Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

28 Φεβρουαρίου 2011

Ψάξε στ΄όνειρό μας.

Δεν ξέρω πως ν΄αρχίσω την σημερινή μου ανάρτηση. Με τι λόγια να περιγράψω αυτό που έζησα. Ήταν ένα ταξίδι ονειρικό. Αποφασισμένο την τελευταία στιγμή. Κι η πείρα με έχει διδάξει ότι αποφασίζεται στο παρά πέντε τις περισσότερες φορές, είναι κι επιτυχημένο.
Μέρες τώρα ένιωθα το νευρικό μου σύστημα να εξασθενεί και μία τάση φυγής να με διακατέχει. Το τηλέφωνο από τον γιό μου αποδείχτηκε σωτήριο.

- Μάνα έρχεσαι στο Θεριακίσι; (Το Θεριακίσι είναι το χωριό της νύφης μου.) Θα πάω να φέρω την Ειρήνη με τα παιδιά.
- Έρχομαι... Το είπα και ανάσανα. Είχα 7 χρόνια να πάω. Ήταν μια λύση σωτηρίας για μένα. Να φύγω Θεέ μου, να δραπετεύσω. Μακριά από όλους κι απ΄όλα όσα με πνίγουν και μου καταδυναστεύουν την ζωή.
Θα σας φανεί παράξενο, αλλά είχα πολλά χρόνια να συνταξιδεψω με τον γιό μου.
Πέντε ολόκληρες ώρες ταξιδέψαμε μαζί.
Μάνα και γιος.
Και τι δεν είπαμε σε όλη την διαδρομή.
Ανοίξανε οι καρδιές, κι η γλώσσα της ψυχής αφέθηκε ελεύθερη να μιλήσει. Και να ξεδιπλώσει όλες τις κοινές μας αναμνήσεις.
Αναμνήσεις που άλλες πόναγαν, κι άλλες γέμιζαν με γλυκιά τρυφερότητα την καρδιά.

Και όνειρα, πολλά όνειρα. Τα μοιραζόταν με την μάνα. Κι η μάνα όλο καμάρι τον άκουγε. Κι ένιωθε την καρδιά της να γαληνεύει. Κι ως δια μαγείας όλες της οι ανασφάλειες να εξαφανίζονται. Και να γεμίζουν τα στήθια της με υπερηφάνεια.

Γιατί σε όλα του τα όνειρα υπήρχε μια θέση για την μάνα. Για την φευγάτη μάνα που πάντα έψαχνε τα δικά της μονοπάτια, ανήσυχο πνεύμα μια ζωή.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Απλά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις γλυκές στιγμές που έζησα με την οικογένειά μου τρεις μέρες σ΄ένα μέρος θεϊκό, στην κορυφή ενός βουνού. Σ΄ ένα χωριό απομονωμένο, αλλά με τόσο ανοιχτόκαρδους ανθρώπους, που σε κάναν να ξεχνάς ότι είχες αφήσει πίσω σου. Να γίνεσαι ένα με τον Θεό κι Εκείνος ένα με σένα. Θα επανέλθω με ειδική ανάρτηση γι αυτόν τον τόπο.

Εδώ θα ήθελα να συμπληρώσω ότι δεν είμαι απλά ευλογημένη μάνα αλλά και πεθερά.
Γιατί όλα αυτά τα όνειρα που κάνει ο γιος μου, και τα μοιράζεται μαζί μου, τα οφείλω στην νύφη μου.
Άλλωστε όλοι το ξέρουμε ότι πίσω από κάθε επιτυχημένο άντρα κρύβεται μια γυναίκα.
Κι αυτό που καμαρώνω εγώ σήμερα, είναι και δικό της δημιούργημα.
Ειρήνη σ΄ευχαριστώ.



Αφιερωμένο στην οικογένειά μου.

14 σχόλια:

  1. "Μακριά από όλους κι απ΄όλα όσα με πνίγουν και μου καταδυναστεύουν την ζωή."
    Έκανες το καλύτερο!!
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ένα ταξιδάκι ακόμα και το πιο κοντινό, είναι πάντα μια μικρή απόδραση απ΄την καθημερινότητα και μια αναγκαία αλλαγή, πολλές φορές...η παρέα παίζει κι εκείνη ουσιαστικό ρόλο...σίγουρα, ήταν πολύ όμορφο το ταξίδι σου αυτό Θεοδοσία, όπως κι εσύ το λες άλλωστε...φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αχ μανα......γι αυτο εισαι χαρουμενη!!!!!
    φιλια πολλα!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δεν ειχα σκοπο να σχολιασω, μιας και ειναι μια πολυ οικογενειακη αφιερωση, ομως κοιτα να δεις συμπτωση:
    το σαβ/κο βρεθηκα στην Κυπρο οπου παντρευοταν ενας ανθρωπος που κοντρα στα προγνωστικα μου κατεληξε να αξιζει και με το παραπανω τον χαρακτηρισμο "αδερφος μου".
    Ξαφνικα βρεθηκαμε μια παρεα απο φιλους και πρωην συμφοιτητες απ' ολη την Ελλαδα. Δε μπορω να σου περιγραψω συναισθηματα, ομως κρινοντας απο την περιγραφη στο δικο σου κειμενο, ειμαι σιγουρος οτι καταλαβαινεις ποσο εντονα ηταν τα συναισθηματα :[

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτά είναι τα ωραία!!
    Και σε άλλα με υγεία!!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μου αρέσανε πολύ όλα αυτα που γράφεις για την οικογένεια σου, αλλά το καλύτερο απ'ολα είναι το τραγούδι που τους αφιέρωσες (Πε Γκ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Idea Studio
    Αν έκανα το καλύτερο λέει... Το καλυτερότερο. Ήταν να μην μάθω τον δρόμο.
    Πως λέει κι η Αλεξίου; Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια αρρωστημένους και αγρίμια. Το μόνο που με προβληματίζει είναι να μην κολλήσω τρέλα κι αυτούς τους ανθρώπους που προς το παρόν είναι μια χαρά.
    Και ξαφνικά δεις τις γιαγιάδες να τρέχουν κρατώντας παραμάσχαλα λαπι τόπι σ΄ένα μέρος ψηλά στο χωριό, που πιάνει καλά το ιντερνέτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ღ oneiremataღ
    Οτιδήποτε κι αν κάνω με τα παιδιά μου είναι όμορφο. Έχουμε τέτοια άμεση επικοινωνία μεταξύ μας που λίγοι γονείς την έχουν. Πάνω από όλα είμαστε φίλοι και μιλάμε την γλώσσα της αλήθειας μεταξύ μας.
    Σ΄ευχαριστώ Γιουλάκι για το παρόν σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @elli........
    Ακριβώς γι αυτό Έλλη μου. Τι γλυκό συναίσθημα η μητρότητα. Κι ειδικά όταν μεγαλώνουν και τα καμαρώνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @yannidakis
    Εγώ πάντως χαίρομαι που σχολίασες. Χαίρομαι που με καταλαβαίνεις. Μόνο όποιος βιώνει τέτοια έντονα συναισθήματα μπορεί να καταλαβαίνει πως νιώθουν οι άλλοι. Είναι πολύ όμορφο που τα μοιραστήκαμε ταυτόχρονα αλλά από διαφορετικές οπτικές ματιές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @sofia
    Να είσαι καλά κούκλα μου. Όντως αυτά είναι τα ωραία της ζωής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Ανώνυμος
    Αχ βρε φιλαράκι χαίρομαι πολύ που το μοιράστηκα μαζί σου. Ειλικρινά. Όσο για το τραγούδι το αφιερώνω και σε μάς. Στην ομάδα μας. Ξέρεις εσύ....
    Πολλά φιλιά:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΑΦΗΝΩ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟ -ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΗΝΑ ΜΑΡΤΗ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ.ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!!
    ΠΑΝΤΑ ΧΑΡΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ακριβές στιγμές έζησες και με συγκίνησες που τις μοιράστηκες.
    Τελικά είσαι χαρισματικός άνθρωπος...
    Φιλάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!