Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Και ξημέρωσε η αποφράδα μέρα της παράδοσης ή της ψυχοπαράδοσης...
Παρέδωσα τ`αρχεία της εταιρείας μου και μαζί παρέδωσα  και τις καλύτερες αναμνήσεις που έχω αποκομίσει σε όλη την καριέρα μου από το κεφάλαιο εργοδοσίας.
Πραγματικά άψογοι οι εργοδότες μου.
Εκτός από τα νόμιμα δώσανε κι από ένα μισθό μπόνους σε όλους τους εργαζόμενους.
¨ΟΤΑΝ  πια τελείωσα κι έκλεισα την πόρτα πίσω μου,δεν μπόρεσα να συγκρατήσω το βούρκωμα των ματιών.
Μία οικογένεια διαλυόταν.
Ξαναγύρισα πίσω, κοίταξα το γραφείο μου, κοίταξα τον χώρο που είχε γίνει το δεύτερο σπίτι μου, και νόμιζα ότι  έβλεπα το απογυμνωμένο πτώμα ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου.
Στύλωσα τα πόδια μου έσφιξα τα δόντια και προχώρησα προς την έξοδο.
Και ξαφνικά αισθάνθηκα το απόλυτο κενό.
Κοίταξα γύρω μου σαν χαμένη και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε γίνει.
Και ξαφνικά αισθάνθηκα σαν κάποιος να μου είχε σφραγίσει την πλάτη με καυτή σφραγίδα, μ΄`ενα τεράστιο Α.
Έλα Πάστα φλώρα είπα ίσια το κορμί και το κεφάλι και προχώρα.
Έχεις αντέξει τόσα θα το αντέξεις κι αυτό.
Γύρισα σπίτι κι όπως πάντα άνοιξα τον εραστή του @νείρου να χαζέψω για να ξεχαστώ.
Μου ήρθε να βάλω τα κλάματα από τα μηνύματα που είχα λάβει από φίλους blogger.
Δεν θα αναφέρω ονόματα...Κι αυτή την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, φίλος blogger απο τους καλύτερους,  ασχολείται να μου στέλνει συνέχεια μουσική από τα αρχεία του να με διασκεδάσει...
Τι να πώ μ`έχετε αφήσει άφωνη...
Η μεγάλη μου οικογένεια, που μου έχει δώσει τόση αγάπη,τόση δύναμη κι ατέλειωτη συντροφιά τις μοναχικές νύχτες.
Μέσα από αυτή την μεγάλη οικογένεια απόκτησα φίλους που με στηρίζουν ο κάθε ένας με τον τρόπο του.
Που κάνουμε παρέα που μοιραζόμαστε και νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον.
Που μιλάμε ατέλειωτες ώρες στο τηλέφωνο, που ακούμε μουσική,γελάμε, που ξενυχτάμε κρατώντας συντροφιά ο ένας στον άλλον.

Που μοιραζόμαστε τον πόνο, την χαρά την λύπη... που λέμε χρειάζεσαι κάτι?
Θα έρθω να σε δω μόλις μπορέσω ...να τα πούμε.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου κι ειλικρινά δεν ξέρω αν αξίζω τόση αγάπη.
Αισθάνομαι ότι θέλω πολύ δρόμο να διανύσω για να σας την ανταποδώσω.
Να ρίξουμε και το χιουμοριστικό γιατί με πήραν τα ζουμιά τώρα...
Είμαι μπέμπα ακόμη... μεγαλώνοντας θα σας ανταποδώσω... μ`έναν ουρανό αγάπης... το σύμπαν που εισέπραξα από όλους εσάς.

Αφιερωμένο ειδικά  σ`εσένα που μου στόλισες το βράδυ μου με τόσες ωραίες μουσικές απ΄`όλο τον κόσμο...