Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

4 Αυγούστου 2010

"Το θολό τοπίο..."

Μνήμες μια γυναίκας...
.
Ζούσαν καλά και αρμονικά, ήσυχα και γαλήνια.
Το μόνο που τους χώριζε ήταν η απόσταση που όταν μηδένιζε χάνονταν, στην αγκαλιά ο ένας του άλλου...
Ζούσαν τις δικές τους στιγμές, που τους αναζωογονούσαν, τους ηρεμούσαν, τους γαλήνευαν και τους έδιναν δύναμη για τις στιγμές 'της απόστασης' και του κενού.
Ένα κενό που προσπαθούσαν να  καλύψουν φτωχές κουβέντες από το τηλέφωνο.

Ο καιρός περνούσε, η ζωή κυλούσε και όλο αυτό είχε γίνει ένας αέναος κύκλος...
Σταδιακά ο χρόνος στένεψε, τα κενά μίκρυναν, οι κουβέντες χρεοκόπησαν  και η απόσταση κούρασε.

Πήραν την μεγάλη απόφαση...
Αγόρασαν την 'φωλιά' τους και αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους.
Ένα άπιαστο όνειρο θα γινόταν πραγματικότητα, το τηλέφωνο θα σταματούσε να είναι πρωταγωνιστής, oι αγκαλιές θα είχαν την τιμητική τους και το μπαλκόνι  θα αποκτούσε έναν ακόμη θαμώνα. Η 'φωλιά' ετοιμάστηκε με φροντίδα και αγάπη. Δεν χρειαζόταν πολλά...μόνο τα απαραίτητα για να φιλοξενήσει μια μεγάλη αγάπη. Και μόνο η ιδέα τους έκανε να νοιώθουν σαν να ήταν η πρώτη φορά που συναντήθηκαν, σαν να γύριζαν σελίδα, σαν να τους περίμενε το άγνωστο, σαν να ετοιμάζονταν για ταξίδι που θα έκανα αυτή την φορά μαζί.

Εκείνη εγκαταστάθηκε και βάλθηκε να συγυρίζει και να  τακτοποιεί γεμάτη χαρά και σχέδια.
Εκείνος έπρεπε να κάνει ένα τελευταίο ταξίδι που δεν σκεφτόταν, δεν τον απασχολούσε. Τώρα είχε λιμάνι να επιστρέψει.

Εκείνο το Σαββατόβραδο δεν μπόρεσε να κλείσει μάτι.
Της έφταιγε το στρώμα, τα ρούχα, τα σεντόνια...
Της έφταιγε το σπίτι, ο αέρας, η ζέστη...
Το ξημέρωμα την βρήκε στο μπαλκόνι.
'ΟΧΙ όπως άλλες φορές να αγναντεύει το πέλαγος και να τον σκέφτεται...
Την βρήκε με τα μάτια καρφωμένα στο ρολόι και στο τηλέφωνο...
Το ένα αργοχτυπούσε και το άλλο δεν χτυπούσε, είχε βουβαθεί...
Δεν ήξερε τι να σκεφτεί, δεν ήθελε να σκεφτεί... απλά τα κοιτούσε...
Έφτασε Κυριακή μεσημέρι και το τηλέφωνο, επιτέλους, χτύπησε...
η γη χάθηκε, η καρδιά σταμάτησε, το ρολόι δεν χτυπούσε πια, ο κόσμος σκοτείνιασε,
το τοπίο θόλωσε....

και ο @χώρος αυτός γεννήθηκε...

8 σχόλια:

  1. Κατάλαβα...και λυπάμαι πολύ. Εύχομαι Ο Θεός (ή ότι τέλος πάντων ανώτερο υπάρχει αν υπάρχει) να σου αποζημιώσει την πίκρα που πέρασες με μια τεράστια χαρά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μου θύμισες!!! Σ`ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Τα διάβασα και τι παράξενο δεν έκλαψα. Έχουν στεγνώσει τα δάκρυα από καιρό.
    Υπάρχει όμως το θολό να μου θυμίζει,ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ! Και υπάρχεις κι ΕΣΥ να με στηρίζεις και να μου δείχνεις το μεγαλείο της αληθινής φιλίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Μάγισσα Κίρκη
    Αγαπημένη...
    Ναι ήταν μεγάλη η πίκρα...
    αλλά η ύπαρξη του @χώρου αυτού και το γεγονός ότι μπορούμε να συνομιλούμε μέσα εδώ είναι ένα μέσον 'τεράστιας χαράς'!
    Να είσαι πάντα καλά!!
    Σε ευχαριστούμε για την υποστήριξή σου;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Theodosia
    Είναι αλήθεια ότι μέχρι να το διαβάσεις είχα αγωνία...
    δεν ήθελα, με κανένα τρόπο να ανοίξω παλιά...
    αισθάνθηκα, όμως έντονη την ανάγκη να το περιγράψω όπως το βίωσα, μαζί σου...
    Δεν είναι λύση να ξεχνάμε, αλλά να μπορούμε να συνεχίζουμε εμπρός με ψηλά το κεφάλι και έτοιμοι για τα καλά που έρχονται...
    Το μεγαλείο της αληθινής φιλίας είναι αποτέλεσμα και των ΔΥΟ φίλων...σε ευχαριστώ για αυτό το πολύτιμο δώρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ουφ...όταν μπαίνω στο μπλοκ σας εγώ γενικά νιώθω δέος κι απ' τον τρόπο γραφής κι απ΄τα γραφόμενά σας...νιώθω ότι εδώ μέσα γίνεται κατάθεση ψυχής κι αυτό είναι που το κάνει ακόμα πιο δελεαστικό,όμορφο,συγκινητικό... γι' αυτό και δεν ξεκολλάω κι εγώ από δω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ oneiremata
    γιατί καλή μου "ουφ";
    δεν θέλουμε να ψυχοπλακώνεσαι...
    αλλά σε ευχαριστούμε για την @παρέα σου...
    δεν θέλουμε να "ξεκολλάς"...

    Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έκλαψα αλλά μου έκανε καλό...
    Θυμάμαι μια φράση που έλεγε η θεία μου η Τούλα μετά από κάθε στεναχώρια.
    "Μια ευτυχία δεν έρχεται μόνη", θέλοντας να πει, πως η ζωή ξεπληρώνει τον πόνο με χαρές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ to alataki
    Πολύ καλό γνωμικό...
    Πρέπει να τα κρατάμε πάντα στο μυαλό μας!
    Λυπάμαι αν έκλεψες...δεν ήταν αυτός ο σκοπός, πάντα υπάρχει δρόμος για την λύτρωση!!

    Να είσαι πάντα καλά!
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!