Κρίση ταυτότητας ή έμπλεξα τα μπούτια μου...

Έμπλεξα τα μπούτια μου και πώς θα τα  ξεμπλέξω...
Αυτή η πρόταση μου έρχεται στο μυαλό για ν`αρχίσω το σημερινό μου κείμενο κι άμα βγάλετε άκρη φτύστε με αλλά  όχι όλοι μαζί...
Ένας ένας και με το μαλακό γιατί είμαι "μικρή" κι αλλοπαρμένη και θα το πάρω πατριωτικά....

Και μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό, με το έμπλεξα τα μπούτια μου γιατί είμαι καλό κορίτσι κάτι μεταξύ Αρσακειάδας κι Ουρσουλίνας   όπερ σημαίνει "πάρε το αυγό και κούρευτο",αλήθεια το αυγό κουρεύεται;
Παράξενο ποτέ δεν την έλυσα αυτή την απορία μου...
Ούτε σαν την φίλη μου την Ντίνα που την έπαιρνα τηλέφωνο να της πώ καλημέρα, κι αυτή μου απαντούσε με ξεψυχισμένη φωνή:"Καλημέρα φιλενάδα άχ μπούτι πάλι δεν έκλεισα όλο το βράδυ  η καψερή".
Τώρα πώς το έβλεπε εκείνη να μην κλείνει μπούτι και να είναι και καψερή, μου ακουγόνταν λίγο περίεργο..μα μιλάς κυρά μου για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου?...(Ο κρεμασμένος είμαι εγώ)...γίνονται αυτά?

Καλέ τι λέω η γυναίκα; Τι ήπια πάλι;
Και το έχω πεί στην Ευτυχία την φιλενάδα μου "Παιδί μου πρόσεχε τι μου δίνεις να πιώ γιατί τα ληγμένα με πειράζουν κι ανακατεύουν το πασταφλώρικο μυαλό μου"
Πάλι δεν πρόσεξε την  ημερομηνία η φιλενάδα μου.

Πάει τόχασα τελείως (ήταν που ήταν δηλαδή στραβό το κλήμα τόφαγε κι ο γάιδαρος) έχω πάθει και  κρίση ταυτότητας και δεν ξέρω ποιά είμαι...
Τρέχω από εδώ τρέχω από κεί να προλάβω! 
Τι να προλάβω άραγε; Βρε ούτε η "παρά τω Πρωθυπουργό" να ήμουν!  Παρα-τρεχάμενη δηλαδή..

Που και που χάνομαι μέσα στα μονοπάτια του   Α! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο   και γίνομαι "μπινελικογούμαν". Και μην με ρωτήσετε γιατί το Α μπε μπα blog το έχω κάνει πιο έντονο στο χρώμα,
γιατί θα σας βάλω πιπέρι στο στόμα...Έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου τι να κάνουμε...
(Θα βγάλω καινούριο λεξικό ερμηνείας με πασταφλώρικες επεξηγήσεις), μετά γίνομαι θολογούμαν και φυσάω να φύγει η ομίχλη από το θολό.

Εν συνεχεία αλλάζω γρήγορα και βάζω το ταγιέρ της σοβαρής κυρίας, (την τύφλα μου) για να καταθέσω τις άνησυχίες  μου σαν πολίτης αυτής της χώρας στους Bloggers ενωμένοι ποτέ νικημένοι,(πολιτικγούμαν)...Κι εκεί τα κάνω σαν τα μούτρα μου,(σπίρτο αναμένο και παρορμητική)...(ή αλλιώς πήρε φωτιά το κορδελιό). Τηλέφωνο στην πυροσβεστική γρήγορα!!!!!!!!!!

Μετά ξαναλλάζω  και τρέχω να βοηθήσω τον Plouto   μου  να κάνει καμιά ανάρτηση,  που τον έχω πατώσει τελείως, και με κατηγορεί συνέχεια "Μάνα είσαι εσύ ή σκύλα" και με βυθίζει στις τύψεις μου, γιατί  έχω εγκαταλείψει το παιδί μου στους πέντε δρόμους.

Και για το τέλος αφήνω τον φίλο μου τον ΛΟΓΟΓΡΑΦΟ  που έχει την υπομονή να με ανέχεται, να ξαποστάσω λίγο, να πω κάτι μαζί του και εν' συνεχεία να πέσω ξερή στο κρεβάτι μου...
Τι λέω ξερή καλέ;
Μόλις κλείσω τα μάτια μου αρχίζω τα συμβούλια με τον εαυτό μου... τι ανάρτηση θα κάνω μόλις ξυπνήσω, σε ποιά σελίδα που πάει το τάδε θέμα που πάει το άλλο
κι έρχεται το ξημέρωμα και με βρίσκει να συνεδριάζω με τον εαυτό μου κι άκρη να μην βγάζω...

Κουτουληδόν και με μάτια πρησμένα από το ξενύχτι το πρωί πάω  στην δουλειά,να λύσω τα προβλήματα της επιχείρησης ,αλλά παράλληλα να ρωτάω τους συναδέλφους
"Βρε παιδιά ρίχτε καμιά ιδέα τι ανάρτηση να κάνω";  και να προσγειώνονται οι μούτζες σαν πυροτεχνήματα μπροστά μου....
Τσου τσου τσου άσχημο ελάττωμα αυτή η μούτζα στον Έλληνα με το παραμικρό...Στάκα βρέ παιδιά είπα τίποτα κακό η γυναίκα;
Για ανάρτηση ρώτησα είναι κακό;

Τι είναι ανάρτηση; με ρωτάνε οι πανάσχετοι! Μα κάνουνε τέτοιες ερωτήσεις βρε χαμένοι; Άντε, που να σας εξηγώ τώρα.... μήπως να τους εξηγήσετε εσείς καλοί μου αναγνώστες;