Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

30 Ιουνίου 2010

Οι κομπάρσοι του έρωτα.

Παράξενος τίτλος δανεισμένος από ένα αγαπημένο βιβλίο, ιδανικός όμως για να περιγράψει την σχέση τους. Γνωρίστηκαν εντελώς τυχαία έτσι απλά, κι η σχέση τους είχε κι εξακολουθεί να έχει την ομορφιά που κρύβει η απλότητα. Δύο άνθρωποι από διαφορετικούς  κόσμους,  που όμως από ένα παιχνίδι της μοίρας, βρέθηκαν τόσο κοντά ο ένας στον άλλον.

Εκείνη καινούρια στον  @χώρο, έψαχνε να βρει τα σωστά βήματα, να βαδίσει το άγνωστο μονοπάτι που ανοιγόταν μπροστά της. Εκείνος ήδη φτασμένος, από τις μορφές του χώρου. Πήρε το χέρι της τρυφερά στο δικό του και την οδήγησε. Την συμβούλευε, την προστάτευε, και της συγχωρούσε τα λάθη και τα πάθη της. Κι εκείνη σαν το μικρό παιδί απολάμβανε την παρουσία του, κι έτρεχε να κρυφτεί στην σκιά του, κάθε φορά που κάτι την ενοχλούσε.
Κι εκείνος πάντα εκεί, να προστατεύει, να συμβουλεύει και να πικραίνεται από την ανωριμότητά της. Και  πάνω απ΄όλα να συγχωρεί, ότι καμιά φορά δεν συγχωρείται. Τελικά την συνάρπασε τόσο πολύ  η προσωπικότητά του, που άρχισε να αισθάνεται έναν πλατωνικό έρωτα για εκείνον. Κι εκείνος της τον ανταπόδωσε με πράξεις. Δίπλα της πάντα, ακόμη κι όταν εκείνη  τον "ξεχνούσε".



Αχ ο έρωτας. "Θέλω να με φτάσεις", σου λέει, "κι αν δεν μπορείς προσπέρασέ με". Η ψυχή του δεμένη στην δική της ψυχή, τα όλα τους δουλεμένα μαζί, απλωμένα στα βλέμματα, υπέροχα. Ένιωθε να τρέμει από χαρά κάθε φορά που τον άκουγε. Κι ο καιρός περνούσε μέσα στην αυταπάτη της, στην παραχάραξη των ονείρων της. Άρχισε να παλεύει στο κενό της απουσίας του, κι η θλίψη παρέμενε η πιο αναπάντητη απορία. Να πέφτουν τα ερωτήματα βροχή, βροντές- βλήματα πάνω στην ψυχή της. Πάντα εύστοχα.
Λένε πώς μόνο ο ερωτευμένος αστοχεί. Πετάει τα βέλη του και του τελειώνουν. Άστοχες όλες οι θλιβερές βολές. Γιατί μόνο ο ερωτευμένος δεν ξέρει σημάδι. Βάζει στόχο την καρδιά και πετυχαίνει παραπέρα. Βάζει στόχο το μυαλό και πετυχαίνει τον αέρα.

Μόνο που ένα βέλος πέτυχε κάποια στιγμή το μυαλό της, κι αποφάσισε ν`απομακρυνθεί από την ζωή του...έτσι απλά όπως μπήκε. Κι από κομπάρσος του έρωτα να γίνει η "πρωταγωνίστρια" .
Έρχονται φορές που η θύμησή του την πονάει. Έρχονται στιγμές που  δεν μπορεί να συγκριθεί το τότε με το τώρα.Αυτό που ζει σήμερα μ`έναν άλλον  πρωταγωνιστή  στην ζωή της. Έρχονται στιγμές  όμως που νιώθει τόσο έντονα την παρουσία του, κι ας μην μιλάνε πια όπως παλιά. Που νιώθει  έντονα την σκιά του να την προστατεύει όπως τότε...έρχονται στιγμές που δεν ζητάει πιο πολλά γιατί  το λίγο για εκείνη  είναι αρκετό.

4 σχόλια:

  1. Αγάπη θα σου δώσω μια συμβουλή ....αγαπα τον εαυτό σου και δωσε στην αγαπη χώρο ...
    η αγαπη ειναι αληθεια οποιος αγαπάει κανει οτι αιθάνεται κι όχι οτι θα ηθελαν να κανει
    αν ποτε σε πνίξει η αγάπη κοιτα μεσα σου
    και όχι δίπλα σου...

    καλη σου μέρα φιλιά .....σ αγαπω πολύ ...
    μαθε την αγαπη να κολυμπα μεσα της αλιως θα σε πνίξει η μοναξιά ..κι αυτη δεν πνιγει σκοτώνει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Γιάννης Παππάς
    Το σχόλιό σου βάλσαμο στην ταραγμένη ψυχή μου.
    Θέλω να δώσω χώρο στην αγάπη πίστεψέ με.
    Το προσπαθώ κι όταν πνίγομαι κοιτάζω μέσα μου.
    Απλά καμιά φορά αναρωτιέμαι αν αξίζω ν`αγαπηθώ, χωρίς να πνίγομαι.
    Βλέπεις η πολλή μοναξιά με φόρτωσε κουσούρια.
    Κι εγώ σ`αγαπώ πολύ Γιάννη μου, κι εύχομαι ειλικρινά να βρεις αυτό που θα σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ασε να σου δωσω κι εγω μια συμβουλη .Δε σε φορτωσε "κουσουρια" η μοναξια καλη μου,η μεγαλοψυχια σου φταιει.Η αγαπη ειναι σαν μια ειδυλιακη λιμνουλα που τροφοδοτειται απο ενα ρυακι δροσερο.Στις μοναξιες μας ,την εχουμε ελευθερη και ζουν μεσα της ομορφαινοντας την ολα τα πλασματα της φυσης.Οταν βρισκουμε την "αδελφη ψυχη" μας,θελοντας να την ευχαριστησουμε αρχιζουμε το φιλτραρισμα ολων αυτων.Και ξηλωνουμε τα βουρλα της οχθης γιατι και καλα "της" κοβουν τη θεα..Ελα ομως που "αυτη" αλλα νομιζει και επαιρεται οτι σε κατακτησε..Κι αρχιζουν οι απαιτησεις :"Σφραγισε το ρυακι","νερο μονο εγω θα δινω στη λιμνη μας" λεει...στο τελος.Ναι αλλα αυτο παυει να'ναι ειδυλιακη λιμνουλα,γινεται μια γουρνα με στασιμο νερο που αργα η γρηγορα θα σε πνιξει/σκοτωσει...Θελω να πω πως απ τη πρωτη στιγμη τη λιμνη μας πρεπει να επιβαλλουμε να την δεχτει οπως ειναι ,να μην αλλαξει τιποτα,ουτε η αλλη πλευρα ουτε εμεις..Μονο να προσθεσει και τη δικη της και τοτε ανθιζει η αγαπη ελευθερα γενιωντας ευτυχια για ολους.Ελπιζω να εγινα κατανοητος και σου ευχομαι να'σαι παντα δυνατη και να αγαπας οπως ξερεις..ολους τους ανθρωπους.Εγω μπορει να μην σχολιαζω συχνα εδω,αλλα ποτε δε σε ξεχνω,ερχομαι και ριχνω καμμια κλεφτη ματια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Περίοπας
    Πρώτ`από όλα να σου πώ πόσο πολύ χάρηκα που είδα τα σχόλιά σου στο χώρο μου. Που είσαι φίλε μου χαθήκαμε...
    "Σφραγισε το ρυακι","νερο μονο εγω θα δινω στη λιμνη μας" λεει...στο τελος.Ναι αλλα αυτο παυει να'ναι ειδυλιακη λιμνουλα,γινεται μια γουρνα με στασιμο νερο που αργα η γρηγορα θα σε πνιξει/σκοτωσει...
    Κι εγώ απαντώ μ`αυτό που λέω πολύ τακτικά τελευταία:
    "Τον ήλιο που δεν μπορείς να μου δώσεις μην μου τον κρύβεις."
    Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να στερηθώ την ελευθερία που με τόσο κόπο κατέκτησα, και έγινε και τρόπος ζωής μέσα από την μοναξιά μου... ναι συμφωνώ ότι το πνεύμα της κτητικότητας είναι ξένο πια για μένα. Δείγμα ωριμότητας; Δεν ξέρω. Θέλω να είμαι ελεύθερη, και προσφέρω την ίδια ελευθερία έστω κι αν δεν γίνεται αποδεκτή πολλές φορές.
    Ελπίζω ότι το μέλλον θα με δικαιώσει:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!