Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

28 Οκτωβρίου 2010

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου?

Το νόημα της 28ης Οκτωβρίου


Η 28η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα.
Η 27η Οκτωβρίου και η 29η Οκτωβρίου δεν λένε και πάρα πολλά πράγματα.
Η 26η Οκτωβρίου κάτι λέει άμα σε λένε Δημήτρη. Ο Δημήτρης Καλπακλής που τον λένε Δημήτρη και μένει δίπλα, χαίρεται πάρα πολύ που τον λένε Δημήτρη γιατί γιορτάζει και παίρνει πάρα πολλά δώρα και είναι πάρα πολύ τυχερός. Ενώ άμα σε λένε Θεοδοσία  δεν είσαι και πολύ τυχερή, γιατί κανένας δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Θεοδοσίες. Κάποτε πρέπει να γιορτάζουν οι Θεοδοσίες, γιατί ένα κορίτσι που το λένε Θεοδοσία, μου είπε ότι κάποτε γιορτάζουν ακόμα και οι Θεοδοσίες, αλλά επειδή κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Θεοδοσίες, αυτό το κορίτσι είναι πολύ στενοχωρημένο και τρέχουν και οι μύξες του.

Η 28η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα άμα πέφτει Παρασκευή, γιατί έχουμε τριήμερο και πάμε εκδρομή στο χωριό της νύφης μου, την κολοπετινίτσα. Εκτός αν δεν πάμε, γιατί η νύφη μου δεν χωνεύει την μαμά του μπαμπά της, ενώ χωνεύει πάρα πολύ τη δική της μαμά που δεν τη χωνεύει ο γιός μου, οπότε μπορεί να μείνουμε και σπίτι. Εμείς οι Έλληνες είμαστε πάρα πολύ περήφανοι που έχουμε την 28η Οκτωβρίου. Γιατί πριν γίνει η 28η Οκτωβρίου, είχαμε να γιορτάζουμε μόνο την 25η Μαρτίου. Την 28η Οκτωβρίου όλα λειτουργούσαν κανονικά γιατί δεν υπήρχε 28η Οκτωβρίου. Δηλαδή υπήρχε 28η Οκτωβρίου, αλλά κανένας δεν το έκανε θέμα γιατί δεν είχανε μπει οι Γερμανοί. Έπρεπε πρώτα να μπουν οι Γερμανοί και μετά να γίνει μια μέρα της προκοπής.
Εγώ είμαι πολύ περήφανη Ελληνίδα. Νιώθω ένα ρίγος. Και μόλις το είπα στην  κόρη μου μου έβαλε θερμόμετρο και είχα 37,4 και μου έδωσε σιρόπι και μου πέρασε το ρίγος. Η γιαγιά μου ένιωθε  ένα ρίγος από μόνη της, γιατί εκείνη την είχε ζήσει  την 28η Οκτωβρίου και πρέπει να την πέρασε πάρα πολύ ωραία.

Η κυρία Χρυσάνθη, η δασκάλα μου (προ αμνημονεύτων χρόνων), μου είχε πει ότι την 28η Οκτωβρίου ήρθε ο Ιταλός πρέσβης στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά, νύχτα, χωρίς να τηλεφωνήσει πρώτα και τον ρώτησε αν μπορούν να πάρουνε την Ελλάδα και να την έχουνε για δικιά τους σ' όλη του τη ζωή. Και ο Ιωάννης Μεταξάς τσαντίστηκε που τον ξυπνήσανε και είπε «ΟΧΙ». Κι αυτό το «ΟΧΙ» το είπε πολύ ηρωικά γι' αυτό κι εμείς το είπαμε κάποτε «το ηρωικό ΟΧΙ». Γιατί τώρα λέμε μόνο "ΝΑΙ".

Κι εμένα όταν ήρθε ο Θανάσης σπίτι μου, μου ζήτησε όλα μου τα cd και το βιβλίο μου, "Οι μαύρες μέρες του Μνημονίου", του είπα ηρωικά «ΟΧΙ» γιατί δεν είναι καθόλου ευγενικό αυτό που έκανε ο Ιταλός πρέσβης και o Θανάσης. Άμα θέλεις να χαρίσεις κάτι το κάνεις από μόνος σου, όπως ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου, που χάρισε την Ελλάδα στους Αμερικάνους. Κι ο κύριος Μεταξάς δεν ήθελε να χαρίσει τότε την Ελλάδα ούτε εγώ το βιβλίο μου "Οι μαύρες μέρες του Μνημονίου".

Και μετά τους πολεμήσαμε τους Ιταλούς. Δηλαδή, εγώ δεν τους πολέμησα γιατί δεν είχα γεννηθεί ακόμα. Ούτε οι συγχωρεμένοι οι γονείς μου. Η μαμά μου δεν ξέρω πότε είχε γεννηθεί, γιατί όποτε τη ρώταγα «μαμά, πόσων χρόνων είσαι;» μου απαντούσε «μήπως είδες το Βετέξ της κουζίνας;».

Και μετά πέρασε η 28η Οκτωβρίου και μπήκανε άλλοι μήνες άσχετοι και διώξαμε τους Ιταλούς και μπήκανε οι Τούρκοι. Όχι, λάθος, Γιώργο, πατάς delete; Μπήκανε οι Γερμανοί. Μπήκανε οι Γερμανοί και η γιαγιά μου έκλεισε τα παντζούρια για να μην τους βλέπει και τους έβλεπε κρυφά από τις γρίλιες και την έπιασε η μαμά της και την έδειρε. Κι άλλοι άνθρωποι κλείσανε τα παντζούρια γιατί τους σιχαίνονταν. Κι εγώ σιχαίνομαι το γάλα άμα κάνει πέτσα. Και όλοι οι Γερμανοί ήτανε χάλια, αλλά ο πιο χάλια απ' όλους ήτανε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Αυτός ήτανε από μητέρα Πατρινιά, πατέρα Γερμανό και το μικρό του όνομα ήταν «Παλαιών» και δεν ξέρω πότε γιορτάζει ούτε αν του φέρνανε δώρα. Αυτός πήγαινε μπροστά μπροστά και είχε μια ελληνική σημαία και την έσκισε και την πέταξε και την πάτησε και την έφτυσε. Και μετά πήρε μια γερμανικιά, πιο σιδερωμένη και μετά πήγε στην Ακρόπολη και την έβαλε στην Ακρόπολη.

Και ένα παιδί θύμωσε πάρα πολύ και πήγε με ένα φίλο του και την έβγαλε και την πέταξε στο κεφάλι ενός περαστικού, κι έβαλε την Αμερικάνικη. Και τον φίλο του τον λέγανε Πάγκαλο και το παιδί Γιώργο Παπανδρέου και μετά επειδή ήτανε τόσο γενναίος, οι άνθρωποι τον κάνανε πρωθυπουργό.

Και μετά δεν ήτανε πια 28η Οκτωβρίου και όλοι πεινάγανε και τρώγανε γάτες. Εμείς έχουμε μια γάτα τη Λουλού, αλλά δεν την τρώμε γιατί την αγαπάμε, αλλά γιατί είναι πολύ νευρικιά και τη φοβόμαστε. Κι εκτός από γάτες σκοτώσανε και τον αδελφό της γιαγιάς μου πάνω σε ένα βουνό που νομίζω ότι ήτανε ο Παρνασσός χωρίς τις πίστες. Και μετά περάσανε τα χρόνια και οι Γερμανοί δεν θυμάμαι πώς φύγανε. Ή τους διώξαμε ή μας βαρέθηκαν. Και τότε όλοι οι Έλληνες βγήκανε έξω και φιλιόντουσαν κι εμένα δεν μου αρέσει να με φιλάνε οι φίλες της μαμάς μου γιατί έχουνε σάλια. Αλλά εκείνη η μέρα ήτανε πολύ σπουδαία και δεν τους ένοιαζε τους ηρωικούς Έλληνες που σαλιώνανε ο ένας τον άλλον. Και τώρα, από τη χαρά μας βάζουμε την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι. Όμως εμείς δεν βάζουμε την ελληνική σημαία, γιατί όταν μετακομίσαμε τη χάσαμε. Και κάθε 28 Οκτωβρίου ντρεπόμαστε πάρα πολύ, αλλά τον υπόλοιπο χρόνο το ξεχνάμε και δεν πάμε να αγοράσουμε μια καινούργια. Αυτά και ελπίζω να μην ξανάρθουν οι Γερμανοί. Ελπίζω επίσης το Μνημόνιο να είναι τρεις σελίδες και ελπίζω μετά να πάμε στο Βίλατζ Σέντερ, γιατί δεν έχω δει ακόμα το The Social Network.

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου

16 σχόλια:

  1. Θεοδοσία πού είναι το βετέξ;
    Πρέπει να "καθαρίσουμε"!
    Τ'αφήσαμε και βρόμισαν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αιχμηρή σάτυρα. Λόγος αβίαστος. Νοήματα πολλά και επίκαιρα.
    Εξαιρετικό κείμενο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θεοδοσία, παιδί μου!
    Επειδή πολύ ανιστόρητον μου φαίνεσθε, θα σας ξεστραβώσω εγώ -που τα 'χω και πρόσφατα, διότι έφαγα τελευταίως μιαν ανάστροφη όταν είπα ότι γεννήθηκα σε ελεύθερη Ελλάδα, δηλαδή πριν το 1967 και μου είπαν "κούνια που σε κούναγε", αλλά εγώ δεν είχα κούνια κουνιστή, αλλά ακούνητη και σταθερή με καγκελάκια, όπως και άλλοι Έλληνες, μεγαλύτεροί μου, που έμεναν σε κάτι δωμάτια με καγκελάκια και τότε δεν τους είχαν βάλει μέσα οι Γερμανοί, αλλά άλλοι Έλληνες, με σειρήτια και σαρανταπέντε μέτρα φακαρόλα, κι αυτοί οι Έλληνες (όχι με τις φακαρόλες, οι άλλοι, στα καγκελάκια) ήξεραν και τον αδερφό της γιαγιάς σου (λες να έκαναν μαζί σκι στον Παρνασσό;!) κι επίσης, ήξεραν κι έναν θείο της μαμάς μου που ήταν σ' ένα άλλο βουνό, αλλά πριν πάει στο βουνό τον φώναζαν "τουρκόσπορο" γιατί είχε έρθει απ' τ' Αϊβαλί το '22!
    Επίσης, μια ξαδέρφη μου έχει παντρευτεί Γερμανό, αλλά αυτός δεν είχε γεννηθεί το 40 -είχε γεννηθεί ο πατέρας του, αλλά ήτανε μικρός και δεν είχε επισκεφθεί τη χώρα μας τότε, επί κυρίου Χίτλερ και πολύ στενοχωρήθηκε- κι αυτός ο Γερμανός (κι ο μικρός κι ο μεγάλος) έχουν ένα εργοστάσιο που δούλευε ένας άλλος θείος μου που ήταν gastarbeiter και παραδίπλα του, στον άλλο πάγκο, δούλευε ένας Τούρκος που είχε μια γυναίκα Τουρκάλα, πολύ όμορφη, που τη λιμπίζονταν οι Γερμαναράδες αλλά το 'παιζαν υπεράνω γιατί το πρόβλημα ήταν ταξικό!

    Ελπίζω να σε διαφώτισα και χαίρομαι ιδιαιτέρως γι' αυτό!
    Σε φιλώ σταυρωτά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ.

    Από αυτά τα 100 δισεκατομμύρια τα χρωστάμε στους Γερμανούς. Αυτούς δηλ. που νικήσαμε στον Παγκόσμιο Πόλεμο. Τους ηττημένους!

    Και πως γίνεται ο νικητής να χρωστάει στον ηττημένο (και μάλιστα τέτοιο τεράστιο ποσό)? Τότε γιατί γιορτάζουμε?

    Επιπλέον έψαξα τις τσέπες μου, σήμερα το πρωί, και δεν βρήκα ούτε ευρώ από αυτά τα 300 δισεκατομμύρια που χρωστάμε σαν Έλληνες. Ποιός τα πήρε αυτά?

    Πείτε μου λοιπόν ένα καλό λόγο να γιορτάσω την 28η Οκτωβρίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επιτέλους, ένα άρθρο αντάξιο σου!!
    Γράφε χρυσή μου...
    γράφε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Γιαγιά Αντιγόνη
    Αντιγονούλα μου το ψάχνω αλλά κάπου μου το κρύψανε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
    Να είσαι καλά φίλε μου. Τα θετικά σχόλια όταν προέρχονται από ανθρώπους με την πένα την δική σου, με κάνουν και καμαρώνω σαν γύφτικο σκεπάρνι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Ντρουσίλα
    Είσαι ένας χείμαρρος...
    Τέλειο το σχόλιό σου. Έτσι μούρχεται να το κάνω ανάρτηση. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!
    Με ρούμπωσες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @IonnKorr
    Να σου πω Ionn κι εγώ ψάχνομαι. Κι ειδικά μετά την δήλωση του Πάγκαλου ότι μαζί τα φάγαμε. Ζυγίζομαι, ξαναζυγίζομαι. Δεν πα να μιλας δεν πα να σκουντας, η ζυγαριά μόνιμα κολλημένη στα 50 κιλά. Η τσέπη μου άδεια μόνιμα. Που στο διάολο τα πήγα μου λές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Δέσποινα
    Να είσαι καλά κουκλί μου. Σ`ευχαριστώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Idea Studio
    Τι νόμιζες κυρά μου ότι μόνο εσύ έχεις μούσα; Έχω κι εγώ μία. Το όνομά της Ευτυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. πολύ καλό, πολύ σατυρικό, φανταστικό κείμενο φιλενάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ღ oneiremata ღ
    Γιουλάκι μου γλυκό σ`ευχαριστώ πολύ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σας εχω κατακλεψει Κυρια μου...σε μενα και στο αλλο που ξερετε!!!! BTW καντε μια mailing list να εγγραφουμε και να ρχεται αυτοματα ενημερωση για τις αναρτησεις σας!!!
    ΥΣ: Εξοχο κειμενο,μου θυμισε την Πασταφλωρα σε ηλικια πιτσιρικας....:D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Περίοπας
    Εμένα τώρα γιατί μου αρέσει αυτό το κλέψιμο; Κι όλως τυχαίως εχθές μου έλεγε η Ευτυχία να σου βάζει στο πρόχειρο τα κείμενά μου να τα αναδημοσιεύεις και της είπα ότι πρέπει να σε ρωτήσει. Κλέβε κλέβε μου αρέσει.:)Θα ρωτήσω πως μπορώ να το κάνω αυτό που προτείνεις αλλά με αποδέκτη εσένα γιατί δεν θέλω να κουράζω τον κόσμο.Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!