Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

20 Δεκεμβρίου 2010

Καλό ταξίδι

Η ζωή είναι σαν ένα ταξίδι με το τρένο.Επιβιβάζεσαι συχνά και αποβιβάζεσαι, υπάρχουν ατυχήματα,
 σε μερικές στάσεις  ευχάριστες εκπλήξεις
και βαθιά λύπη σε άλλες.

Όταν γεννιόμαστε και επιβιβαζόμαστε στο τρένο,
Συναντάμε ανθρώπους, για τους οποίους πιστεύουμε ότι θα Μας συνοδεύουν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού: τους γονείς μας.
Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Αποβιβάζονται σε κάποια στάση και μας αφήνουν χωρίς την αγάπη, τη στοργή, τη φιλία και την συντροφιά τους.
Ωστόσο επιβιβάζονται άλλα άτομα, που θα αποδειχθούν πολύ σημαντικά για μας.
Είναι τα αδέλφια μας, οι φίλοι μας και αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που αγαπάμε.
Μερικά από τα άτομα που επιβιβάζονται, βλέπουν το ταξίδι σαν ένα μικρό περίπατο.
Άλλοι βρίσκουν μόνο λύπη στο ταξίδι τους.
Υπάρχουν πάλι άλλοι στο τρένο, που είναι πάντα εκεί και έτοιμοι να βοηθήσουν αυτούς που τους χρειάζονται.
Κάποιοι αφήνουν στην αποβάθρα μια αιώνια λαχτάρα.
Μερικοί ανεβαίνουν ξανά κι κατεβαίνουν ξανά κι εμείς, δεν τους έχουμε καν αντιληφθεί…
Μας εκπλήσσει, ότι μερικοί από τους επιβάτες, που αγαπάμε περισσότερο, κάθονται σε κάποιο άλλο βαγόνι και μας αφήνουν να κάνουμε μόνοι αυτό το κομμάτι του ταξιδιού.
Αυτονόητα απέχουμε, και δεν μπαίνουμε στον κόπο να τους ψάξουμε και να έρθουμε σε επαφή με το δικό τους βαγόνι.
Δυστυχώς μερικές φορές δεν μπορούμε να καθίσουμε δίπλα τους, γιατί η θέση στην πλευρά τους είναι ήδη κατειλημμένη…
Δεν πειράζει, έτσι είναι το ταξίδι: γεμάτο προκλήσεις, όνειρα, φαντασία, ελπίδες και αποχαιρετισμούς....αλλά χωρίς επιστροφή.
Λοιπόν, ας κάνουμε το ταξίδι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ας προσπαθήσουμε να βολευτούμε με τους συνταξιδιώτες μας και να ψάξουμε το καλύτερο στοιχείο στον καθένα από αυτούς.
Ας θυμόμαστε ότι σε κάθε τμήμα της διαδρομής ένας από τους επιβαίνοντες μπορεί να έχει πρόβλημα και πιθανόν να χρειάζεται την κατανόησή μας.
Ακόμη κι εμείς μπορεί να βρεθούμε σε δύσκολη θέση και κάποιος να υπάρχει που θα μας καταλάβει.
Το μεγάλο μυστήριο του ταξιδιού είναι ότι δεν ξέρουμε πότε θα αποβιβαστούμε οριστικά, όπως επίσης ελάχιστα ξέρουμε για το πότε θα αποβιβαστούν οι συνταξιδιώτες μας, ούτε καν για εκείνον που κάθεται ακριβώς δίπλα μας.
Πιστεύω ότι θα στεναχωρηθώ όταν κατέβω για πάντα από το τρένο…
Ναι, αυτό πιστεύω.
Ο χωρισμός από μερικούς φίλους που συνάντησα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα είναι οδυνηρός.
Θα είναι πολύ λυπηρό να αφήσω μόνους τους αγαπημένους μου.
Αλλά έχω την ελπίδα και την πίστη, πως κάποτε θα φτάσουμε στο κεντρικό σταθμό κι έχω την αίσθηση και την πεποίθηση  ότι θα τους ξαναδώ να έρχονται με αποσκευές, τις οποίες δεν είχαν ακόμα στην επιβίβαση…
Αυτό που με κάνει ευτυχισμένο, είναι η σκέψη ότι κι εγώ βοήθησα να πλουτίσουν οι αποσκευές τους και να γίνουν πιο πολύτιμες.
Φίλοι μου, ας προσέξουμε να έχουμε καλό ταξίδι και στο τέλος να δούμε ότι άξιζε τον κόπο.
Ας προσπαθήσουμε να αφήσουμε κατά την αποβίβαση μια κενή θέση πίσω μας, η οποία να αφήσει νοσταλγία και όμορφες αναμνήσεις σε αυτούς που συνεχίζουν το ταξίδι.
Σε αυτούς που είναι μέρος του δικού μου τρένου, εύχομαι
Καλό Ταξίδι!

8 σχόλια:

  1. θυμάμαι την στιγμή που επιβιβάστηκες στο δικό μου βαγόνι. Η θέση δίπλα μου ήταν κενή. Δεν το σκέφτηκες καθόλου. Ήρθες και κάθισες δίπλα μου κι έτσι απλά γίναμε συνταξιδιώτισσες στο τρένο της ζωής.
    Συνεχίζουμε από τότε μαζί και σε κάθε απότομη στροφή του τραίνου, μου κρατάς το χέρι για να μην φοβάμαι. Τι παράξενη που είναι η ζωή αλήθεια. Ένα προβατάκι να δαμάζει ένα λύκο και να οδηγεί εκείνο πλέον το ταξίδι που για μένα είναι μαγικό. Λόγια της καρδιάς για σένα Ευτυχία μου. Συνταξιδιώτισσα της ζωής μου και αποδέκτρια της τρέλας που κουβαλάω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το κείμενο μου θύμισε έντονα έναν άνθρωπο πολύ σημαντικό στη ζωή μου, που 20 χρόνια μετά θυμήθηκε πως η θέση δίπλα του ήταν κατειλημμένη (από το εγώ του) κι έπρεπε να σηκωθώ σηκώνοντας τα ταυτόχρονα και το βάρος των ενοχών για κάτι που δεν έκανα.Καμιά φορά νομίζουμε πως ο συνταξιδιώτης μας είναι και συνοδοιπόρος και πονάει πολύ όταν καταλαβαίνεις πως ήταν πλάι σου μόνο και μόνο για να'χει κάποιον να μιλάει μέχρι τον προορισμό του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ναι, ένα ταξίδι είναι η ζωή, το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να αποφασίσουμε να μπούμε στο τρένο, να είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε ό,τι αυτό κρύβει ή αποκαλύπτει σ' εμάς, να κάνουμε το βήμα...

    μια μουσική καλημέρα! από μένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα!!
    Εγώ πάλι συνήθως νιώθω το βαγόνι μου άδειο...
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Theodosia
    Όταν είδα την κενή θέση δίπλα σου μου έφηγε ένα βάρος...
    Ναι, η ζωή είναι πραγματική και αληθινή όταν οι άνθρωποι έρχονται κοντά και μπορουν να μοιράζονται τις ανυσηχίες, τις χαρές και τις αγωνίες τους χωρίς...
    Αισθάνομαι τυχερή για αυτή την συνάντηση και ευχαριστώ τον Θεό, κάθε μέρα, που είσαι στην ζωή μου, μια πραγματική φιλενάδα -όνομα και πράγμα!!
    Να είσαι πάντα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Μάγισσα Κίρκη
    Πράγματι θλιβερό!
    Αφού μπόρεσες και σηκώθηκες και μπόρεσες να συνεχίσεις κάτω από τις συνθήκες που περιγράφεις είσαι αξιέπαινη!
    Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Silena
    Όλα, τελικά, είναι μια απόφαση, αλλά πάντα είναι κρίσιμος ο τρόπος που βλέπουμε την ζωή, μια και επιρρεάζει και τους γύρω μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ sofia
    Να σου πω...καμιά φορά και το άδειο βαγόνι δεν είναι κακό...ίσως να είναι περίοδος ξεκούρασης και ανασυγκρότησης!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!