Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

22 Δεκεμβρίου 2010

Την κλήση ποιός προωθεί...

Υπάρχουν στιγμές στην ζωή που νιώθεις τους ώμους σου να βαραίνουν, ακόμη κι από την ίδια σου την ύπαρξη.
Που η ζωή, σου φαίνεται ξαφνικά σαν αβάσταχτο φορτίο. Λίγο- λίγο το μυαλό σου νιώθεις ότι αρχίζει να σαλεύει.
Θέλεις να τελειώνεις μ`αυτή την φάρσα.

Και τα σίδερα λένε... λυγίζουν.
Κι εκείνη η "δυνατή" εκείνη την νύχτα λύγισε.
"Εσύ παιδί μου δεν είσαι γυναίκα. Θα σ`αρπάξει ο κρομάνιον (άντρας) από τα μαλλιά να σε βάλει στην σπηλιά να σε προστατεύσει, κι εσύ θα το σκάσεις ν`αγοράσεις τανκς να προστατεύεις την σπηλιά και τον κρομάνιον."
Της το έλεγε ο καλός της φίλος και γέλαγε με το αστείο του.
Έφερνε συνέχεια στα μάτια της όλα της τα αγαπημένα πρόσωπα, προσπαθώντας να πιαστεί από κάπου.
Δυο μορφές υπερίσχυαν στο σαλεμένο της μυαλό. Η φίλη της κι ο αγαπημένος της.
Η φίλη της αν ήξερε ότι καταρρέει θα ήταν δίπλα της...
Η σκέψη είναι ή η καρδιά που επικοινωνεί σε τέτοιες στιγμές; Χτυπάει το τηλέφωνο... κι η φίλη, "το φιλισκούνι" της όπως της αρέσει να την αποκαλεί, είναι εκεί και την στηρίζει με όλη την αυθεντική αγάπη που αισθάνεται για κείνη.
Ο μεγάλος απών εκείνος... και είχε τόσο ανάγκη και την δική του παρουσία.
Ο "αετός" της όπως της άρεσε να τον αποκαλεί.
Που την έκλεινε στην αγκαλιά του, και μονομιάς όλες οι φοβίες κι οι ανασφάλειες της εξανεμίζονταν.
Τα μάτια της κολλημένα στους δείχτες του ρολογιού που εκείνη την νύχτα είχαν γίνει το κέντρο του σύμπαντος.
Όλη της η ζωή κρεμάστηκε από τα λεπτά, και τα δευτερόλεπτα.
Οι δικαιολογίες αμέτρητες που δίνει στον εαυτό της για να δικαιολογήσει την απουσία του.
"Φαίνεται ότι το συμβούλιο αργεί να τελειώσει. Και σίγουρα θα τον έχουν πρήξει. Πόσα μέτωπα ν`αντιμετωπίσει και πόσες λύσεις καλείται να δώσει που ίσως να μην εφικτές.
Ψιθυρίζει την μία δικαιολογία μετά την άλλη, δίνοντας αναβολή στην απόφαση που λίγο-λίγο κατασταλάζει στο μυαλό και στην καρδιά της.
Κατευθύνεται στο γραφείο της, παίρνει μια λευκή κόλα κι εκεί αποτυπώνει όλα της τα συναισθήματα.
Πριν γράψει τον επίλογο χτυπάει το τηλέφωνο κι ακούει την φωνή του εξουθενωμένη.
"Έλα κορίτσι μου τώρα τελείωσα"
"Θα τα πούμε αύριο" του λέει και κλείνει το τηλέφωνο, γιατί δεν έχει πια την δύναμη να του πει τίποτε άλλο. "Ας τα διαβάσει καλύτερα με βολεύει πιο πολύ" ψιθυρίζει.
Ο επίλογος γράφτηκε πια.
Ο γνωστός και χιλιοπαιγμένος στην σκηνή της ζωής της.
"Τον αγαπούσε και τον σκότωσε" που λέει και το τραγούδι, πριν φθαρεί αυτό που είχε θαυμάσει, κι είχε ερωτευτεί.
Την βόλευε; Δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τα ημίμετρα;
Ούτε κι εκείνη ήξερε. Το μόνο που ήξερε καλά ήταν να φεύγει.
Να κουτρουβαλάει τις σκάλες και πάντα να ξεχνάει ένα κομμάτι της καρδιάς της πίσω,
σαν το γοβάκι της Σταχτοπούτας παρατημένο σ`ένα σκαλοπάτι.

Σήκωσε τα μάτια της στο ρολόι.
Δώδεκα... πώς πέρασε η ώρα...
Δώδεκα... πώς πέρασαν τα χρόνια...

6 σχόλια:

  1. Σε καταλαβαίνω αλλά μήπως είναι απλά το πέρασμα από την ένταση του νέου στην ρουτίνα του καθημερινού?
    Τα συναισθήματα δεν σημαίνει ότι αλλάζουν στο βάθος. Ειλικρινά οι ευθύνες και τα προβλήματα δεν αφήνουν περιθώρια για πολιτελής ευαισθησίες...Μήπως να το ξανασκεφτείς?
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @sofia
    Πολλές φορές απορώ με την υπομονή του.
    Κάθε φορά που μιλάω για χωρισμό, μου χαμογελάει σαν έχει να κάνει μ`ένα μικρό παιδί κακομαθημένο. Απλά πρέπει να αποδεχτώ ότι όταν έχεις δίπλα σου έναν σύντροφο που ανακατεύεται με τα κοινά, χρειάζεται υπομονή. Καινούριο είδος για μένα. Θα συνηθίσω που θα πάει. Άλλωστε η Αγάπη όλα τα υπομένει, όλα τα ελπίζει που λέει και το τραγούδι.
    Πολλά φιλιά:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τα είπες όλα μόνη σου, απλά εκείνος ξέρει, σε νιώθει και καταλαβαίνει... κι έχει υπομονή...να έχεις κι εσύ...φιλάκια πολλά γλυκιά μου :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρε Θεοδοσία

    Όσες αναρτήσεις σου έχω διαβάσει είναι μέσα στο ζόρι.

    Πραγματικά είσαι τόσο πιεσμένη.

    Έχω όμως, την εντύπωση ότι είσαι πολύ "ευρύνοοη". Έχεις χιούμορ και επομένως κανονικά έπρεπε να ζεις μεσα στην καλή χαρά. Η ζωή είναι μία και μικρή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ღ oneiremata ღ
    Σε λίγο θα τον γράψουν στο βιβλίο Γκίνες για το ρεκόρ της υπομονής του. Όταν έχεις να κάνεις με τρελή, αν δεν κάνεις υπομονή θα σε κλείσουν στο Δαφνί. Εκείνος προσπαθεί να το αποφύγει προς το παρόν. Πάντως μεταξύ μας νομίζω ότι τον εξιτάρει η τρέλα μου. Πάντως έχεις δίκιο. Μέσα από υπομονή και επιμονή χτίζονται οι σχέσεις. Κρατάμε τα καλά και προχωράμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @IonnKorr
    Μην το ψάχνεις Ionn. Είμαι παράξενο είδος.
    Δύσκολα να με αντέξει κανείς. Εκεί που νομίζεις ότι με φέρνεις βόλτα, κάτι γίνεται κι όλα ανατρέπονται. Αφού ούτε εγώ δεν με αντέχω πολλές φορές.
    Πάντως όταν ψώνιζα χιούμορ, κατα λάθος μου βάλανε στην ίδια σακούλα και πίεση.
    Αν δεν έχω κάτι να με πιέζει βρίσκω κάτι να πιεστώ για να περνάει η ώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!