Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

21 Μαρτίου 2010

Τον έλεγαν Πλούτο και σήμερα δεν ΑΝΤΕΞΕ.

Όταν έρθει η στιγμή για να χύσεις τα δάκρυα, κάνε το.
Μόλις τα δάκρυα στεγνώσουν, πρέπει να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου.
Μόνο που δεν ξέρω αν αυτά τα δάκρυα της ψυχής θα στεγνώσουν ποτέ.



Τον έλεγαν Πλούτο...Για μένα σήμαινε πλούτος αγάπης.
Ήρθε στην ζωή μου ξαφνικά, και την ομόρφηνε.
Έφυγε σήμερα πάλι ξαφνικά, κι όλα γύρω μου σκοτείνιασαν.

Υπάρχουν λέξεις να περιγράψεις την άδολη αγάπη?
Ναι...τον έλεγαν Πλούτο.

Καθισμένος σε μια γωνιά με κοίταζε με τα μελαγχολικά μάτια του
χωρίς να ζητάει ποτέ τίποτα από μένα.
Μ`έκανε κάθε μέρα ν`ανακαλύπτω τα ελαττώματά μου.
Δεν χρειαζόνταν να μιλήσει.

Με υπέτασσε με την ανοχή του, λες και αγνοούσε τον «άλλο μου εαυτό».
Με’ κείνα τα μάτια του μου πρόσφερε τη λατρεία ολόκληρης της γης,
της ζωής ολόκληρης , όποιου στοιχείου αγάπης κινιέται αόρατο πάνω στον πλανήτη,
περικλειόταν στα μάτια του, όταν με κοίταζε.


Μίλα, διάβολε, ζήτα ,διαμαρτυρήσου. Δεν σε αντέχω με τη συμπεριφορά σου,
με ταπεινώνεις , με υποτιμάς, με κάνεις να συνειδητοποιώ όλη την εγωιστική μου ύπαρξη.
Δίνεις τη γιγάντια αφοσίωση σου και γω παίρνω από σένα όπου και αν βρίσκομαι .
Τόσο γαλήνιος και τρυφερός στα ελάχιστα που πρόσφερα, που δεν κατάλαβα ούτε ότι αρρώστησε, έτσι απότομα…ακαριαία..

Παλέψαμε με νύχια και με δόντια να κερδίσουμε το στοίχημα με την ζωή.
Καλοί αγωνιστές κι οι δύο.
Το πολεμούσε γιατί ήξερε ότι τον είχα ανάγκη, όσο κι αν πόναγε
όσο κι αν υπόφερε...το έκανε για μένα.
Έξη χρόνια παλεύαμε...μέχρι σήμερα.
Τις τελευταίες  νύχτες βόγκαγε από τους πόνους, κι όμως άντεχε.

Τον έλεγαν Πλούτο και σήμερα δεν ΑΝΤΕΞΕ.

Στον ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ
να τον συντροφεύουν στο μακρινο του ταξίδι.

Μόνο να μην ξεχάσει ν`αγναντεύει από κει ψηλά
μια εγωίστρια... που τον λάτρεψε.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ.
Ένα μικρό συμπλήρωμα για να φύγει λίγο ο πόνος.

Κάποιοι είπαν ότι δεν είχε δικαίωμα στην ζωή.
Κάποιοι είπαν πως έπρεπε να τον βασανίσουν
για να γίνει άγριο ντόπερμαν.
Κάποιοι είπαν πως δεν του άξιζε να ζήσει.

Κάποια τρελή είπε πως πρέπει να ζήσει.
Κάποια τον αγάπησε...κι εκείνος την λάτρεψε. 
Απίστευτοι κι οι δύο.

Κι αυτό το απίστευτο ομόρφηνε την ζωή τους.
Ζήσανε μαζί 7 ολόκληρα χρόνια.

Της είπαν ότι έχει καλαζάρ κι έπρεπε να του κάνει ευθανασία.
Έσφιξε τα δόντια κι είπε όχι.

Κάθε μέρα ένας αγώνας μια μάχη ζωής.
Δύο χιλιάδες πεντακόσιες μέρες ο αγώνας.

Και σήμερα το τέλος...έτσι ειρηνικό όπως η συνύπαρξη και των δύο τρελών.
Μόνο που ο ένας που έμεινε πίσω νιώθει να χάνεται,να σπαράζει από τον πόνο.

Ο πόνος έχει τέλος;Κι αν έχει ποιος  μπορεί να το καθορίσει;
Φέρτε μου αυτό το τέλος σ`ένα ποτήρι και θα το πιω μονορούφι,
όπως ήπια και την αγάπη του...Μην μου δίνεται σημασία μια τρελή που πονάει
είμαι...λόγια άλλογα  στα χείλη,και το μυαλό που έχει φύγει προς άγνωστη κατεύθυνση.




20 σχόλια:

  1. Η ψυχη παντα δακρυζει...Ποτε απο χαρα και ποτε απο λυπη...Τα δακρυα της δεν στεγνωνουν ποτε.Αυτη ειναι η ψυχη....αν δεν υπαρχουν χαρες και λυπες..τοτε δεν μπορει να υπαρξει καμια ψυχη...Και συ ΕΧΕΙΣ ΨΥΧΗ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μου σπάραξες την ψυχή...
    Τα λόγια σου, αχ...
    Ας συνεχίσει ο Πλούτο το ταξίδι απαλλαγμένος απ' τους πόνους και συ να τον θυμάσαι πάντα και θα ζει για πάντα...
    Ειλικρινά ξέρω τί περνάς, κι ελπίζω γρήγορα να νοιώσεις καλύτερα.
    Πολλά φιλιά και κουράγιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεν ξέρω τι να πω, όταν χάνεις κάτι ή κάποιον που αγάπησες τα λόγια είναι περιττά, θέλει το χρόνο του το κάθε πένθος, η κάθε απώλεια και ο χρόνος δεν είναι πάντα αρκετός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θεοδοσία μου, κουράγιο! σου στέλνω μια διαδικτυακή αγκαλίτσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν έχω να πω κάτι...
    Ξέρω πώς νοιώθεις...
    Έτσι ένοιωσα κι εγώ για έναν Μπλάκυ...
    Ο χρόνος μόνο θα απαλύνει την απώλεια...
    Σίγουρα αγναντεύει από εκεί πάνω...
    Έχουν ψυχή κι αυτά και μάλιστα πολύ δυνατή!!
    :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. http://www.youtube.com/watch?v=NKdv3GF4kXE

    η αγάπη δεν χάνεται, έχει τη μορφή και τη θέση στο θρόνο που της έχουμε δώσει, στη καρδιά. Ταξιδεύει μαζί της, ζει μαζί της και αντέχει μέχρι τον τελευταίο χτύπο της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. εγω δεν θα σου πω λογια παρηγοριας...σε σημαδεψε βαθια και τα σημαδια απο την ψυχη μας δεν φευγουν...τον εχεις κλεισει στο τρυφεροτερο μερος που υπαρχει..στην ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. γνωρισα τους ανθρωπους και αγαπησα τα ζωα
    εχουν ψυχη ναι
    και δεν σε προδιδουν ποτε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καρδούλα μου, με έκανες να μην έχω τι να σου πω, από συγκίνηση... Απαλλάχτηκε από τον πόνο, αλλά το κενό που άφησε πίσω του, είναι μεγάλο για σένα. Σε νιώθω... Άλλωστε, έχω νιώσει τέτοιο χαμό, χωρίς να έχω δεθεί τόσο πολύ όσο εσύ μαζί του, με τον Jack μου, ένα αδέσποτο που το θανάτωσαν γείτονες που τους ενοχλούσε... με φόλα και στη συνέχεια ρίχνοντας τον στον γκρεμό.
    Τι να σου πω, όταν μοιράστηκες την ψυχούλα σου με τον Πλούτο. Να είσαι καλά μόνο!
    Τα κοχυλένια φιλιά μου και μια μεγάλη θερμή αγκαλιά, κουμπαρούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Περίοπας @Ανεμοδούρα @Δέσποινα @irizaar
    @marianaonice @ANASA @liza @Aνεμος @matriga

    Ξέρω ότι ο κάθε ένας από εσάς τους φίλους μου που μοιραστήκατε τον πόνο μου, ΑΞΙΖΕΤΕ μια ξεχωριστή απάντηση.
    Δεν έχω την δύναμη είμαι μια τρελή με λόγια άλλογα...που σας λέει ένα θερμό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για το παρόν σας.ΚΙ ΕΓΩ ΚΙ Ο ΠΛΟΥΤΟ ΜΟΥ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ...ΕΛΑΦΡΥΝΑΤΕ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟ ΜΑΣ...ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. φιλενάδα, συγνώμη που δεν απάντησα την ώρα που μ'έπαιρνες... δεν το άκουσα και λυπάμαι γι' αυτό! Συγνώμη που στη λύπη σου δεν ήμουν δίπλα σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. καλημερα σας, να τον θυμαστε με χαμογελο τον φιλαρακο σας τον πλουτο, εχουμε και εμεις ενα φοιβο, μεγαλο στηριγμα αυτοι οι ''φιλοι'' μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το μονοπάτι στη ζωή, έχει και χαρές, έχει και πόνους.
    Ένας πόνος όμως, είναι ο πιο δυνατός, εσωτερικός, συναισθηματικός, ο πόνος της απώλειας κάποιου αγαπημένου πλάσματος, του χωρισμού, της εγκατάλειψης.
    Δεν μπορείς να σφίξεις το σημείο που πονάει, η ψυχή δεν αγγίζεται.
    Δεν μπορείς να πάρεις καταπραϋντικό, δεν απαλύνει αυτός ο πόνος με φάρμακα.
    Δεν μπορεί να σε παρηγορήσει καμία λέξη και κανένας άνθρωπος. Τον πόνο αυτό, πρέπει να τον περάσεις και να τον αντέξεις μόνος, μόνη.
    Τότε δυναμώνεσαι, τον αντέχεις και τον ξεπερνάς, με μοναχικές σκέψεις, και με το να θυμάσαι τις όμορφες στιγμές που είχες, μαζί με το πρόσωπο η πλάσμα που έχασες.
    Τα ζώα, όλα τα ζώα συγκεκριμένα, έχουν αυτό το κάτι, που σε κάνουν να δεθείς μαζί τους. Σε κάνουν να τα αισθάνεσαι σαν μέλος της οικογένειας, σαν μωρά άλλες φορές, μα πάντα σε δένει η απόλυτη αφωσίωσή τους, η αγάπη που σου δείχνουν, και που είναι τόσο μοναδική, δίχως ανταλάγματα, δίχως απαιτήσεις.
    Ξεχνάμε όμως και κάτι βασικό. Κάθε χρόνος για ένα σκυλάκι, ισουναμεί με επτά για κείνο. Ξεχνάμε πως γερνάνε, πως και αυτά δεν είναι -όπως κι εμείς- αθάνατα, και πως μια μέρα θα έρθει η στιγμή να φύγουν.
    Σφίξε λοιπόν την καρδούλα σου, και να θυμάσαι τις ζουζουνιές του, όσο ήσασταν μαζί, με αγάπη και χαμόγελο, και για τις ατέλειωτες ώρες στοργής που χάρηκε μαζί σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @George Fakos
    Oμολογώ ότι είχα πολύ ανάγκη να σ`ακούσω.
    Έχεις τον τρόπο σου να με ηρεμείς και να με κάνεις να στυλώνω τα πόδια μου στην γη.

    Δεν πειράζει όμως μιλήσαμε σήμερα κι είναι το ίδιο:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @dimitris
    Σ`ευχαριστώ πολύ άγνωστε φίλε για τα καλά σου λόγια.
    Θα σου απαντήσω με τα λόγια του μπλόκ σου.
    Αγάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @AATON
    Δεν μπορείς να σφίξεις το σημείο που πονάει, η ψυχή δεν αγγίζεται.
    Αυτό μάτια μου δεν μπορώ ν`αγγίξω-να αγγίξεις.(και μεις οι δυο το ξέρουμε καλά)
    Κι αυτό είναι που προσπαθώ να μαζέψω για να συνεχίσω όσο μπορώ.
    Θα μου πάρει χρόνο το ξέρω.
    Σφίγγω την καρδούλα μου και θυμάμαι μοναδικές στιγμές που χαρίσαμε ο ένας στον άλλον.
    Άλλωστε όπως πολύ σωστά είπε κι η Ευτυχία έχω προϋπηρεσία στον πόνο της απώλειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. A ρε Θεοδοσάκι...........................................................................................................................................................................................................................................................................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γλυκιά μου κουμπαρούλα,
    Θέλω να σε πάρω τηλέφωνο,
    αλλά δεν ξέρω τι να σου πω...
    Κάνε κουράγιο μάτια μου,
    γιατί και ο Πλούτο το χαμόγελό σου
    αναζητούσε.

    Τα κοχυλένια μου φιλιά και μια πελώρια
    ζεστή αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Στο αφιερώνω
    http://www.youtube.com/watch?v=WIoPIBl_1Cg&feature=related

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. "Δίνεις τη γιγάντια αφοσίωση σου και εγώ παίρνω από σένα όπου και αν βρίσκομαι" αυτό ξέρει καλά να το κάνει ένας σκύλος...και ο συγκεκριμένος ήταν μάστορας...όμως δυστυχώς ζούνε λίγο και πονάμε πολύ συχνά...! Είμαι πάντα κοντά σου...κάνε κουράγιο! Ξέρεις πως γίνεται! Έχεις προϋπηρεσία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!