Σε ψάχνω μα δεν σε βρίσκω.

Το γλυκό μου alataki έγραψε ένα πανέμορφο κείμενο που τραγούδησε στην καρδιά μου.
Ήθελα να γράψω την δική μου αλήθεια βασισμένη στο δικό της κείμενο.

Το προσάρμοσα λοιπόν στις δικές μου αναμνήσεις στο δικό μου παρόν.
Ιωάννα σ`ευχαριστώ πολύ για την έμπνευση.

Θυμάμαι...
Γειτονιά,μονοκατοικίες με αυλές που μοσχομύριζαν γιασεμί.
Πνιγμένες στην γαρδένια και στις τριανταφυλλιές.
Άνισος ανταγωνισμός ποια αυλή θα έχει τα ομορφότερα λουλούδια.
Φρεσκοβαμμένα πεζούλια με ασβέστη.
Σ`αυτά τα πεζούλια που έβγαινε όλη η γειτονιά στο καθημερινό της ραντεβού.
Με καρέκλες και σκαμπό αποσυρμένα από το εσωτερικό του σπιτιού.
Γλυκές κουβέντες και λόγια καρδιάς καθαρά.
Καφεδάκι,κουτσομπολιό καλοπροαίρετο αλλά πάντα κοιτώντας ο ένας τον άλλον στα μάτια.
Τον αντιμετώπιζες και σ`αντιμετώπιζε.Και στην δύσκολη ήταν εκεί παρόν.
Γεφυρώνονταν η πίκρα,η απογοήτευση με την ανθρώπινη παρουσία.
Μικρό κορίτσι ήσουν και τα όνειρά σου ταξίδευαν αχαλίνωτα σε κείνα τα σοκάκια.
Είχες όλα όσα χρειαζόταν η ψυχή σου.
ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Θυμάσαι;
Σ`έψαχνα εκεί και σε συναντούσα.

 
Σε ψάχνω να σε βρω στ`αποκρουστικά τσιμέντα,στην απομόνωση της ψυχής.
Απομονώθηκες,ταμπουρώθηκες,πίσω από μια εικονική και πλασματική πραγματικότητα.
Δεν ταξιδεύουν τα όνειρα πια.Έπαψες να ονειρεύεσαι.Στέρεψες.
Γέμισε το μυαλό σου πληροφορίες που σου μαύρισαν την ψυχή.
Ψάχνω να σε βρω στην έκπτωση της ηθικής, στην νομιμοποίηση του ανήθικου.
Εκεί που ο κάθε ένας ελεύθερα, μπορεί να σε περιγράφει πίσω από ανωνυμίες και εκ του ασφαλούς χωρίς να σε ξέρει.
Να σου χρεώνει χωρίς να πληρώνει.Τσάμπα μάγκας  με μόνο κόστος την ψυχή σου.
Ψάχνω να σε βρω στο χάος των χρόνων που έρχονται,στην θλίψη που τεντώνει το πρόσωπό σου,στα μάτια που δεν γελάνε πια.
Έχεις όλα όσα είναι ΠΕΡΙΤΤΆ και σου λείπουν ΟΣΑ χρειάζεσαι.

ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΩ ΠΙΑ.