Καλημέρα...

...μια ευχή μέσα σε μια λέξη γεμάτη...
αισιοδοξία, ελπίδα, χαρά, κέφι για ζωή...

Όταν το πρωτοείδα, με γέμισε μια γλύκα για την ζωή,
με λίγο νοσταλγία για τα παλιά,
με ζήλια για συνθήκες ξεχασμένες,
με απορία που πήγαν αυτοί οι χαρούμενοι Έλληνες,
με απογοήτευση που δεν είμαι πια έτσι,
με επιθυμία να ζήσω σε τέτοιο κλήμα...

Γιατί τα χάσαμε;
Γιατί πέσαμε;
Γιατί τρέχουμε σκυθρωποί;
Γιατί παραμιλάμε;
Γιατί όλα μας φταίνε;
Γιατί κλειστήκαμε στην φυλακή μας;
Γιατί επιτρέψαμε να μας κλέψουν το όνειρο;
Γιατί επιτρέψαμε να είμαστε "κανείς" χάνοντας τον πολιτισμό μας;
Γιατί...

Εσείς τι νοιώθετε όταν το βλέπετε;

Εγώ πάντως θέλω να ζήσω έτσι, ξανά...δεν θέλω πια να είμαι "κανείς".
Μήπως πρέπει να το βλέπω συνεχώς, για να μπορέσω να αρχίσω να βγαίνω σιγά, σιγά από το καβούκι που με κλείσανε με την απαισιοδοξία, τον υλισμό και την γνώμη των άλλων;
Μήπως είναι αργά;

Πάντως αυτό το βίντεο μας διαφημίζει φέτος, παγκοσμίως...κι όμως ενώ το κόστος του ήταν σχεδόν μηδενικό κάποιοι που δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να τα οικονομήσουν ακόμα κι από αυτό,  το καταδίκασαν.
Καλημέρα λοιπόν σε όλους εμάς που είμαστε Κάποιοι και κουβαλάμε σαν ιδανικοί κι ανάξιοι εραστές, το όνειρο μιας καινούριας Ελλάδας, που με το φως του πολιτισμού της θα φωτίζει τον δρόμο μας.

Είμαστε πρώτοι και τελευταίοι
Είμαστε αθώοι, απατεώνες και γενναίοι
Αριστοκράτες και φριχτοί μικρομεσαίοι

ακροβάτες, προδότες και λαθραίοι,

Σουλιώτες , αδέσποτοι κι ωραίοι.