Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει....Η απαξίωση μιας Περσώνας για τα μικρά μπλόκ.

Εγώ γι αλλού ξεκίνησα κι αλλού το διαδίκτυο με πάει.

Κυριακή, γιορτή και σχόλη που έλεγε κι η "αοιδός" Βουγιουκλάκη, με την κατάλληλη αμφίεση, άκρως σεξουαλική, ρομπί, καλτσί, παντοφλί και το μαλλί καρφί, σερφάρω. Όχι σε καμιά πίστα
του Παρνασσού, ούτε στην σχολή των σερφ που είναι στην περιοχή μου. Στο διαδίκτυο ντε, μήπως πάρει καμιά στροφή ο ξανθός μου εγκέφαλος και γράψω καμιά λέξη της προκοπής η ανεπρόκοπη.

Τι τόθελα η καψερή; Δεν καθόμουν στ`αυγά μου να τα κλωσήσω μήπως βγάλουνε κανένα κλωσόπουλο να το κάνω σουπίτσα, που πονάει κι ο λαιμός μου; Και το τσακίρικο μάτι μου, (όταν δεν φοράει το γυαλί της πρεσβυωπίας) πέφτει σ`ένα κείμενο της κ. Έλενας Ακρίτα, που σημειωτέον δηλώνω φαν μέχρι πρότινος. Γιατί όταν διάβασα το απαξιωτικό της κείμενο για τα blogs και δει τα μικρά, ο εγκέφαλος έγινε τόσο μελαχροινός, που έφτασε το χρώμα του κορακιού κι έγινα καρακάξα.
Ούτε λίγο ούτε πολύ η κ. Ακρίτα, απαξιώνει τα μικρά μπλοκ, και τάσσεται υπέρ των μεγάλων. Παραθέτω και την παράγραφο για να δείτε ιδίοις όμμασι τι εννοώ.

"Αυτή τη στιγμή, στο Διαδίκτυο υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες blogs.
Ας τα χωρίσουμε σε τρεις κατηγορίες:
1. Τα blogs που μπαίνεις, τα διαβάζεις και φωνάζεις «καμαρότε, τη λεκάνη» λίγο πριν ξεράσεις στην καινούργια μοκέτα. Γιατί είναι χυδαία, είναι απαράδεκτα, είναι ο πάτος του Διαδικτύου! Οι άνθρωποι εκεί δεν γράφουν: Αφοδεύουν. (Και δεν τραβάνε και το καζανάκι.)
2. Τα blogs που τα περνάς ντούκου. Είναι εκεί δυο άτομα: Ο Γιάννης που κερνάει κι ο Γιάννης πίνει. Ένας πικραμένος γράφει το μακρύ του και το κοντό του. Κάνει μια αναρτησούλα- ό,τι φανεί στον τρελοστεφανή- κι από κάτω σχόλια 0.
3. Τα blogs που έχουν φωνή, έχουν άποψη, έχουν δύναμη. Που έχουν κάτι να προτείνουν και κάτι να προσφέρουν. Που σου δίνουν τροφή για σκέψη, μέσα από εξαιρετικά ενδιαφέρουσες συζητήσεις, τοποθετήσεις συμφωνίες και διαφωνίες. Σε αυτά τα τελευταία θα πρότεινα να σταθούμε λίγο."

Εγώ λοιπόν κ. Ακρίτα μου θα συμφωνήσω με την πρώτη παράγραφο. Αν κι ο κουβάς που θα στον φέρει ο καμαρότος θέλω να είναι και μαύρος, για να είναι σινιέ. Γιατί τα λεφτά της ΕΡΤ σας εξασφάλισαν, πάντα να έχετε υπηρετικό προσωπικό. Ή κανένα φτωχό συγγενή που εκτελούσε τα χρέη καμαρότου.

Με την δεύτερη όμως πήρε φωτιά το Κορδελιό. Δεν το κατάλαβα δηλαδή είναι κακό κάποιος να έχει ένα μπλοκ στο οποίο καταθέτει την άποψή του, ελευθερώνει την ψυχή του από αυτά που τον πνίγουν, κι είναι κακομοίρης και πικραμένος; Κι επειδή δεν έχει σχόλια τον χαρακτηρίζεις αδιάφορο;
Έκανες τον κόπο να τον διαβάσεις; Μπορεί το κείμενό του να έχει κάτι να πει και σε σένα την μεγαλοδημοσιογράφο. Κι αν δεν έχει σχόλια αυτό οφείλεται ότι τα πάντα σ`αυτή την ζωή κι ειδικά το διαδίκτυο  είναι θέμα δημοσίων σχέσεων και βίζιτας.
Δικτυώνεσαι με τα κατάλληλα άτομα; Πας και κάνεις σχόλια σε μεγάλα μπλοκ;
Το κέρδισες το παιχνίδι. Κάποιος, κάπου, κάποτε θα σου ανταποδώσει την βίζιτα και θα σε σχολιάσει. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν είναι και πολύ της βίζιτας λόγω έλλειψης χρόνου, ή επειδή στα τέτοια τους γενικώς για τέτοια παιχνιδάκια. Έχω μπει σε τέτοιες μικρές γωνίτσες, και η πένα που διάβασα είχε πολλά να μου πει. Με μηδέν σχόλια από κάτω. Ε και;
Άλλωστε μπορεί να βλέπει τα μυστικά της Εδέμ και να μην έχει χρόνο να προμοτάρει το μπλοκ του. Ξέρετε ποια μυστικά. Αυτά που λόγω τηλεθέασης γέμισαν την τσέπη σας ευρώπουλα, από κάτι μικρομπλοκεράδες με μηδέν σχόλια. Και μην ξεχνάτε κάτι σημαντικό. Αυτοί οι Γιάννηδες σας κάνανε αυτό που είσαστε σήμερα και μας κοιτάτε όλους αφ`υψηλού. Αγοράζοντας τα βιβλία σας, παρακολουθώντας τις σειρές σας και διαβάζοντας τα χρονογραφήματά σας.

Τώρα για την τρίτη σου παράγραφο ενάμιση χρόνο στο διαδίκτυο ακόμη περιμένω προτάσεις, απόψεις, και τροφή για την σκέψη μου, από τα μεγάλα μπλοκ.
Αντί γι αυτό όλα τα μεγάλα μιλάνε για επαναστάσεις όχι του κώλου, αλλά του καναπέως βεβαίως.
Με όλο τον σεβασμό, από μια γωνίτσα του διαδικτύου, μια πρώην ξανθιά θαυμάστρια του δικού σας ξανθού εγκεφάλου, βεβαίως, βεβαίως.