Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

5 Ιουλίου 2010

Στο θολωμένο μου μυαλό...

ΕΙΝΑΙ ΚΙ αυτό το μεταίχμιο («μεχμέτιο» που έλεγε και μια ψυχή) ανάμεσα στο «κάτι» και στο «τίποτα»: μπήκαμε στον Ιούλιο κι ο καιρός δεν λέει ν΄ αποφασίσει τι θα γίνει όταν μεγαλώσει.

Χειμώνας ή καλοκαίρι; Καύσωνας ή ψοφόκρυο; Κουφόβραση ή πέφτουν της βροχής οι στάλες κι εγώ κάθομαι στις σκάλες; Να φωνάξω τον συντηρητή των κλιματιστικών ή να σκαρφαλώσω στα πατάρια για την έξτρα κουβέρτα; Να πάθω γρίπη των λεγεωναρίων ή γρίπη των χοίρων;

Και δεν είναι να πεις, «τρελάθηκε η φύση»! Η φύση (και ο Βιβάλντι) μια χαρά τακτοποιημένες τις είχε τις τέσσερις εποχές. Εμείς την τρελάναμε, εμείς την ξεκάναμε, εμείς την αποτελειώσαμε. Εμείς- που το μόνο που μάθαμε να ανακυκλώνουμε είναι η ηλιθιότητά μας!

Είπα «ηλιθιότητα»: Πολλοί ηλίθιοι μαζευτήκαμε, αδελφάκι μου. Ήρθε κι έπεσε overdose στον πλανήτη. Πώς να τα βγάλει κι αυτός ο καψερός πέρα, όταν έχει ν΄ αντιμετωπίσει ένα ΙQ-12; Σίγουρα, τα μικρά πράσινα ανθρωπάκια που μας βλέπουν από κει ψηλά έχουν αλλάξει συκώτι- αν έχουν συκώτι- απ΄ το γέλιο; Γιατί δεν μας κάνουν επίσκεψη; Δεν έχουν τα μεταφορικά μέσα; Ή απλώς, μας βαριούνται θανάσιμα;

Είπα «βαριούνται»: Έχει  βαρεμάρα ή εγώ βαριέμαι; Τα χρόνια περνάνε σαν φτερό, οι ώρες δεν περνάνε με τίποτα! Είναι νορμάλ αυτό τώρα; Για να πάει η ώρα από 7 σε 8, μεσολαβεί ένας αιώνας. Για να γίνεις από 18 χρονών, 28 μεσολαβεί ένα δευτερόλεπτο... Σέρνονται οι στιγμές σαν τις σαύρες στο χώμα... Και πόση τηλεόραση να δεις πια; Όσο ζάπινγκ και να κάνεις στο ίδιο ΔΝΤ θα πέσεις!

Είπα «ΔΝΤ»: Ολοι πεινάνε, όλοι χρεοκοπούν εκτός από τους ενεχυροδανειστές. Αυτοί πλέον έχουν χτιστεί ζωντανοί στα ασήμια και τα μαλάματα. Κοσμήματα, αντικείμενα, ενθύμια ακριβά κι αγαπημένα. Μέχρι τις βέρες βγάζουν απ΄ το δάχτυλο... Μέχρι χρυσά δόντια ξεκολλάνε απ΄ το στόμα τους... Ένας κόσμος σε απόγνωση παζαρεύει τις αναμνήσεις του, για ένα 10ευρο παζαρεύουν. Εκεί φτάσαμε...

Κι έχουμε δρόμο ακόμα... Ο αφέτης μόλις πυροβόλησε στον αέρα... Η μοναξιά του δρομέα μακρινών αποστάσεων μόλις ξεκίνησε... Κι είμαστε και με άδειο στομάχι...

Και καλά να κάνεις το σκατό σου παξιμάδι:
Πώς το τρως μετά, μου λες;
Είπα «παξιμάδι»: Παξιμάδι με χόρτα πρωί-μεσημέρι- βράδυ είναι η καινούργια δίαιτα.

  Άντρες και γυναίκες- ως χαρωπές χωριατοπούλες- εκδράμουν σε βουνά και σε ραχούλες, προκειμένου να γεμίσουν χόρτα το καλαθάκι. Με καλαθάκι αδειανό και στην καρδιά θλιμμένο, ένα φτωχούλι ορφανό πεινάει το καημένο. Ήρθαν κι έγιναν οι λόγγοι η χαρά της οστεοπόρωσης. Κάθε βλίτο κι ένα κρακ. «Κρακ κρακ τα σήμαντρα της εκκλησίας, κρακ κρακ ο αντίλαλος της ερημιάς» για να πληρώσει τη νύφη και ο εθνικός μας Σολωμός.

Είπα «σολωμός». Τι απέγινε, άραγε, αυτή η ψυχή; Θυμάσαι που είχαμε φάει έναν προ ΔΝΤ; Καλά που τον βγάλαμε φωτογραφία να τον κρεμάσουμε δίπλα στο απολυτήριο του παιδιού! Πάει τώρα κι αυτός, χάθηκε: από καπνιστός Νορβηγός, έγινες ιπτάμενος Ολλανδός! Να ζούμε να τον θυμόμαστε!
Είπα «θυμόμαστε». Θυμάσαι, βρε, κάποτε που περνάγαμε καλά; Που πηγαίναμε σινεμά και ταβερνάκι;

Θυμάσαι τις διακοπές στα νησιά;
Θυμάσαι τα «μουσκεμένα χιλιόμετρα» με το αμάξι- τότε που δεν υπολογίζαμε βενζίνες και οκτάνια; Θυμάσαι το καινούργιο παπούτσι που έδενε με τον καινούργιο φόρεμα; Θυμάσαι τότε που το οικογενειακό έσοδο ονομαζόταν «μισθός» κι όχι «φιλοδώρημα». Θυμάσαι, βρε, που περνάγαμε καλά; Που γελάγαμε πολύ;

Θυμάσαι;
Είπα «θυμάμαι», αλλά ξέχασα τι έπρεπε να θυμηθώ. Τα έχω απωθήσει όλα αυτά. Κι ας εμμένουν... Κι ας επιμένουν... Κι ας ελλοχεύουν πεισματικά εκεί... πίσω στην άκρη του μυαλού... Του θολωμένου μου μυαλού...

Αχ, Ακη Πάνου, μέγιστε- τα είπες όλα κι έφυγες: «Στο θολωμένο μου μυαλό, ο κόσμος είναι μια σταλιά, κάτι σκιές απ΄ τα παλιά και κάποιο πάθος μου τρελό... Το θολωμένο μου μυαλό, μ΄ έχει προδώσει προ πολλού, του λέω αλλού και τρέχει αλλού, με κάνει και παραμιλώ»...

Το θολωμένο μου μυαλό... Από την : Έλενα Ακρίτα.

8 σχόλια:

  1. Οι παλαιοί μέσα σε λίγες γραμμές τα περιγράφαν όλα...
    Μέσα από τα τραγούδια τους, τα ποιήματα τους...
    Μια αναταραχή όλοι μας την έχουμε, διότι το μέλλον είναι αβέβαιο πλέον.
    Το βασικό είναι να έχουμε υγεία και όλα τα άλλα θα τα αντιμετωπίσουμε.
    Καλή εβδομάδα να έχεις κοριτσάκι.
    Εύχομαι η εβδομάδα που μόλις μπήκε να έχει ευχάριστα νέα για σένα.
    Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το κακό είναι πως η Ακρίτα δεν δικαιούται να ομιλεί για θέματα που δεν άπτεται. Πότε πείνασε η μαντάμ και περιγράφει την πείνα της; Μιλά για το ΔΝΤ, επειδή το ΜΕΓΚΑ προφανώς θα της έκανε κάποια μείωση στον προϋπολογισμό. Τα μισά να πάρει κανείς από όσα κονομάει η Ακρίτα, θα τρώει τακτικά σολωμό. Εκτός κι αν αρθρογραφεί στα ΝΕΑ δωρεάν...
    Αναρωτιέμαι αν έμενε άνεργη τι θα έγραφε!!!

    Αυτή είναι η πνευματική μας κατάντια: Να γράφουν για τους φτωχούς οι φραγκάτοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θεοδοσία
    όντως συμπάσχω με την υπογράφουσα το κείμενο και τους λοιπούς "ηλιθίους" που με ευλάβεια παρακολουθούν τις γνωστές Τιβοσειρές καθαρίζοντας τα χόρτα της καθημερινής τους διατροφής, γευόμενοι νοητικά τους αστακούς που στρώνουν στο τραπέζι τους οι έχοντες και κυριεύοντες τα θολωμένα μας μυαλά.
    Περιττό να πω ότι συντάσσομαι με το δεύτερο...apokaliptiko σχόλιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Savvina
    Καλημέρα κουκλί μου.
    Δυστυχώς το μέλλον είναι πραγματικά αβέβαιο.
    Το μόνο που μας βοηθάει είναι ότι δεν χάνουμε τουλάχιστον το ηθικό μας, και την ανθρωπιά μας.
    Κι εγώ ελπίζω ν`αλλάξει κάτι στην παρούσα κατάσταση που ζω.Αν και δεν στο κρύβω έχω αρχίσει κι απογοητεύομαι.Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Apokalipsis999
    Θα διαφωνήσω μαζί σου σχετικά με το δικαίωμα που έχουν οι έχοντες να μιλούν για μας τον φτωχό λαουτζίκο. Δεν νομίζω ότι επειδή έχουν, τους αφαιρεί και την ευαισθησία ν`αφουγκράζονται την πραγματικότητα που μας περιβάλει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
    Ανταποδίδω τις ευχές φίλε μου, κι ελπίζω να περάσεις ένα όμορφο και ξέγνοιαστο καλοκαίρι.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @to alataki
    Ιωάννα μου καταλαβαίνω απόλυτα το πως νιώθεις.
    Στο μόνο που θα διαφωνήσω ότι και οι έχοντες ίσως να έχουν κάποιες ευαισθησίες τις οποίες εκφράζουν μέσα από την πένα τους.Να μιλάνε για μένα για μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θεοδοσία, συμφωνώ με το σχόλιο και σ' ευχαριστώ πραγματικά που μου το υπενθύμισες...
    Μου αρέσει ο ουσιαστικός διάλογος, έστω και μια λέξη έχει τη δύναμη να μας κάνει καλύτερους...
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!