Επάγγελμα πωλήτρια....

Είπα να μην την κάνω την ανάρτηση και εκθέσω  το φύλλο μου αλλά δεν κρατιέμαι. Άμα βάλω κάτι στο μυαλό  μου τέλειωσε.Άλλωστε το έχω το ελάττωμα από μικρή, όταν σκεφτώ κάτι.

Αγύριστο κεφάλι, βουλγάρικο που έλεγε κι η μανούλα μου...

Καμιά φορά ο πατέρας μου που τον έφερνα σβούρα με τα καμώματά μου, ρώταγε την μάνα μου..."Τασούλα σίγουρα αυτό είναι δικό μου παιδί ή το έκανες με κανέναν Βούλγαρο";

Όλο απορίες ήταν τέλος πάντων ο Μπούλης μου.(Αυτό ήταν το χαϊδευτικό του πατέρα μου, όταν ήθελα να κάνω αφαίμαξη στην τσέπη του.

Κι επειδή η αφαίμαξη ήταν καθημερινή του έμεινε το υποκοριστικό).

Σήμερα λοιπόν θα γράψω για τις γυναίκες...σαν πελάτισσες.

Και πραγματικά λυπάμαι που θ`απογυμνώσω την δήθεν "ωραιότητα" του φύλου μας...

Είμαστε οι πιο κομπλεξικές κι αντίρρηση δεν δέχομαι καμία. Δημοκρατικές διαδικασίες δηλαδή...

Η μοίρα λοιπόν μ`έφερε να δουλεύω σε μία εταιρεία με γυναικεία ρούχα σαν υπεύθυνη...

Το τι έχουν δει τα μάτια μου και τι έχουν ακούσει τ`αυτιά μου δεν λέγεται.

Κι επειδή η εταιρεία μου διαλέγει πάντα οι εκπρόσωποί της να αντιστοιχούν στο πρότυπο των ρούχων της, δηλ.λεπτές  κ.λ.π καταλαβαίνεται τι τραβάμε από τις εκπροσώπους του ίδιου φύλου, σ`αυτή την δουλειά.

Έρχεται λοιπόν το θωρηκτό  που ζυγίζει 150 κιλά να πάρει ρούχα.

Μπαίνει με ύφος εκατό καρδιναλίων, σε κοιτάζει αφ`υψηλού, έτοιμη να σε σκοτώσει που διατηρείς την γραμμή σου κι αρχίζει από εκεί και πέρα ο εμφύλιος πόλεμος...

Σε ρωτάει με υποτιμητικό ύφος: "Αυτό το φουστάνι υπάρχει σε μεγαλύτερο νούμερο";

Πολύ ευγενικά απαντάς; "Ξέρετε η εταιρεία φτιάχνει  ρούχα μέχρι κάποιο νούμερο"

Τα μάτια πετάνε αστραπές...Σε αγνοεί παντελώς σαν να μην υπάρχεις...Αρχίζει ν`ανακατεύει τα πάντα να τα κάνει μπουρδέλο, κατά λάθος να τα πετάει κάτω για να σε κάνει να σκύψεις, κι αν δεν σκύψεις τα ποδοπατάει,και δείχνοντάς σου διάφορα κομμάτια σε ξαναρωτάει πάλι αν υπάρχει στο δικό της νούμερο.

Κι εσύ κρατάς την υπομονή σου, σφίγγεις τα δόντια κι απαντάς αρνητικά.

"Ξέρετε σας εξήγησα και πριν, ότι δεν βγάζουμε μεγάλα νούμερα".

Σε αγνοεί και κατευθύνεται στο δοκιμαστήριο, και ξαφνικά ακούς κάτι κραυγές απελπισίας, γιατί το φουστάνι δεν της μπαίνει η το παντελόνι δεν της ανεβαίνει.

Κι εμφανίζεται αναμαλλιασμένη  και πιο θυμωμένη από πριν, κι αφού έχει κατασχίσει τα ρούχα στη προσπάθειά της να χωρέσει μέσα σ`αυτά, σε ρωτάει ειρωνικά: "Τι σωματότυπο έχει σαν δείγμα τέλος πάντων η εταιρεία σου";

Παρατηρήσατε τον ενικό; Εσύ όμως κυρία...πάντα στον πληθυντικό.

Τότε έρχεται η εκδίκηση,(γένους θηλυκού κι αυτή) και με χαμόγελο της απαντάς: "Τον δικό μου". Αφού έχω τα μαλλιά μου ακόμη στην θέση τους    να μην το πω ούτε του παπά.

Γελάνε τα κορίτσια μου. Μόλις δούνε τα δύσκολα, παίρνουν το ναζιάρικο και συνωμοτικό  ύφος πλησιάζοντας στο γραφείο.

"Σιάκι μπορείς ν`αναλάβεις σε παρακαλώ";

Μετάφραση:Πάρε τον κ...λο σου από την καρέκλα, και βγές έξω  μας τρελαίνουν.

Να μιλήσω για τις κακομοίρες τις τουαλέτες με τα swarofski που τα μισά έχουν πέσει στο πάτωμα, ηρωικά μαχόμενα στο χούφτωμα της κάθε περαστικής από το corner;

Αν είχαν φωνή θα φώναζαν: "Τέλος το χούφτωμα μας κατσιάσατε "...που λένε και στο χωριό μου...

Η πιο συναρπαστική ημέρα όμως της εβδομάδας είναι το Σάββατο.
Φτάνεις στην δουλειά και βλέπεις μία λαοθάλασσα να σε περιμένει απ`έξω, κάτι  σαν προεκλογική συγκέντρωση.
Αισθάνεσαι το λιγότερο Παπανδρέου.
Μπαίνουν στο κτίριο που στεγάζονται τα μαγαζιά, ολόκληρα σόγια.
Μπαμπάς, μαμά, πιτσιρίκια που ουρλιάζουν, (διαμαρτυρόμενα για την κακή επιλογή των γονιών τους να τα φέρουν βόλτα μέσα σε τσιμέντο), παππούς, γιαγιά, κι από δίπλα και κανένας ξάδελφος.
Ε πώς να μην πουν τις στιλιστικές απόψεις τους, στην κυρία που θα επιλέξει κάποια ρούχα;

Τώρα θα μιλήσω για τους εραστές του ονείρου. Τα θύματα που συνοδεύουν τις κυρίες στα ψώνια τους.

Περνάει λοιπόν η καλή τους στο δοκιμαστήριο.
Κι αφού έχει δοκιμάσει όλο το μαγαζί και το ένα της μυρίζει και το άλλο της βρωμάει, γιατί λέει την παχαίνουν, ή  της δείχνουν μεγάλο ποπό,(εδώ που τα λέμε τραπεζάκι ν`ακουμπήσεις το ουίσκι σου επάνω είναι), ενώ εκείνη έχει κορμί "συλφίδας", κι αφού έχει πάρει όλες τις πόζες των μπαλέτων Μπολσόι μπροστά στον καθρέφτη, (που μάλλον ελαττωματικός είναι  κατά την γνώμη της), κάποια στιγμή το θύμα που βαριέται αφόρητα την όλη διαδικασία, κι έχει ξεροσταλιάσει δύο ώρες όρθιος, αρχίζει να σε παρατηρεί.

Νιώθεις το βλέμμα του να σε περιεργάζεται, και να προσπαθεί να καταλάβει τι βρακάκι φοράς κάτω από το παντελόνι.

Κάνεις την χαζή, αλλά όταν αρχίζει να συμφωνεί σε όλα μαζί σου με μειλίχιο ύφος, λέγοντας στην καλή του...

"Η κυρία έχει δίκιο αυτό το φουστάνι είναι πολύ στενό δεν σου πάει" ή όπως θα της έλεγα εγώ αν μπορούσα:"Βγάλτο χριστιανή μου δεν βλέπεις ότι είσαι σαν αλεξίπτωτο έτοιμο να πετάξει"; αρχίζεις να μπαίνεις σ`επιφυλακή.

Διακριτικά απομακρύνεσαι και χώνεσαι πίσω από το γραφείο.

Όλο συνωμοτικό χαμόγελο έρχεται να πληρώσει την επιλογή της καλής του,σε ξαναγδύνει με τα μάτια και με επιδεικτικό ύφος σου δίνει την  πιστωτική κάρτα του.
Κι όσο εσύ κάνεις τις απαραίτητες διαδικασίες, έχει σκύψει ολόκληρος από πάνω σου. Είναι σαν σου λέει:"Φτωχή πωλήτρια, μπορώ αν θέλω να σ`αγοράσω"...

Τότε το ύφος παγώνει κι οι λέξεις βγαίνουν σαν πρόκες από το στόμα σου....

"Μου κάνετε την χάρη να πάτε λίγο πιο εκεί γιατί μου κλείνεται το οξυγόνο";

Ευτυχώς απομακρύνονται χωρίς δεύτερη κουβέντα, μουρμουράνε μια συγγνώμη, παίρνουν την "συλφίδα" τους και φεύγουν  ειρηνικά, πριν γίνει η έκρηξη.

Όταν μας ανακοίνωσαν λοιπόν ότι η εταιρεία μας τα μαζεύει και φεύγει από την Ελλάδα,ανακουφίστηκα.
Ο εφιάλτης της ανεργίας είναι πολύ λίγος μπροστά στην προοπτική της φυλακής. Γιατί κατά εκεί με βλέπω αν συνέχιζα κι άλλο σ`αυτήν την δουλειά.
Θ`ακούω πωλήτρια σε γυναικεία ρούχα και θα τρέχω σαν τον Λούη να μην με πιάσουνε στα δίχτυα τους...

ΥΣ: Εδώ θα ήθελα να σημειώσω για να μην είμαι άδικη, ότι έχω γνωρίσει και πραγματικές κυρίες, όλο

καλοσύνη, και με αφάνταστη παιδεία στο κεφάλαιο συμπεριφοράς...

Αυτές ήταν, αν και μετρημένες στα δάχτυλα, που με κράτησαν σ`αυτή την δουλειά.Θα τις θυμάμαι πάντα με αγάπη.
Και δεν θα πω από ποιο μέρος της Ελλάδας ήταν οι περισσότερες, γιατί θα με πήτε ρατσίστρια .

Ωραίο μέρος η βόρεια Ελλάδα δεν συμφωνείται;