ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΗΣ ΜΑΤΙ.....

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι....Ντρεπόταν γι αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε.

Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη.Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους....Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με ένα μάτι.Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πώς δεν άντεχαν το θέαμα και πώς τους προκαλούσε μία ανυπόφορη ανατριχίλα...

Μα από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα  της μητέρας του...

Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια.Ένοιωσε πολύ στεναχωρημένος."Πώς μπόρεσε να μου το κάνει αυτό"; αναρωτιόταν....

Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεξε. Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του τού φώναξε:"Εεεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!"

Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί.

Όταν γύρισε σπίτι της είπε:"αν είναι όλοι να γελάνε εξαιτίας σου τότε  καλύτερα να πεθάνεις!".

Εκείνη δεν του απάντησε....

"Δεν μ`ένοιαζε τι είπα ή  τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος", έλεγε αργότερα σ`ένα φίλο του. "Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. ΄Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές...και τα κατάφερα, μα ήρθε κι έπιασε αυτή την δουλειά στην λέσχη για να με βοηθάει...Δεν μπορούσε να πάει αλλού;...".

Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος  με την ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και την δουλειά του!

Μια μέρα -μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε- η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της.

Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε.

Θύμωσε πολύ μαζί της επειδή δεν τον είχε προειδοποιήσει.

Τότε της φώναξε: "Πώς τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγές έξω!Φύγε!".

Η μητέρα του απάντησε γαλήνια :"Αα, πόσο λυπάμαι κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση" κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πώς είναι γιαγιά τους...

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή, για την σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο

που θα γινόταν στην πόλη που γεννήθηκε....

Είπε ψέμματα στην γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε.

Όταν τελείωσε η συγκέντρωση, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια...Οι γείτονες του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα.

Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι αυτόν:

"Αγαπημένε μου γιε, σε σκέφτομαι συνέχεια.

Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και τρόμαξα τα παιδιά σου.

Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη.

Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω.

Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός.

Βλέπεις...όταν ήσουν μικρός, είχες ένα πολύ σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι.

Έτσι σου έδωσα το δικό μου...

Ήμουν πολύ περήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με την δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι....Έχεις πάντα όλη μου την αγάπη....

Η μητέρα σου"

ΜΗΤΕΡΕΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ...!!!