Τα Μυστικά περάσματα μιας μάγκισσας

Εγώ γι αλλού ξεκίνησα κι αλλού η ζωή με πάει.
Άλλη ανάρτηση είχα στο μυαλό μου να κάνω, άλλη τελικά μου βγήκε.
Έτσι είμαι εγώ. Αυθόρμητη και παρορμητική. Αφήνομαι στα ψυχικά μου ακούσματα και τ`ακολουθώ κατά πόδας. Στο τέλος θα σκουντουφλήσω και θα φάω τα μούτρα μου. Κι άντε μετά να σιδερώσεις τον πλισέ (πρόσωπο) από το πέσιμο. Μην μου δίνεται σημασία πλάκα πάλι κάνω.

Στην χθεσινή μου ανάρτηση λοιπόν έτυχε να μπει μια καινούρια αναγνώστρια και να μου αφήσει σχόλιο.

Ήθελα να την γνωρίσω καλύτερα και πήγα στον χώρο της.

Ε θα το πώ. Στα δύο χρόνια που είμαι blogger σήμερα γνώρισα μια μάγκισσα του @χωρου. Που πραγματικά διατηρεί έναν χώρο για πάρτη της και ΜΟΝΟ.

Ότι δηλαδή μου έγραψε στο σχόλιό της το εννοούσε. Το κάνει για την δική της εκτόνωση και μόνο.

Χωρίς να την ενδιαφέρει αν την διαβάζει κάποιος ή όχι.

Ένα μπλοκ γεμάτο απλότητα, ποίηση, γαλήνη.

Με κλειδωμένα σχόλια και χωρίς gadget αναγνωστών. Καθαρά για το κέφι της.

Μακριά από τις μισαλλοδοξίες τις δικές μας για αναγνώστες και σχόλια.

Μέσα από αυτές τις γραμμές θα ήθελα να πω ότι πραγματικά χάρηκα που σε γνώρισα Βίκυ Μαντά..

Που μου έδωσες την ευκαιρία να ξαποστάσω στα Μυστικά περάσματα της ψυχής σου

Ένιωσα λοιπόν την ανάγκη να γράψω αυτές τις λίγες γραμμές στο θολό, σαν ένα μικρό αφιέρωμα σε μια πραγματική ΜΑΓΚΙΣΣΑ της μπλοκόσφαιρας.

Γιατί έχω μάθει στην ζωή μου να υποκλίνομαι στην μαγκιά και δή την γυναικεία.

Αφιερωμένο σε σένα από δική σου ανάρτηση.

Τα ρούχα μου είναι φαρδιά..
Χωράνε όλες τις διαθέσεις μου..
Στο τσαλακωμένο μου καπέλο, έχω ένα φρέσκο λουλούδι κι ενώ θα θελα να πω και ένα τραγουδάκι...