Μόλις την διάβασα, νόμιζα ότι γράφτηκε για μένα. Και το μυαλό άρχισε πάλι να χορεύει, τον αχαλίνωτο χορό των αναμνήσεων. Και τότε, ένιωσα την ανάγκη, να ζητήσω για πρώτη φορά, συγγνώμη από τον εαυτό μου. Που πάντα, τον αγαπούσα μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου.
Και τον άφηνα ξέφραγο αμπέλι πολλές φορές, να οργωθεί, να καλλιεργηθεί, και να συμβιβαστεί με τα θέλω, και τις επιθυμίες του εκάστοτε συντρόφου.
Και τα χρόνια κύλισαν σαν το νερό, κι όταν ήρθε η ώρα να κάνω τον απολογισμό μου, τότε τρόμαξα. Με είχα ξεχάσει δυστυχώς πολλές φορές, κάπου παρατημένη σε μια στροφή, απεγνωσμένα να ψάχνω τον δρόμο της Ιθάκης μου. Κι εκεί που πίστευα ότι με βρήκα πάλι, τότε κάτι καινούριο στην ζωή μου... ξανά με έκανε να με ξεχάσω. Και τότε ξαφνικά, ένιωθα την αδικία να με πνίγει... κι έλεγα "ως εδώ καρδιά μου". Ερχόταν επιτέλους ο καιρός, να δω το συρματόπλεγμά μου, ριγμένο κάτω, πατημένο, και το παραμύθι μου παρμένο. Και τότε... έφευγα. Ποτέ όμως δεν αναρωτήθηκα, πάντα μέσα από τον εγωισμό μου, αν είχα παραβιάσει κι εγώ με την σειρά μου, τα θέλω κάποιου ανθρώπου. Αν είχα μια ειλικρινή διάθεση για τον άλλον.
Αν τον σεβάστηκα, τον αποδέχτηκα, και τον αγάπησα χωρίς να "θελήσω" επικαλούμενη την αγάπη.
Η ζωή όμως πάντα ακούραστα μας διδάσκει. Και σήμερα, μέσα από μια πιο ώριμη ματιά, και προσπαθώντας να επανορθώσω απέναντι στην Αγάπη, κοιτάω μέσα μου και θέλω...
Θέλω να με ακούς, χωρίς να με κρίνεις
Θέλω τη γνώμη σου, χωρίς συμβουλές
Θέλω να με εμπιστεύεσαι, χωρίς απαιτήσεις
Θέλω τη βοήθειά σου κι όχι να αποφασίζεις για μένα
Θέλω να με προσέχεις, χωρίς να με ακυρώνεις
Θέλω να με κοιτάς, χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σε μένα
Θέλω να μ΄ αγκαλιάζεις, χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ
Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια, χωρίς να με σπρώχνεις
Θέλω να με υποστηρίζεις, χωρίς να με φορτώνεσαι
Θέλω να με προστατεύεις, χωρίς ψέματα
Θέλω να πλησιάζεις χωρίς, να εισβάλλεις
Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου, που πιο πολύ σε ενοχλούν, να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις
Θέλω να ξέρεις... πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου...
Χωρίς όρους
Y.Σ Ένα τραγούδι πολύ αγαπημένο, κι αφιερωμένο σε κείνες τις στιγμές, που βλέπουμε το συρματόπλεγμά μας, ριγμένο κάτω πατημένο, και το παραμύθι μας παρμένο.
Έφυγα απ'την ανάγκη μου να υπάρξω
Πίστευα ότι θα τρομάξω μα ύστερα σκέφτηκα
Ό,τι αγάπησα έχει μπόι κι ό,τι αγαπώ,
θέλει τα μάτια μου ανοιχτά, το χτες να μη με τρώει
Να περπατήσω στις σιωπές μου, να θυμηθώ τις προσευχές μου
Κι ας είμαι πια άλλο σκαρί, δεν είν'το κάρμα μου βαρύ
Η ανάρτηση της Μαρίας πιστεύω ότι έκανε σχεδόν όλους τους ανθρώπους, είτε το έγραψαν είτε όχι, να κάνουν έναν απολογισμό για τον εαυτό τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δούν αν τον αγαπούν είτε δεν τον αγαπούν όσο του αξίζει.
Καλό είναι να κάνουμε πότε πο΄τε ένα flash back (νομίζω στο έχω ξαναπεί) στον χρόνο, εγώ προσωπικά το κάνω συχνά και αναθεωρώ πολλά πράγματα απ'όσα έχω κάνει ή δεν έχω κάνει.
Όμως τον εαυτό μου τον αγαπώ περισσότερο απο τον κάθε άνθρωπο που βρίσκεται κοντά μου, απλά δεν το δείχνω σε κανέναν αυτό, το κρατάω μόνο για μένα.
Καλημερούδια κοριτσάκι.
Πολλά φιλιά.
Και που είσαι ακόμη και όσο χάλια να πηγαίνουν τα πράγματα γύρω μας και μέσα μας θα πρέπει να βλέπουμε την κάθε μέρα μοναδική και αισιόδοξα.
Θεοδοσία, έγραψες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπέλεξες ένα υπέροχο τραγούδι για να πλαισιώσεις τις σκέψεις σου. Περίεργο, αλλά δεν το είχα ξανακούσει, παρότι η Αλεξίου είναι από τις αγαπημένες μου.
Πολλά κοχυλένια φιλιά, κουμπαρούλα
Θεοδοσία μου γλυκειά, συγκλονιστικό το κείμενο, συγκλονιστική και η ψυχή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή την ψυχή σε παρακαλώ να προστατέψεις και να τη φυλάξεις για σένα.
Τα θέλω μας σε συνδυασμό και αρμονία με τα θέλω του άλλου, σχεδιάζουν την αγάπη και η αγάπη ξέρει πότε και από πού θα έρθει.
Ας την αφήσουμε ελεύθερη να πετάξει κοντά μας...
Kι εγω τον κανω συχνα πυκνα....θαρρω πως το κοιταγμα μεσα μας ειναι η μονη διεξοδος
ΑπάντησηΔιαγραφήυπεροχα λογια!!! να εισαι καλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνω στα τόσα «θέλω» του Χόρχε Μπουκάι η αγάπη προς τον άλλον δεν μπορεί παρά να υποχωρήσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντί ενός μακρόσυρτου κειμένου στα σχόλια, δες εδώ μια διαφορετική ματιά σε αυτόν τον εγκλωβισμό των «θέλω» που ξεχνούν το πιο βασικό «θέλω»!
@Savvina
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ κοριτσάκι σχετικά με την αγάπη προς τον εαυτό μας.Γιατί αν δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας δεν μπορούμε ν`αγαπήσουμε και τους άλλους. Αν δεν μπορούμε να σεβαστούμε τον εαυτό μας δεν μπορούμε να σεβαστούμε και τον άλλον. Όταν θα δώσουμε όλα τα παραπάνω σε μας τότε θα μπορούμε να δώσουμε πολλά περισσότερα στους άλλους.
@matriga
ΑπάντησηΔιαγραφήEσύ έγραψες κουμπαρούλα που μου έδωσες την ιδέα.Χαίρομαι που σου άρεσε το τραγούδι.
Πολλά θολωμένα φιλιά.:)
@Ρίκη Ματαλλιωτάκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σε καλωσορίσω στον χώρο μου μ`ένα μεγάλο ευχαριστώ. Μόλις τελειώσω με τα σχόλια θ`ανταποδώσω. Με τιμάει ιδιαίτερα η παρουσία σου.:)
@apinkdreamer
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εσύ να είσαι καλά που με τίμησες με την παρουσία σου, κι ειδικά με το σχόλιό σου.
@Apokalipsis999
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαφορετικές οι ματιές μας.Ίσως κι η διαφορετικότητα να κάνει την ουσία.
Άλλα τα θέλω του καθενός μας. Εξαρτάται από ποιά οπτική γωνία βλέπουμε τα "θέλω".
@to alataki
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λόγια σου σκέτη ποίηση.Παράξενο και καθόλου τυχαίο που οι ψυχές μας συναντήθηκαν έστω και εικονικά.Ίσως κάποτε να συναντηθούμε και στην ζωή κι εκεί θα έχουμε να πούμε πολλά.
Σ`ευχαριστώ για όλα καλή ου.!!!!