της αρκούδας στην άλλη άκρη μου λέει:

"Να σου κάνω μια μόνο ερώτηση;"

"Ναι"... απαντώ εγώ, η "παρδάλω".

"Γιατί δεν πεθαίνεις μωρή πατσαβούρα να ησυχάσω;

Αμάν ξέχασα ο μ@λ@κ@ς ότι θα θαφτείς στον οικογενειακό τάφο μου.

Φτου σου βρε πούστη ούτε εκεί δεν θα ησυχάσω.

Άντε καληνύχτα πατσαβούρα και κάνε μια αναπάντητη μόλις φτάσεις στον τάφο σου (σπίτι σου)".

Τελικά πολύ μου αρέσει, όταν οι φίλοι  μου δείχνουν την αγάπη τους με τον δικό τους ιδιαίτερο  τρόπο.

Γι αυτό μην απορήτε  που δηλώνω "παρδάλω". Γιατί ως γνωστόν "δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποια είσαι"!