Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

22 Αυγούστου 2010

O πασατέμπος...

Σκέψεις μιας γυναίκας...
 "Αυτά που λες εγώ τ' ακούω βερεσέ
Τα παραμύθια σου τ' ανθίστηκα πια τώρα
Και το κατάλαβα πως ήμουνα για σε
Ο πασατέμπος σου για να περνά η ώρα"

Καθισμένοι σ' ένα παγκάκι αγναντεύουν το λιμάνι της Ραφήνας.
Τα φώτα από τα πλοία κάνουν το θέαμα μαγευτικό.
Εκείνη τρώει τον πασατέμπο της με μανία, σαν να θέλει να ξεσπάσει την οργή της κάπου, αλλά δεν έχει αντίπαλο. Το βλέμμα της χάνεται στο βάθος του σκοτεινού ορίζοντα, κι οι σκέψεις της ταξιδιάρικα πουλιά έχουν πετάξει μακριά από το κορμί της.
Σκέφτεται, αναπολεί, προσμένει? Ούτε κι εκείνη ξέρει.

Ο πασατέμπος...
η σωτηρία της,
πρόσχημα να μην μιλάει...
απλά ν' αγναντεύει...
να κλείνεται στον δικό της μικρόκοσμο.

Ευλαβικά, μαζεύει τα φλούδια του πασατέμπου, επάνω στο φουστάνι της, για να τα πετάξει στον κοντινό κάδο. Για εκείνη το καθαρό περιβάλλον είναι τρόπος ζωής.
Εκείνος την παρακολουθεί αμίλητος. Προσπαθεί κατά διαστήματα να σπάσει την σιωπή της με διάφορες κουβέντες κι ερωτήσεις.

Εκείνη δείχνει σαν να είναι αλλού. Κάποια στιγμή σηκώνεται να πετάξει τα φλούδια, και τότε διαπιστώνει ότι εκείνος τα δικά του τα είχε πετάξει κάτω.
Ένιωσε την οργή να την πνίγει.
- "Γιατί το έκανες αυτό;"
- "Για να έχει κάτι να κάνει ο οδοκαθαριστής που θα περάσει αύριο. Ο οποίος έβαλε μέσον να μπει στο δημόσιο, κι αν δεν βρει κάτι να καθαρίσει θα κάθεται όλη την ημέρα...", συνεχίζει απτόητος, κάνοντας την οργή ν`αστράψει στα μάτια της.
- "Και πρέπει να τιμωρηθεί επειδή είναι στο δημόσιο;"
τον ρωτάει με κοφτή  φωνή, κρύβοντας όσο μπορούσε την αγανάκτησή της.
"Η ανθρωπιά σου που πήγε; Περίπατο; Δεν μπορείς να τον σκεφτείς σαν συνάνθρωπο;"
Η φωνή της, πνιχτή, έδειχνε όλη την καταιγίδα που πλησίαζε, και θα τους συντρόφευε όλο το βράδυ.

Ο μόνος αποδέκτης ήταν εκείνος
Είδε ξαφνικά στο πρόσωπό του μια μικρότητα που την τρόμαξε.
Είδε όλους όσους λένε τα "μεγάλα λόγια",  κρίνουν και επικρίνουν κι από πράξεις μηδέν.
Είδε την Ελλάδα του σήμερα.
Που γαβγίζουν όλοι σαν τα σκυλιά, ζητώντας κάποια αλλαγή, αλλά μόνο από τους άλλους...
Είναι τόσο δύσκολο να ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας.
Αυτό τον εαυτό, που μας πήρε τόσα χρόνια να τον κάνουμε χαλασμένο γραμμόφωνο, που ακούραστα επαναλαμβάνει το "ωχ δεν βαριέσαι αδελφέ" ή "εγώ θα σώσω τον κόσμο;"
Ο θυμός παραχώρησε την θέση του στην θλίψη.

Τελικά ποιοι είμαστε, που πάμε;

Είμαστε Έλληνες, μιλάμε Ελληνικά, έχουμε αυτά τα αναρίθμητα μνημεία πολιτισμού, συμπεριλαμβανομένης και της Ακρόπολις των Αθηνών....
Αλλά εμείς συνεχίζουμε να ζούμε με καθρεφτάκια και χάντρες...

Κι έρχομαι και ρωτάω, (πριν να τρελαθώ τελείως, πριν να μετατραπώ σε Αστέρω- υστέρω- «μάνα μου είναι τα βουνά, πατέρας μου ο κάμπος»): Είμαστε η γενιά που χάθηκε στο βουνό, ψάχνοντας goodys για να χορτάσει την πείνα της;

11 σχόλια:

  1. Θεοδοσία μου θυμώνω κι εγώ πολύ με κάτι τέτοια.
    Κρίνουμε και κατακρίνουμε μόνον ότι ενοχλεί εμάς, το αν ενοχλούμε εμείς ποσώς μας νοιάζει.
    Ο πολιτισμός και η καλλιέργεια όμως βρίσκεται ακριβώς στό δεύτερο.
    Προσωπικά, αποφεύγω ανθρώπους με παρόμοια συμπεριφορά, ποτέ δεν ξέρεις πώς θα φερθούν σε κρίσιμες στιγμές...
    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Apokalipsis999
    Ένας πολύ καλός μου φίλος, λέει:
    Μην ξύνεσαι στο ραβδί του τσοπάνι.
    Κι ο πασατέμπος δεν εμπνέει σοφίες.
    Την σοφία την κουβαλάει εκείνος που τον τρώει.
    Και το έχει δείξει με την συμπεριφορά του και γενικά με την στάση του σε θέματα ζωής και συμπεριφοράς γύρω του.Όσο για το ουράνιο τόξο δεν νομίζω ότι ενεφανίσθη εκείνη την νύχτα.
    Μόνο ερωτηματικά και γιατί έκαναν εμφάνιση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @to alataki
    Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου καλή μου.
    Κι η πρωταγωνίστρια αυτό σκέφτηκε εκείνη την στιγμή. Την συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων σε κρίσιμες στιγμές. Πραγματικά όμως κρίσιμες κι όχι να είχαμε να λέγαμε.
    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτο το πρόβλημα συμπεριφοράς και νοοτροπίας είναι και η ρίζα όλων των δεινών μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στην αρχή βλέποντας τον τίτλο το μυαλό μου πήγε στα θερινά τα σινεμά, δεν περίμενα με τίποτα να δω αυτή την ιστορία και την κατάληξή της αυτή Θεοδοσία μου -αλλά θα πρέπει να το συνηθίσω και να μην εκπλήσσομαι μιας και οι αναρτήσεις σου είναι πάντα πρωτότυπες, ενδιαφέρουσες, αφοπλιστικά ευαισθητοποιημένες κι έξυπνες!!!!!!!!-.
    Η αλήθεια είναι πως κι εγώ έχω ένα θέμα, ένα κόλλημα γενικά με το περιβάλλον και τα σκουπίδια κι όχι μόνο μ' αυτά γύρω μας, στο χώρο και στην πόλη μας αλλά κι εκείνα που πετιούνται κάπου αλλού, ξεχνιούνται κάπου αλλού κλπ...μπορεί να μην τα βλέπουμε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν βλάπτουν το περιβάλλον. Τσιγάρα που πετιούνται από το παράθυρο, τασάκια που αδειάζουν στο δρόμο, σκουπίδια σε ρέματα και απόκρημνες παραλίες... είναι άσχημα, ανθυγιεινά και πολλές φορές επικίνδυνα. Μερικές φορές μάλιστα, τα σκουπίδια μας γίνονται πραγματικοί φονιάδες για τα ζώα, που παγιδεύονται σ' αυτά ή τα περνούν για τροφή και τα καταπίνουν.
    Η παραπάνω ευαισθησία μας και ευαισθητοποίησή μας για το πρόβλημα είναι το έναυσμα που θα δώσει τη λύση στο πρόβλημα, ας το προσπαθήσουμε.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έως πότε θα "...συνεχίζουμε να ζούμε με καθρεφτάκια και χάντρες..." και θα κρυβόμαστε πίσω από τον γνωστό 'ωχαδελφισμό' μας; Εδώ που φτάσαμε είναι αποτέλεσμα τέτοιας νοοτροπίας που όμως, δυστυχώς, έχει περισσότερη δύναμη από το αίσθημα σεβασμού και φροντίδας για το περιβάλλον, έστω και μέσα από την σφαίρα της προσωπικής μας ζωής!!
    Πολύ καλό, φιλενάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αι Μαριτσαμ κ δεν θα πω τιποτα γιατι την ζωη μου την εχετε σκουπιδι σαν κ μενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Πολίτης της Μπανανίας
    Ακριβώς όπως το λές... μόνο που το αντιλαμβανόμαστε πολύ αργά.
    Σ`ευχαριστώ καλή μου για την επίσκεψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @oneiremata
    Το θέμα δεν είναι μόνο τα σκουπίδια αλλά όλη η στάση με τα τεκταινόμενα γύρω μας. Κι ειδικά με τους συνανθρώπους μας. "Η αντιπαλότητα" κι ότι συνδέεται μ`αυτήν.
    Πάντως σ`ευχαριστώ για την τόσο καλή γνώμη σου για τον @χώρο μας.
    Πολλά φιλιά μάτια μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Idea Studio
    Δεν είναι μόνο το περιβάλλον, αλλά η γενική στάση μας απέναντι στον συνάνθρωπο.
    Σ`ευχαριστώ πολύ φιλισκούνι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @AUTOteleia
    αι Μήτσο μ... μία από τα ίδια κι η δική μου ζωή, ή μάλλον χειρότερα από σκουπίδι.
    Φτερό στον άνεμο που πάει όπου φυσάει, χωρίς ν`αφήνει ίχνος πίσω της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!