Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

17 Απριλίου 2010

Σε ψάχνω μα δεν σε βρίσκω.

Το γλυκό μου alataki έγραψε ένα πανέμορφο κείμενο που τραγούδησε στην καρδιά μου.
Ήθελα να γράψω την δική μου αλήθεια βασισμένη στο δικό της κείμενο.

Το προσάρμοσα λοιπόν στις δικές μου αναμνήσεις στο δικό μου παρόν.
Ιωάννα σ`ευχαριστώ πολύ για την έμπνευση.

Θυμάμαι...
Γειτονιά,μονοκατοικίες με αυλές που μοσχομύριζαν γιασεμί.
Πνιγμένες στην γαρδένια και στις τριανταφυλλιές.
Άνισος ανταγωνισμός ποια αυλή θα έχει τα ομορφότερα λουλούδια.
Φρεσκοβαμμένα πεζούλια με ασβέστη.
Σ`αυτά τα πεζούλια που έβγαινε όλη η γειτονιά στο καθημερινό της ραντεβού.
Με καρέκλες και σκαμπό αποσυρμένα από το εσωτερικό του σπιτιού.
Γλυκές κουβέντες και λόγια καρδιάς καθαρά.
Καφεδάκι,κουτσομπολιό καλοπροαίρετο αλλά πάντα κοιτώντας ο ένας τον άλλον στα μάτια.
Τον αντιμετώπιζες και σ`αντιμετώπιζε.Και στην δύσκολη ήταν εκεί παρόν.
Γεφυρώνονταν η πίκρα,η απογοήτευση με την ανθρώπινη παρουσία.
Μικρό κορίτσι ήσουν και τα όνειρά σου ταξίδευαν αχαλίνωτα σε κείνα τα σοκάκια.
Είχες όλα όσα χρειαζόταν η ψυχή σου.
ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Θυμάσαι;
Σ`έψαχνα εκεί και σε συναντούσα.
 
Σε ψάχνω να σε βρω στ`αποκρουστικά τσιμέντα,στην απομόνωση της ψυχής.
Απομονώθηκες,ταμπουρώθηκες,πίσω από μια εικονική και πλασματική πραγματικότητα.
Δεν ταξιδεύουν τα όνειρα πια.Έπαψες να ονειρεύεσαι.Στέρεψες.
Γέμισε το μυαλό σου πληροφορίες που σου μαύρισαν την ψυχή.
Ψάχνω να σε βρω στην έκπτωση της ηθικής, στην νομιμοποίηση του ανήθικου.
Εκεί που ο κάθε ένας ελεύθερα, μπορεί να σε περιγράφει πίσω από ανωνυμίες και εκ του ασφαλούς χωρίς να σε ξέρει.
Να σου χρεώνει χωρίς να πληρώνει.Τσάμπα μάγκας  με μόνο κόστος την ψυχή σου.
Ψάχνω να σε βρω στο χάος των χρόνων που έρχονται,στην θλίψη που τεντώνει το πρόσωπό σου,στα μάτια που δεν γελάνε πια.
Έχεις όλα όσα είναι ΠΕΡΙΤΤΆ και σου λείπουν ΟΣΑ χρειάζεσαι.

ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΩ ΠΙΑ.

14 σχόλια:

  1. Aλλάζουν οι καιροί, αλλάζουν οι συνθήκες. Ο άνθρωπος έχει την ιδιότητα να προσαρμόζεται με τον έναν ή άλλο τρόπο στα νέα δεδομένα. Είναι η φύση του αυτή. Προσαρμόζεται για να επιβιώσει. Κι έτσι, έμαθε να επιβιώνει πίσω από τσιμεντένια κουτιά, πίσω από σφαλιστές πόρτες και παράθυρα, πίσω από συναγερμούς που αν δεν βάλει τη νύχτα δεν θα ξέρει αν θα ξυπνήσει το επόμενο πρωί, κι αν ξυπνήσει τι θα βρει....Ανασφάλεια, φόβος, απομόνωση. Κάποτε όλα ήταν διαφορετικά. Είμασταν όλοι σαν το βρέφος που αμέριμνο, αθώο, ένιωθε ελεύθερο να τρέξει να μπουσουλήσει χωρίς να έχει συναίσθηση κινδύνου. Τώρα μεγάλωσε το βρέφος και πλέον έχει μάθει να φοβάται και τη σκιά του. Κι όσο το τρομοκρατούν τόσο λουφάζει και απομονώνεται πίσω από τσιμεντένια κουτιά και σφαλιστές πόρτες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ ΑΝΑSA
    Καλή μου,είναι αλήθεια ότι οι καιροί αλλάξουν και ο τρόπος ζωής μας.
    Δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα αυτά.
    Αλλά μήπως μπορούμε να αναβιώσουμε όλα αυτά τα χαμένα του "Θυμάμαι...", όσο μπορούμε μέσα από αυτό το σοκκάκι με...
    "Γλυκές κουβέντες και λόγια καρδιάς καθαρά";
    Νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο...!
    Η @παρέα μας, έχει ζήσει έτσι στο παρελθόν και κουβαλάμε μέσα στην ψυχή μας τις "αυλές που μοσχομύριζαν γιασεμί, πνιγμένες στην γαρδένια και στις τριανταφυλλιές."
    Γι΄αυτό εδώ 'μοσχοβολάμε' όλοι!!
    Να είσαι πάντα καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάθε πέρσι και καλύτερα... οι μεγαλύτεροι έχουν να θυμούνται κάτι καλό, οι νεότεροι όμως...

    Ψάχνω να σε βρω στην έκπτωση της ηθικής, στην νομιμοποίηση του ανήθικου.
    Σαν τον Αδάμ που αναπολούσε τον χαμένο παράδεισο... αναπολούμε αυτά που δεν πρόκειται να ξαναζήσουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γλυκύτατo κείμενο, χάδι στην ψυχή μας...
    Ωστόσο άποψή μου είναι ότι δεν χρειάζεται να εξιδανικεύουμε το παρελθόν-σ΄αυτό έχουν και τις ρίζες τους πολλά λάθη του παρόντος.Σίγουρα νοσταλγούμε τις μυρωδιές του και τις αυθεντικές γεύσεις του, έχει να μας διδάξει πολλά ώστε να φρενάρουμε την τρέλα του σήμερα, να επέμβουμε ανατρεπτικά σ΄αυτό τον βιασμό της ποιότητας ζωής μας...
    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μ' αγιόκλημα και γιασεμί !
    Κάποια φίλη μιας φίλης έγραψε ένα κείμενο,να μη τα πολύ-λέω..(γράφω) ,η φίλη της φίλης ,τω φίλω κλπ. ξεδίπλωσαν πολλά πράγματα που θόλωσαν με το πέρασμα του χρόνου ,και μας γυρίζουν πίσω σε ωραίες και αθώες στιγμές που έχουμε όλοι ξεχασμένες.....αλλά πάντα είμαστε σε αναζήτηση τους λες και είναι το Αγιο Δισκοπότηρο για το παρόν μας.Τα πλαισίωσα λοιπόν κι εγώ με εικόνες και τις φωνές δυό Κυριών από τις οποίες η απουσία της μιας είναι αισθητή και αλησμόνητη......Εδώ είμαστε λοιπόν παρακολουθείστε διαβάστε και θυμηθείτε μαζί μας............

    ..[Σε ψάχνω μα δεν σε βρίσκω.]..

    Διαβάστε περισσότερα: http://catakravgi.blogspot.com/2010/04/blog-post_3902.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Παρά το τόσα "λίγα" που είχαν οι άνθρωποι, οι γονείς μας και οι παππούδες και γιαγιάδες μας,"εκείνης της εποχής", φαίνεται πως ήταν αρκετά για να είναι(;) ή πάντως, να φαίνονται ευτυχισμένοι!Και μόνο γι αυτό εκείνη η εποχή είναι αξεπέραστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θεδοσία μου δεν έχω λόγια, το κείμενό σου είναι το συμπλήρωμα που λείπει για να κλείσει ο κύκλος...
    Γλυκύτατο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Apokalipsis999
    πολλά αναπολώ που μικρό κορίτσι πρόλαβα και τα έζησα.
    Αναπολώ τον χαμένο μου παράδεισο:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ANAZHTHΣH
    δεν εξιδανικεύουμε το παρελθόν.
    Εξυμνούμε όμως την ανθρωπιά και την απλότητα που είχε.Νιώθω τυχερή που πρόλαβα ένα μικρό κομμάτι του.
    Ίσως αυτό με βοήθησε να συνεχίσω μέσα στην τρέλα της αλλοτρίωσης του σήμερα.
    Χαίρομα που σε συναντώ:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Περίοπας
    Σ`ευχαριστώ για την αναδημοσίευση.
    Αλλά αυτό η φίλη της φίλης μου βγάζει πάλι το πασταφλώρικο.Σαν να λέμε του συντέκνου μας ο σκύλος σύντεκνος ήταν κι εκείνος.ΑΜΗΝ!!!
    Πάει μου το κόλλησε ο Νικόλας το ΑΜΗΝ.
    Την καλημέρα μου...να είσαι καλά:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ"
    Συμφωνώ΄απόλυτα μαζί σου.
    ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ.!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @to alataki
    Τι θεικό κείμενο ήταν αυτό που έγραψες και μου έδωσες την έμπνευση να θυμηθώ και να συμπληρώσω.Σ`ευχαριστώ πολύ καλό μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. έτσι χάθηκε η αγνότητα και η απλότητα πίσω απο καχυποψία και ζήλια ισως και άγνοια
    παραφορτώσαμε το σαμάρι μας και μας πήρε απο κάτω

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ Γιάννης Παππάς
    Ίσως, αν αρχίσουμε να τα θυμόμαστε, να τα αναπολούμε και να τα μοιραζόμαστε...
    ίσως ανακαλύψουμε ότι υπάρχουν ακόμη "γωνιές" χωρίς καχυποψία και ζήλια και τότε...
    ίσως καταφέρουμε να 'ξεφορτώσουμε λίγο το σαμάρι'...
    να μοιραστούμε το φορτίο...
    να βγούμε από το κυνήγι της ύλης...
    να βρούμε και λίγο πνεύμα, που θα μας αναπτερώσει το ηθικό και θα φέρει το φως στη ζωή και το χαμόγελο στα χείλη...

    ωχ...πάλι παρασύρθηκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!