Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

5 Ιουνίου 2010

"Σώπα, μη μιλάς!" (Αζίζ Νεσίν)

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή,
κόψ' τη φωνή σου, σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός,
η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί,
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγαν:
«σώπα!».

Στο σχολείο μου κρύψανε την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε: «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»

Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
«Κοίτα μην πεις τίποτα, σσσ...σώπα!»

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου,η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,
«θα βρεις το μπελά σου, σώπα!».

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα!»

Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,
και τα 'μαθα να σωπαίνουν,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική
και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε: «Σώπα».

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες, με συμβουλεύανε:
«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα!»
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία ζηλευτή,
με τους γείτονες, μας ένωνε όμως, το «Σώπα!».

«Σώπα!» ο ένας, «σώπα!» ο άλλος, «σώπα!» οι επάνω, «σώπα!» οι κάτω,
«σώπα!» όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
«Σώπα!» οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.

Κατάπιαμε τη γλώσσα μας...
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα!».
Και μαζευτήκαμε πολλοί,
μια πολιτεία ολόκληρη,μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα,
μόνο με το «Σώπα!».
Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα»!

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν' την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ' το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λες «έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς»
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς!

Και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. 
Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
Μ Ι Λ Α!


Αυτό το ποίημα το δημοσίευσε ο ΑΑΤΟΝ σαν επίλογο  στην ανάρτηση  που έκανα  στο blog του Προσαρμόσου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον δάσκαλο και φίλο μου.

18 σχόλια:

  1. η σιωπή είναι χρυσός στις τράπεζες των δυνατών
    μίλα ελεύθερη φωνή μου

    http://www.youtube.com/watch?v=BcfMuCdeo1A&feature=player_embedded

    καλή σου μέρα φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΜΙΛΑ!
    Αρκεί να έχεις να πεις κάτι... γιατί πολλοί πυροβολούν με τη γλώσσα, μα λίγοι ευστοχούν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μακάρι να φτάσει αυτή η στιγμή που κανένας μας δεν θα μπορεί να μείνει πια σιωπηλός...
    Όλοι ξέρουμε, όλοι σκεφτόμαστε, αλλά από που να αρχίσουμε να μιλάμε και ποιος θα μας ακούσει και τι θα ωφελήσει;
    Ας αρχίσουμε να μιλάμε και σιγά σιγά θα βρούμε την δύναμη να φωνάξουμε και αυτά που καίνε...και ίσως κάποιος ακούσει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητη Σια ,κι εγω μιλω και γραφω οταν εχω να πω κατι..Οταν δεν εχω κατι να πω σωπαινω...Οχι γιατι με διδαξανε πως αυτο ειναι χρυσος,αλλα γιατι σωπαινοντας επεξεργαζεσαι καλυτερα τα ακουσματα και καποια στιγμη ερχεται που θα πεις το κατι τις σου.Δεν το τηρω συχνα ,ισως καθολου και μιλαω παραπανω..πληρωνω τις συνεπειες εσαει...Καλυτερα ομως γιατι δεν αντεχεται η αγραφη "Σιωπη των αμνων" που μας επιβαλλουν.Παντως καλυτερα να πυροβολεις προς το στοχο κι ας μη πετυχαινεις παρα να πιανει σκουρια το οπλο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αφιερώνω με πολύ αγάπη το "Ζητείται φίλος" σε όσους δεν τον βρήκαν ακόμη, και στο 'φιλισκούνι' μου που το βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ζήτημα δεν είναι να μιλάς μόνο, σε αντιδιαστολή προς την (επιβαλόμενη) σιωπή. Αλλά το τι θα πεις! Πολλοί μιλούν πολύ χωρίς να λένε τίποτα, έτσι για να μη σκουριάσει η γλώσσα τους, και μπερδεύουν τους σκεπτόμενους, ενίοτε. Λόγος άνευ περιεχομένου, οφελεί κανέναν; Λόγος ναι, μα σόφρων! Το κατά δύναμην.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αχ Θεοδοσία μου, τι μου θύμισες με αυτό το ποίημα...
    Να είστε καλά κι εσύ και ο ΑΑΤΟΝ και να θυμόμαστε πως η σιωπή σε εποχές όπως η σημερινή, είναι ένοχη σιωπή.
    Τη ρήση "η σιωπή είναι χρυσός" μάλλον την έχουν λανσάρει όσοι έχουν λερωμένη τη φωλιά τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τώρα ψάχνεις πολλά! 'Από το περίσσευμα της καρδιάς μιλάει το στόμα'!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ δυνατό το ποίημα του ΑΑΤΟΝ. Το μόνο που έχω να πω είναι "Συγχαρητήρια"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Γιάννης Παππάς
    και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
    με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
    Μ Ι Λ Α!
    Πολλά φιλιά φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Apokalipsis999
    Θα ήθελα να πω πολλά να γίνω χείμαρρος για όλα αυτά που με πληγώνουν, και για όλα όσα πονάνε την ψυχή,όμως σωπαίνω...γιατί έτσι με δίδάξαν από μικρή.Πώς η σιωπή είναι χρυσός."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Idea Studio
    ...και ίσως κάποιος ακούσει.
    Άραγε υπάρχει κανείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Περίοπας
    Καμιά φορά φίλε μου όταν μιλάμε συνέχεια γινόμαστε και γραφικοί.Συνηθίζουν τ`αυτιά ν`ακούνε κι η φωνή μας ακούγεται σαν ψίθυρος.
    Καταντήσαμε σαν τα σκυλιά που συνεχώς γαβγίζουν,αλλά δεν δαγκώνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Apokalipsis999
    Λόγος ναι, μα σόφρων! Το κατά δύναμην.
    Με κάλυψες δεν θέλω να συμπληρώσω κάτι άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @to alataki
    Γλυκιά μου Ιωάννα συμφωνώ ότι στην σημερινή εποχή η σιωπή δεν είναι χρυσός αρκεί να βρούμε το κουράγιο να την σπάσουμε κάποτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Στα_Σα
    Σ`ευχαριστώ πολύ καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Theodosia,
    Οταν πυροβολουμε προς ενα στοχο και δεν τον πετυχαινουμε δε σημαινει οτι γινομαστε γραφικοι,ουτε οτι ο λογος μας ειναι ανευ περιεχομενου.Προς τη σωστη κατευθυνση εξακολουθει να πηγαινει αυτος ο λογος.Τωρα το αν μπερδευονται καποιοι ειναι ισως γιατι σκεπτονται πολυ πριν μιλησουν με αποτελεσμα να ακουν σαν ψιθυρο τις φωνες των αλλων εξ αιτιας της φωνης απ τη σκεψη τους που καλυπτει τα παντα..Χμμ ,ποιος γινεται γραφικος τοτε ομως Σια μου..? Δεν ειμαστε εμεις οι ιδιοι σε θεση να το διακρινουμε τοτε.Βλεπεις παντα ο παρατηρητης(ο σκεπτομενος εν προκειμενω )επειρεαζει το αποτελεσμα απο την παρατηρηση !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ήθελα να πω δυο λόγια για το ποίημα...
    Περιγράφει αναλυτικά όλη την διαδικασία με την οποία αναγκαζόμαστε να μείνουμε σιωπηλοί για μια ολόκληρη ζωή, με αποτέλεσμα να υποτασσόμαστε σε όσα μας επιβάλλουν, σαν άβουλα πιόνια...και μερικώς αυτό έχει επιτυχία!
    Αλλά συνεχίζει:
    "...γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
    με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει: Μ Ι Λ Α!"
    Μετά από τα παραπάνω βήματα το επιθυμητό είναι αποτέλεσμα να η ΟΜΙΛΙΑ!!
    Τώρα τι θα περιλαμβάνει αυτή δεν μας απασχολεί...σε αυτό το άρθρο.
    Το θέμα είναι να αποβάλλουμε την ηττοπάθεια που μας διακατέχει, σαν λαός, και όχι άδικα, μια και μόλις 36 χρόνια είμαστε ελεύθεροι - πολύ λίγος χρόνος για ένα έθνος να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να μιλήσει, να ορθώσει ανάστημα, να πιστέψει στον εαυτό του και να καταλάβει ότι μπορεί να έχει γνώμη.
    Επομένως, πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε ενωμένοι και ας είναι άναρθρες κραυγές...
    και ας μην έχουν σκοπό...
    και ας μην βρίσκουν τον στόχο...
    και ας γινόμαστε γραφικοί...
    πάντως δεν θα είμαστε σιωπηλοί, άβουλοι και τελικά ανυπεράσπιστοι, λεία των κερδοσκόπων (πολύ μοντέρνα λέξη)!!

    Η παρουσία σου πάντα δίνει τροφή για σκέψη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!