Να μην ξεχάσω...

Ζούμε καλοκαιρινές ημέρες που σε καλούν να ξεφύγεις από τις καθημερινές σου συνήθειες. Κι όταν έρχεται κι η αγάπη να φωλιάσει στην καρδιά, τότε η ζωή γλυκαίνει κι αρχίζεις να βλέπεις τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω σου με διαφορετικό βλέμμα. Η καρδιά γαληνεύει, ονειρεύεσαι, κι επιτέλους κάνεις ειρήνη με τον εαυτό σου. Κάνεις  την νοητή  λίστα των προτεραιοτήτων  σου, και πας ένα βήμα πιο μπροστά.

-Να μην ξεχάσω να ξυπνάω το πρωί και να υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως σήμερα αυτό που θα ζήσω είναι η πραγματική μου ζωή κι όχι μία πρόβα τζενεράλε.
Αν υπάρχει κάτι για το οποίο αξίζει να σηκωθώ από το κρεβάτι είναι η σκηνοθεσία της ημέρας που αρχίζει. Η φωνή των αγαπημένων μου προσώπων όταν  μου λένε καλημέρα, και  σκηνοθετούν μαζί μου την ημέρα μας.

Να μην ξεχάσω...
- να παραγγείλω την αυριανή μου ημέρα, με τον άνθρωπό μου, μέρα αγάπης, χαλάρωσης κι εκτόνωσης.

- να είμαι συνειδητή, να μην αφαιρούμαι.
- να κοιτάζω τους ανθρώπους...
Στα μάτια...
Στα σώματα.
Το ανθρώπινο σώμα μιλάει ακατάπαυστα για τα πάθη μας.
Να στήσω αυτί, να απλώσω μάτι.

Δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις πολύ για να γνωρίσεις πολλούς. Για να καταλάβεις την ανθρώπινη ψυχή.
Αλλά πρώτα πρέπει να με δω προσεκτικά.
Να κατανοήσω πρώτα εμένα.

-Να μην αφήνω  την τύχη να μου ρίχνει τα σκουπίδια της.
-Να ζήσω ημέρες χειροποίητες. Και νύχτες.
-Να θυμηθώ  μέσα από την αγάπη  να μη φοβάμαι το φόβο. Έζησα αρκετά χρόνια μέχρι τώρα και το είδα. Ο φόβος θα με βρει όπου και νάμαι.
Ο φόβος μου χτύπησε πολλές φορές την πόρτα... αλλά όταν  η αγάπη  άνοιξε, δεν ήταν κανείς απέξω.

-Να θυμάμαι να μην απελπίζομαι.
Να μην με παίρνει από κάτω, ακόμη κι όταν όλα γύρω μου, μου φωνάζουν για  το αντίθετο.

Ζούμε ένα τέλος εποχής. Εντάξει αλλά κάπου θα βγάλει αυτό, δεν μπορεί.
Τόσοι πολλοί απελπισμένοι είμαστε.
Θα γεννήσουμε  μια ενέργεια που θα γεννήσει με τη σειρά της κάτι άλλο...
Πιο βιώσιμο...
Πιο ανθρωποκεντρικό...

-Να μην ξεχάσω να επιζήσω μέχρι να έρθουν αυτές οι άλλες ημέρες. Όπως μπορώ. Με τους φίλους μου.  Τους πραγματικούς. Με τον άνθρωπό μου. Χτίζοντας το δικό μας  οικοδόμημα, με θεμέλια αγάπης, ανοιχτής επικοινωνίας,  κι ανθρωπιάς.