Στο διεθνές το μαγαζί...

"Στο διεθνές το μαγαζί,
πίναν παρέα δυο χαζοί
και λέγαν τα δικά τους...
Λέγαν για τους πολιτικούς
πως μοιάζουν σαν τους ποντικούς
που τρώνε τα παιδιά τους.

Στο διεθνές το μαγαζί,
μονολογούσαν οι χαζοί
για της ζωής το κρίμα...
πως είν' ντροπή, πως είν' ντροπή
όλου του κόσμου οι σοφοί
να πουληθούν στο χρήμα.

Και ένας νέος μοναχός,
αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα...
κι έλεγε να 'τανε χαζοί
όλοι οι άνθρωποι στην γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα.

Στο διεθνές το μαγαζί,
γίνανε φέσι οι χαζοί
και λέγανε πως φτάνει...
πως κάθε πόλεμο στην γη
τον κάνουν οι λαθρέμποροι
και οι βιομηχάνοι.

Στο διεθνές το μαγαζί,
μιλούσανε οι χαζοί
για αγάπη και ειρήνη...
κι όμως οι άσοφοι σοφοί
αφήνουν νηστικούς στην γη
και πάνε στην σελήνη.

Και ένας νέος μοναχός,
αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα...
κι έλεγε να 'τανε χαζοί
όλοι οι άνθρωποι στην γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα.

Στο διεθνές το μαγαζί,
γελούσανε οι χαζοί
λέγανε αστεία...
λέγαν πως ψέμα αν θες να πεις,
αν θέλεις να γελά κανείς,
λέγε "Δημοκρατία"

Στο διεθνές το μαγαζί,
αφού τα ήπιαν οι χαζοί
'τα είπαν και ένα χέρι'...
λέγαν πως θα 'ρθει η στιγμή
να αγκαλιαστή όλη η γη
με τ' άσπρο περιστέρι

Και ένας νέος μοναχός,
αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα...
κι έλεγε να 'τανε χαζοί
όλοι οι άνθρωποι στην γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα."