Όταν έχεις τέτοιους φίλους....

Όταν έχεις τέτοιους φίλους τι τούς θέλεις τους εχθρούς....

Σοφή λαϊκή παροιμία που ειλικρινά δεν πίστευα ότι θα έφτανα στο σημείο να την θυμηθώ....

Πάντα καμάρωνα για τούς φίλους μου και τους θεωρούσα την μοναδική μου περιουσία...

Σεβόμουν τις επιλογές τους και ποτέ δεν επενέβαινα στην ζωή τους...Το ίδιο ήθελα κι εγώ από εκείνους.

Για μένα από την στιγμή που ήταν καλά δεν μ`αφορούσε με ποιόν ή με ποια ήθελαν να είναι...

Αρκεί να  ήταν ευτυχισμένοι...Αλλά ακόμη κι όταν  έβλεπα την λύπη στο βλέμμα τους ή άκουγα τον λυγμό στην φωνή τους...προσπαθούσα να δώσω κουράγιο, και να γιατρέψω, όσο μπορούσα  τις πληγές...

Σεβασμός, εκτίμηση κι αλληλοκατανόηση....Τα τρία συστατικά της καλής συνύπαρξης των ανθρώπων....

Δυστυχώς όμως αυτό δεν το εισέπραξα από τούς ίδιους...Δεν ξέρω αν φταίω εγώ...ίσως....

Αν άφησα ανοιχτή την πόρτα της καρδιάς μου περισσότερο απ΄`ότι έπρεπε...Αν τους επέτρεψα να επέμβουν περισσότερο απ`ότι έπρεπε. στην ζωή μου...Αυτό πάντως που κατάλαβα είναι ότι κάποιοι άνθρωποι δεν χρειάζεται να τους δώσεις το δικαίωμα...το παίρνουν μόνοι τους...Κι αρχίζουν ν`απολαμβάνουν τον ρόλο του δικαστή...Άσχετα αν η ίδια τους η ζωή δεν έχει να επιδείξει τίποτα, παρά μόνο ερείπια...

Δεν θα το αναλύσω...Άλλωστε τ`αποτέλεσμα έχει σημασία....Και τ`αποτέλεσμα είναι μόνο  πίκρα...

Και η γεύση πολύ πικρή ειδικά όταν προέρχεται από ανθρώπους που αγάπησες πίστεψες και τους ονόμασες συνοδοιπόρους στην ζωή σου....

Κάποτε είχα διαβάσει σ`ένα  πολύ φιλικό μου μπλόκ για την μιζέρια της φυλής μας....Μου είχε κακοφανεί ...Το θεώρησα υπερβολικό...Και σήμερα δεν έχει περάσει λεπτό που να μην το σκέφτομαι...Τελικά πόσο δίκιο  είχε ο φίλος μου τότε....

Απλά αναρωτιέμαι γιατί πάντα εμείς οι άνθρωποι να προσπαθούμε ν`ανακάμψουμε την πορεία ενός ανθρώπου σε κάτι που του δίνει χαρά κι ευχαρίστηση; Γιατί τόση αρνητική συμπεριφορά σε οτιδήποτε δίνει ικανοποίηση στους  άλλους;

Θα μπορούσα να γράψω ένα κατεβατό γιατί...Δεν έχει σημασία όμως....Σημασία έχει η πικρή γεύση στο στόμα...Κι αυτή η γεύση κατεβαίνει και προς το μέρος της καρδιάς...Και τότε πονάει...Γλύφεις τις πληγές σου και προσπαθείς να τις γιατρέψεις...Κι ο μόνος τρόπος είναι η φυγή μακριά απ`αυτούς που σε αρρωσταίνουν, όσο κι αν στοιχίζει...Φυγή αλλά και συγχώρεση, γιατί δεν θέλεις πια να θυμάσαι...Άλλωστε όλα στην ζωή  έχουν αντίτιμο...

Σταμάτα να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου απέναντι σε οποιονδήποτε και σε οτιδήποτε πάνω στην γή...Δεν εξηγείς δεν απολογείσαι...Εσύ ξέρεις ποιά είναι η αλήθεια κι αυτό είναι αρκετό...(Wayne Dyer).