Δεν ξέρω πως να αρχίσω και από που...
Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να περιγράψω αυτό που ζω...Δεν είμαι και σίγουρη αν θέλω να το περιγράψω γραπτώς, ίσως να είναι αρκετό, απλά που το ζω...
Τέλος πάντων ας αρχίσω από κάπου...
Δεν ξέρω αν φταίει η εποχή ή οι επιλογές μου, πάντως δουλεύω, τρέχω και παρόλα αυτά λεφτά δεν έχω, και τίποτα δεν προλαβαίνω να τελειώσω.
Τα λεφτά...είναι αλήθεια ότι δεν κυκλοφορούν καθόλου αυτή την εποχή! Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ότι δουλειά και να κάνεις δεν πληρώνεται, απλά γιατί δεν υπάρχει η ικανότητα να σε πληρώσουν ή δίνει άλλοθι στους μπαταξήδες...
Ο Χρόνος...είναι κάτι που όσο πάει εξανεμίζεται μια και ενώ παίρνουμε συσκευές για να μας διευκολύνουν την ζωή, έχουμε τόσα να κάνουμε με αυτές που πάλι δεν έχουμε χρόνο.
Τώρα, θα μου πείτε...
Τι μας λες, καλέ; Σιγά το καινούργιο...
Ε ναι, δεν είναι τίποτα και το καινούργιο, αλλά εντούτοις δεν μπορώ να το χωνέψω...
Είχα την ανάγκη, έτσι σαν ψυχανάλυση, να προσπαθήσω να κάνω λέξεις όσα αισθάνομαι...
Όμως, τελικά, πολύ φοβάμαι ότι δεν βοηθάει και πολύ, μια και ανακαλύπτω ότι όσα έγραψα είναι ψήγματα ανάλογα με την πραγματικότητα...
Εύχομαι να μην σας κούρασα,
να μη σας φόρτωσα,
να μη σας φόρτισα,
να μη σας έπρηξα...
Αυτό θα πει "κενό"!!
Ευχαριστώ που μπορέσατε να φτάσετε σε αυτές τις τελευταίες λέξεις...
Είστε μεγαλόψυχοι και με άπειρη υπομονή!!
Αχ κοριτσάκι μου δεν φτάνει που περνάς όλα αυτά έχεις και τους δύο κακομαθημένους,που όλο ζητάνε,και κάνουν σαν μωρά παιδιά. Αποτέλεσμα: Εμείς έχουμε εσένα! Εσύ ποιον έχεις; Δύο παιδιά να ουρλιάζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αλλά που χωρίς εσένα δεν μπορούν να κάνουν βήμα τα σκατόπαιδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σε παρηγορεί... ακριβώς έτσι συμβαίνει και μ' εμάς! Δουλεύουμε, μας βγαίνει το λάδι, τα ματάκια πάνω στους υπολογιστές... αλλά τα χρήματα δεν επαρκούν. Άσε που το 'χουν βρει όλοι, σκοινί - γαϊτάνι και... "απειλούν" ότι, τώρα με την κρίση, πάντα κάποιος έχει περισσότερη ανάγκη από τους άλλους και, ρίχνει ακόμη περισσότερο τις τιμές, άρα... θα τον προτιμήσουν (και άρα, μη σηκώνουμε και κεφάλι!!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη σε παίρνει από κάτω... ή, κι όταν αυτό συμβαίνει, σκέψου κάτι που γλυκαίνει την ψυχή σου, κάτι που σίγουρα θα σε κάνει να χαμογελάσεις...
Καλημέρα και, να 'σαι καλά! :)
Πάντως είμαστε συνοδοιπόροι, αν αυτό σε παρηγορεί λιγάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τα ψήγματα αυτά είναι μέρος της ίδιας σκληρής πραγματικότητας.
Καλησπέρα
H Αποφαση Ζωής που πρεπει να παρουμε ολοι μας είναι να μην Αφήσουμε''αυτούς'' που μας Τρώνε...να Χορτάσουνε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν νομιζουν οτι κρεμομαστε απο τα''αρχ@δια''τους ας τα'κοψουν'να πεσουμε
Αν παλι δεν τα καταφερουμε ΄΄φοβαμαι΄΄μηπως μια μερα μας αφησουν ολοι και μεινουν΄΄μονοι΄΄τους!
Θεοδωσια μην ανχονεσαι για τιποτα διοτι το ταξιδι ειναι μικρο και θελει να το αγαπας διοτι οτι και να συνβαινει τωρα μην ξεχνας οτι: θα Νυχτώσει στη σωστή ώρα!
(και οπως λεει ο ποιητης):
Τα Σεβη μου να εισαι παντα καλα και ΔΥΝΑΤΗ<:-))))
@Ευτυχία μου, δε με κούρασες, δε με φόρτωσες, δε με έπρηξες αλλά μάλλον με φόρτισες όπως και τους υπόλοιπους...
ΑπάντησηΔιαγραφήοπότε με πολλά ψήγματα ας συνεχίσουμε ν' ατενίζουμε τον ορίζοντα...
φιλάκια πολλά γλυκιά μου :-)))))))
@ Theodosia
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα που αυτούς τους δύο τους χρειάζομαι...
Είναι το αντίβαρο στην ζωή...
Η έμπνευση στα έργα...
Το κουράγιο στα αδιέξοδα...
Το κέφι στη μαυρίλα...
Είμαι ανώμαλη; Ίσως, αλλά μου αρέσει!!
@ Ντρουσίλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο...
Όταν με "παίρνει από κάτω" σκέφτομαι ότι δεν είμαι η μόνη, αυτό βοηθάει πολύ!
Έχω επίσης και δυο 'κακομαθημένους', όπως ήδη διάβασες, που δεν μου αφήνουν κανένα περιθώριο κατάθλιψης.
Απλά όταν τα έγραφα αυτά, οι πιέσεις ήταν πολύ μεγάλες και οι "βοηθοί" μου ήταν σε καταστολή!
Να είσαι πάντα καλά και εσύ:))
@ Βάσσια
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό με παρηγορεί.
Γι' αυτό έφτιαξα την φωτογραφία που με ενέπνευσε για το το άρθρο...
Αυτός είναι ο λόγος που είχα τόσο έντονη την ανάγκη να τα μοιραστώ μαζί σας...
Σε ευχαριστώ:))
@ chronografos
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραία έκπληξη!!
Να και κάποιος αγαπημένος ακριβοθώρητος.
Είναι μεγάλη χαρά που διαβάζουμε πάλι σχόλια από τα χέρια σου;)
Ναι, "θα νυχτώσει στη σωστή ώρα!"
Ναι, θα αντέξουμε, και ένας λόγος είναι ότι έχουμε, τουλάχιστον ένα "βήμα" να πούμε τον πόνο μας, να μοιραστούμε αισθήματα, να ανταλλάξουμε σκέψεις και να μπορέσουμε να αντέξουμε!!
Να είσαι πάντα καλά και να σε βλέπουμε πιο συχνά!!
@ ღ oneiremata ღ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, αν είμαστε όλοι μαζί, μπορούμε να αντέξουμε πιο εύκολα...
Πολλά φιλιά!