Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο....

Σήμερα θέλω να γράψω για σένα, τον απρόσκλητο επισκέπτη της καρδιάς μου...

Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια αυτό που ζω.

Και να μου το δείχνανε σε ταινία ότι θα συνέβαινε, θα έλεγα ότι είναι  φάρσα...

Κι όμως είναι αλήθεια.
Μου το επιβεβαιώνει η λαχτάρα μου να σε ακούσω, να αισθανθώ έστω για λίγο την παρουσία σου στην ζωή μου...
Με το βλέμμα συνέχεια στραμμένο στο ρολόι, να προλάβω να σου μιλήσω...
Φεύγω από την δουλειά κι οδηγώ σαν τρελή.
Η απόσταση μέχρι το σπίτι  μου φαίνεται ατέλειωτη...

Κι όταν τελειώνουμε με τις λέξεις,  η καρδιά μεγαλώνει και γίνεται καλόχαρη, έτοιμη να δεχτεί όλη την αγάπη της οικουμένης...

Δεν το περίμενα ότι θα ξέθαβες τόσα συναισθήματα από μέσα μου...Νόμιζα ότι είχα τελειώσει πια μ`αυτό το παιχνίδι  των αισθημάτων, του έρωτα, της προσμονής...

Κι όμως με κάνεις να νιώθω  έφηβη  μπροστά σου.

Πολλές φορές σου λέω "Μίλα μου για ν`ακούω την φωνή σου", κι ανταποκρίνεσαι γιατί νιώθεις την ανάγκη μου.
Κι εγώ σ`αφουγκράζομαι με όλη μου την ύπαρξη...
Δύο ξένοι μέχρι χθες...Θυμάμαι τότε όταν μου συστήθηκες στο τηλέφωνο και μου είπες τ`όνομά σου, κόντεψα να τρακάρω  από την λαχτάρα μου...

Είχα συναισθήματα για σένα, που δεν τα ομολογούσα  στον εαυτό μου...
Δεν σε ήξερα καθόλου, απλά σε θαύμαζα κι ένιωθα μια παράξενη έλξη που δεν μπορούσα να την εξηγήσω ...

"Πώς με βρήκες"; σε ρώτησα...

"Δεν υπήρχε περίπτωση να μην σε βρω" μου απάντησες...

Μιλήσαμε εκείνη την ημέρα  ώρες...
Τα πάντα γύρω μου είχαν σβήσει....Δεν υπήρχε παρελθόν...
Μόνο εσύ...Το παρόν μου...

Το μυαλό κολλημένο σε σένα κι η καρδιά να προσμένει...

Να προσμένει την αγκαλιά, το φιλί, το σμίξιμο...

Αναρωτιόμαστε  καμιά φορά αν θα συναντηθούν ποτέ οι δρόμοι μας..
Δεν έχω απάντηση...
Μόνο ένα φτερούγισμα στο μέρος της καρδιάς μου λέει ψιθυριστά "ναι"...
Κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι...
Μια αγκαλιά και το κεφάλι  σου γερμένο στο στήθος μου.
Κι εγώ να σου δίνω ζωή από την ζωή μου, και να προσπαθώ να γιατρέψω  το πληγωμένο παιδί που χάθηκε κάπου  κάποτε, σε αφιλόξενους  τόπους, και  βρήκε επιτέλους  τον δρόμο της επιστροφής  

Το μόνο που ξέρω είναι ότι, αν μας το "χρωστάει", θα μας το δώσει...

"Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο,

Εσένα π`αγαπώ τόσο πολύ,

Για πες μου θες να μείνω ή να φύγω

Για πές μου..