ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ θα την πω και το κρίμα στον λαιμό μου.
Ποτέ δεν φημιζόμουν για την υπομονή μου, ούτε για το στόμα μου που όταν το άνοιγα, έλεγα τα πράγματα με τ` όνομά τους.
« Αμάν αυτός ο στόμας σου» έλεγε η γιαγιάκα μου η συχωρεμένη.
Γιατί τα λέω όλα αυτά;
Για να εκφράσω ένα μικρό παράπονο, κι ένα φαινόμενο που διαπίστωσα και με λύπησε ιδιαίτερα.
Ότι τα πάντα στην ζωή μας είναι θέμα βίζιτας. Που βέβαια το εισπράττω στην καθημερινότητα της ζωής μας, αλλά ότι θα είναι και τόσο διαδεδομένο στην μπλοκόσφαιρα δεν το περίμενα.
Το διαπίστωσα με μεγάλη λύπη αυτές τις δέκα μέρες που έλειψα, από το bogging λόγω σοβαρών υποχρεώσεων.
Θα μου πεις πού ζούσα, τόσον καιρό, η «ωραία κοιμωμένη»; Το ζώον το όρθιο, σε ποια στρατόσφαιρα πλανιόμουνα; Μωρέ, εδώ ζούσα και γύρω τριγύρω πλανιόμουνα.
Απλά οι υποχρεώσεις μου δεν μου επέτρεπαν να πάω να κάνω τις συνηθισμένες βίζιτες σε φιλικά μπλοκ και να γράψω κάποιο σχόλιο.
Είχα κάνει και μια ανάρτηση με τον τίτλο Απολογούμαι, εξηγώντας τους λόγους της απουσίας μου.
Και ξαφνικά διαπίστωσα με λύπη μου, ότι οι φίλοι εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας από το θολό.
Μόλις τελείωσα αυτό που έκανα και πήγα και σχολίασα, εμφανίστηκαν.
Θα την πω λοιπόν την απορία μου. Κι απορία εξομολογημένη παύει να είναι απορία.
Γιατί τα πάντα γύρω μας πρέπει να έχουν το ροζ χρώμα της βίζιτας;
Ας βάλουμε και λίγο γκριζάκι μέσα. Το γκρίζο της αλήθειας.
Έτσι για να σπάσουμε την κουφετίλα που μας περιτριγυρίζει.
Έρχεσαι; Θα έρθω. Αλλιώς σε συνδέω με Κάιρο ή γενικώς σε έχω χεσμένη.
Αυτό το τελευταίο πιο ελληνιστή μου ακούγεται.
Και θα πω κι ένα τελευταίο. Το θολό το έτρεχε η φιλενάδα μου όσο μπορούσε, κι όσο τις επέτρεπαν οι υποχρεώσεις της.
Και τα σχόλια που εισέπραττε ήταν από ανώνυμους, με περιεχόμενο χείριστης ποιότητας.
Θα μου πείτε γιατί γκρινιάζεις;
Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες της Αλεξανδρείας.
Πόσο μάλλον στην μπλοκομπάγια... Σιγά μωρέ... Δεν είναι δα και τίποτα σπουδαίο (λες και το ψάξαμε και καταλήξαμε).
Πόσο μάλλον στην μπλοκομπάγια... Σιγά μωρέ... Δεν είναι δα και τίποτα σπουδαίο (λες και το ψάξαμε και καταλήξαμε).
Σίγουρα όχι. Είναι όμως διαπίστωση κάποιων πραγμάτων που μέχρι τώρα πίστευα ότι είναι αλλιώς, τουλάχιστον στην @χωρο.
Εγώ πάλι δεν την αντέχω αυτή την κουφετίλα:
( Αχ χρυσή μου τι ωραία που τα λες, τι ωραία που τα γράφεις), και την κάνω.
( Αχ χρυσή μου τι ωραία που τα λες, τι ωραία που τα γράφεις), και την κάνω.
Αλλά μάλλον ανήκω στη θλιβερή μειοψηφία.
Εξακολουθώ να θυμώνω! Να οργίζομαι! Μου ΄ρχεται ντουβρουτζάς! Μου ΄ρχεται το πολλαπλό! Μου ΄ρχεται να σπάσω κούπες για τα λόγια που δεν είπες.
Γιατί, μην τρελαθούμε, παιδιά.
Πολλά είπα και σώνει. Ας λαλήσει κι άλλο αηδόνι.
Σταματώ το γράψιμο, πρώτον διότι τσακίστηκε ο σπόνδυλός μου τόσες μέρες σκυμμένη πάνω στον υπολογιστή μου, αλλά νιώθω ότι και το pc μου τσακίστηκε και τώρα θα κλαίω και τον δικό του σπόνδυλο... μαζί με τον δικό μου.
Κι αν είπα και κάτι παραπάνω, έτσι είμαι εγώ.
Όχι φαγού... αλλά παραπονιάρα.
Τα σέβη μου!
Πες τα χρυσόστομη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, πολύ το χάρηκα!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα... πρώτη φορά σε διαβάζω και αυτό το οφείλω στην Έλλη που προχθές αν θυμάμαι καλά στο φατσοβιβλίο έβαζε τα blogs φίλων της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιατηρώ κι εγώ αρκετό καιρό ένα blog αλλά ποτέ δεν θυμάμαι να έβαλα τη δυνατότητα σε σχόλια.
Το έκανα για μένα καθαρά αυτόν το χώρο και η διάθεσή μου να το μοιραστώ υπήρχε αλλά όχι με τη μορφή σχολίων. Δεν με ενδιέφερε καν ποιος και αν το έβλεπε. Έτσι κι αλλιώς πάντα μόνη μου μιλάω και δύσκολα ανοίγω κουβέντες με άτομα που δεν ξέρω απ' την προσωπική μου ζωή.
Τώρα τελευταία το είδα κάπως αλλιώς αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρη αν τα σχόλια θα είναι κάτι καλό για εμένα.
Είναι αυτό το όριο που βάζω στο μοίρασμα πάντα. Το βλέπω απ' το f/b πάντως το φαινόμενο έρχεσαι έρχομαι και τo like για τo like και αυτός είναι κι ένας απ' τους λόγους που διαγράφω εύκολα και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη όταν το καταλάβω. Καλά δεν είναι μόνο αυτός αλλά είναι ένας σοβαρός λόγος. Τις περισσότερες φορές με μια πρόχειρη ματιά γράφεται κάποιο σχόλιο και το κάναμε το καθήκων μας!!
Με λυπεί ως ένα βαθμό αλλά δε με χαλάει και δε με εντυπωσιάζει καν πια αυτό. Εγώ απλά θα συνεχίζω να είμαι αυτό που εγώ θέλω για εμένα και ας με παρακολουθώ μόνη μου. Πως νομίζεις ότι με ανακαλύπτω μέρα με τη μέρα και πιο πολύ;;
Αυτά είχα να πω για το συγκεκριμένο θέμα και χάρηκα που μου έδωσες την ευκαιρία!!
Το καθήκον το σκότωσα!! :)) Η φούρια μου είναι ένα απ' τα πολλά κακά μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Θεοδοσία .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί αυτή η εικόνα που παρουσιάζεις στο blogging να είναι διάχυτα εμφανής, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι και status.
α. -Διότι δεν συμβαίνει σε Όλες τις διαδικτυακές επικοινωνίες κάτι ανάλογο.
β.- Διότι για κανέναν μας δεν είναι εύκολο να επισκέπτεται και να το συζητάει τόσο συχνά όσο θα ήθελε με τους bloggoγείτονές του όταν μάλιστα αυτοί είναι αρκετοί.....
Προσωπικά δηλώνω αδυναμία λόγω πολλαπλών υποχρεώσεων να είμαι τόσο συνεπής όσο θα ήθελα
γ. -Είναι φυσικό να επισκέπτεται και να σχολιάζει κανείς κατά προτεραιότητα «φίλους» που το τιμούν με την παρουσία τους ,έστω και με μια καλημέρα. Όχι γιατί θέλουν ν’ ανταποδώσουν μιαν
“visita” η οποία μπορεί και να μην τους έγινε ποτέ, αλλά γιατί ένοιωσαν καλά περνώντας από κάποια σελίδα ή τους ενδιαφέρει το περιεχόμενο.
δ.-Είναι στην διακριτική ευχέρεια του καθενός μας όταν δεν τον «πιάνει» ή απορρίπτει το περιεχόμενο κάποιας σελίδας να την προσπερνάει. Και υπάρχουν ομολογουμένως πολλές τέτοιες σελίδες.
Αλλά δεν είναι όλες .Κάποιες είναι ιδιαίτερα αξιόλογες που αξίζουν την προσοχή και τον χρόνο μας.
ε.- Όλα αυτά δεν στα γράφω για να γίνω δικηγόρος του διαβόλου….αλλά για να σε αποτρέψω από την απόφασή σου να την…..κοπανίσεις. Να σου λείπουν αυτά Κυρά μου. Είσαι από τις διακριτές παρουσίες και δεν έχεις κανένα λόγο επιβεβαίωσης ή αναγνώρισης από κανένα σχολιαστή. Αν νοιώθεις την ανάγκη να μοιράζεσαι σκέψεις σου, ανησυχίες , θέσεις κι απόψεις ακόμη και «καλες στιγμές» να συνεχίσεις να το κάνεις με κέφι όπως το κάνεις μέχρι σήμερα και μη μας αδειάσεις την γωνιά με την απουσία σου.
ΥΓ: Δεν παίζεσαι σου λέω. Η εικόνα όλα τα λεφτά κι ας μην είναι καθόλου κολακευτική.
ειναι η πρωτη φορα που επισκεπτομαι το χωρο σου και ετυχε (;) να ειναι σε μια κρισιμη -οπως αντιλαμβανομαι- αναρτηση για την ηλεκτρονικη σου δραστηριοτητα. Επειδη το yannidakis το συντηρω εδω και σχεδον 5 χρονια, εχω γευτει πολλες παρομοιες απογοητευσεις. Βεβαια δε σου κρυβω πως αυτα τα 5 χρονια δεν εχω σημειωσει αποχη πανω απο 10-15 συνολικα μερες. Αυτο που εχω συμπερανει κατα κυριο λογο ειναι πως πρωτα πρεπει κανεις να γραφει για τον εαυτο του, για τον εγωισμο του -αν θελεις- και υστερα να περιμενει ανταποκριση απο τυχαιους ή μονιμους επισκεπτες/αναγνωστες/φιλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θες τη γνωμη ενος "τυχαιου", συνεχισε και συνεχισε οσο καλυτερα μπορεις :[
Γεια σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα καλέ...μη το παίρνεις έτσι..Μήπως ξέρουμε και τον άλλον τι τον τρώει κάθε στιγμή? Δεν ξέρω και πάλι καλά, δεν το έχω ψάξει και πολύ ..καταλαβαίνω όμως αν μιλάς έχοντας συγκεκριμένα μπλόγκς που θα έχεις τσεκάρει...Εγω μπερδεύτηκα μια μέρα με το idea studio,κόντευα να πάθη παράκρουση, μετά είδα την υπογραφή και ηρέμισα..
Καλημερούδια!!
Είναι ένα θέμα που έχω θίξει μερικές φορές γιατί προσωπικά αυτό το "έλα για να έρθω" το θεωρώ ξεφτίλα.Ακυρώνει την ουσία του μπλόγκινγκ δηλαδή να διαβάζεις ένα κείμενο και να σχολιάζεις όταν έχεις κάτι να πεις πάνω σε αυτό κι όχι επειδή αυτός που το έγραψε ήρθε σε σένα και σχολίασε.Βέβαια επέτρεψέ μου να σου πω πως είσαι λίγο "πίσω" όσον αφορά τις νέες τάσεις.Η συγκεκριμένη μόδα είναι λίγο παλαιά.Τελευταία φοριέται το "Άμα διαφωνήσεις μαζί μου σε βγάζω απ' το blogroll μου και δεν ξαναπατάω".Είσαι δηλαδή καλός όσο πας με τα νερά του καθενός ή σε ακραίες περιπτώσεις όσο τον γλείφεις.Άμα του θίξεις τα συμφέροντα τους κολλητούς ή τους πελάτες, ούτε να σε χέσει.Και το λυπηρό είναι ότι το βλέπω να συμβαίνει από μεγάλες γυναίκες τάχα μου φιλήσυχες τάχα μου επιπέδου.Δεν μασάω πλέον....
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Πέρασα όχι επειδή πέρασες αλλά επειδή τώρα κάπνισε του μικρού να κοιμηθεί...να εξηγούμαστε! :p
ΑΡΓΩ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΣΟΥ.ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΣΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ.ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΒΕΒΑΙΑ.
@Idea Studio
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πώ που καλύτερα να μην λέω τίποτα.
Απλά εξέφρασα ένα παράπονο.
Με ξέρεις τώρα. Άμα δεν γαβγίσω δεν μπορώ.
@Βίκυ Μαντά
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαἰρομαι που έστω κι έτσι συναντηθἠκαμε.
Χαίρομαι που έστω και μία ανάρτηση γίνεται αφορμή να ανταλλάξουν απόψεις και να γίνεται ένας εποικοδομητικός διάλογος, άνθρωποι ξένοι μεταξύ τους, που έχουν όμως ένα πάθος που λέγεται blogging.
Όσο αφορά το παράπονο που εξέφρασα ήθελα πολύ καιρό να το εκφράσω για να φύγει από μέσα μου. Έτσι είμαι εγώ. Όταν τα λέω ξαλαφρώνω. Κι εγώ για το δικό μου χόμπι γράφω. Είναι μια διέξοδος στην καθημερινότητά μου. Τώρα όσο για τα σχόλια θετικά ή αρνητικά έχω τελείως διαφορετική άποψη. Από την στιγμή που δεν τα κρατάμε στο χαρτί του γραφείου μας και τα βγάζουμε online μας ενδιαφέρει η άποψη θετική ή αρνητική των φίλων. Αλλά το θέμα είναι το πότε εμφανίζονται τα σχόλια. Όταν γίνονται οι καθιερωμένες επισκέψεις. Αυτό είναι που με πείραξε πιο πολύ.
@λυγερη
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε λυγερή μου θα συμφωνήσω σε πολλά μαζί σου από αυτά που αναφέρεις στο σχόλιό σου.
Απλά επειδή συνηθίζω να είμαι άνθρωπος ανταποδοτικός κι ειδικά στους φίλους μου, με έπιασε το παράπονο. Και σίγουρα δεν έχω σκοπό να την κοπανήσω. Που να πάει η παρδάλω με το στόμα το μεγάλο. Όσο για την φωτογραφία απεικονίζει την καθημερινότητά μου όσο καιρό δούλευα το βίντεο που έβαλα στην προηγούμενη ανάρτησή μου. Πάντως θα σου πώ κάτι μέσα από την ψυχή μου,ειλικρινά και χωρίς διάθεση να σου χαιδέψω τ`αυτιά. Είσαι από τα άτομα που τιμάν το θολό με την παρουσία τους. Σ~ευχαριστώ πολύ!
@yannidakis
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και γράφω για το εγώ μου και για την απελευθέρωση της ψυχής μου. Με ενδιαφέρει όμως και η γνώμη των φίλων κι ας είναι κι αρνητική, αλλιώς θα τα κράταγα στο συρτάρι του γραφείου μου και δεν θα τα έβγαζα online. Το θέμα είναι το πότε εμφανίζονται τα σχόλια. Αυτό ήταν το παράπονό μου. Χαίρομαι που συναντηθήκαμε.
@sofia
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφάκι ένα παράπονο εξέφρασα τίποτε λιγότερο τίποτε περισσότερο.
Άλλωστε η ψυχολογία μου είναι στα χειρότερά της αυτές τις μέρες. Μην μου δίνεις κι ιδιαίτερη σημασία. Πολύ μουρμούρα έχει πέσει με τον εαυτό μου.
@Μάγισσα Κίρκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξέρω ότι έχεις γράψει κι εσύ. Άλλωστε δεν χάνω κανένα κείμενό σου μια και στο έχω ξαναπεί σ`ένα σχόλιό μου. Είσαι η ψυχοθεραπεία μου. Και δεν στο λέω για να σου χαιδέψω τ`αυτιά και το ξέρεις. Εμείς μιλάμε την ίδια γλώσσα. Τώρα για την καινούρια μόδα ούτε πήρα χαμπάρι. Πολύ τσουτσουν νυχτωμένη με βρίσκω. Και το ξέρω ότι δεν πέρασες γιατί πέρασα. Γι αυτό σε γουστάρω.
Φιλιά στο μικρό σου πρίγκηπα.
@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα σε σένα τι να πω που σε ντρέπομαι.
Πάντα με θυμάσαι την γαιδούρα κι ας έχω καιρό να περάσω από την όμορφη γωνιά σου.
Σ~ευχαριστώ φίλε μου που δεν με ξεχνάς:)))
@Βίκυ Μαντά
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις τώρα γύρισα από το μπλοκ σου. Πέρασα να πω μια καλησπέρα και να σε γνωρίσω καλύτερα. 15 λεπτά το χάζευα. Με ξεκούρασες με γαλήνεψες. Σε προσθέτω σ~αυτά που παρακολουθώ.
Αρχισε να ξυπνα η Πασταφλωρα....Εεε! μασ το κοντο "εγκλημα" ,θα χαλασει το πλισε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤωρα πες οτι εισαι συ κατω απ τα ροζουλιγαλαζοκοκκινα αστερακια και θα δεσει το "γλυκο".
ΥΣ.Φωτογραφε ατιμε που κοβεις τα κεφαλια.... ;)
Δηλώνω γαιδούρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦταίνε και οι συνθήκες του κάθε ενός..
Για τις δικές μου δεν θα μιλήσω μη φανεί ..μελό.
Την απολογία μου την έκανα σε παλιότερη ανάρτηση μου.
Δεν είναι το "ξεχνώ" ούτε το ανταποδοτικό...
"καταχώρηση τσι μέρας" για την Δευτέρα σύμφωνα με την ομώνυμη ενότητα του yannidakis, η καταχώρηση σου τούτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνωρίσματα :[