Η ζωή μου?...ένα καλώδιο.

Ένα παλιό  τραγούδι λέει: Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο               που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω.
Εγώ θα κάνω ένα καινούριο που θα λέει η ζωή μου όλη ένα καλώδιο
που δεν το γουστάρω κι όμως το συνδέω...

Το ξέρω ότι δεν ταιριάζουν οι στίχοι,αλλά όπως έχουμε πει  Πάστα Φλώρα είμαι ότι θέλω τραγουδάω
κι όπως θέλω το συνθέτω...
Πριν από λίγο καιρό και να μου το δείχνανε σε ταινία την σημερινή μου κατάντια,
θα έλεγα ότι μου παίζουν μια κακόγουστη ταινία  επιστημονικής φαντασίας.

η ζωή μου ολόκληρη ένα καλώδιο.Έχω καλωδιωθεί από παντού.
Καλώδιο στο τηλέφωνο-καλώδια στον υπολογιστή, καλώδια στ`ακουστικά του skype,
καλώδιο έχει γίνει το μυαλό μου.
Τα καλώδια μου μέσα...

Κάθομαι στον υπολογιστή να ηρεμήσω,και να γράψω κανένα κείμενο της προκοπής,
χτυπάει το κινητό μου,ξεμπερδεύω το καλώδιο  να βάλω το ακουστικό στ`αυτί κι ώσπου να το καταφέρω,  η γραμμή έχει κλείσει.

Ξαναγυρνάω στον υπολογιστή,προσπαθώ να συντονίσω το μυαλό μου,

και εκεί πάνω μου έρχεται φλασιά "ωπ! ξέχασα να πάρω το χάπι μου σήμερα!" λέω και σχηματίζω τον αριθμό της ANASAS  καθότι η φίλη μου λειτουργεί σαν αγχολυτικό στο νευρικό μου σύστημα, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε...κι άμα ξεχαστώ και δεν το πάρω, με παίρνει εκείνη να μου το θυμήσει!

Tαυτόχρονα χτυπάει το skype στον υπολογιστή και ψάχνω να συνδέσω τα καλώδια των ακουστικών για να μιλήσω με την Ευτυχία.
Είναι η ώρα που πρέπει να καταναλώσουμε τις 7000 λέξεις που έχουμε συμφωνήσει με το τελείωμα της κάθε ημέρας.
Τρέχω πανικόβλητη να προλάβω να ξεμπερδέψω τα καλώδιά μου για να προχωρήσω στις επαφές μου
κι αρχίζω και βρίζω σαν τον χαμάλη της λαχαναγοράς,γιατί η ζωή μου έχει γίνει χαμαλίκι της τεχνολογίας και των καλωδίων.

Μέσα από ένα καλώδιο ζω την ζωή μου,
μέσα από ένα καλώδιο θυμώνω,κλαίω ,γελάω,χαίρομαι.

Μέσα από ένα καλώδιο γνώρισα κι εκείνον που συντροφεύει τα όνειρά μου...
Μέσα από ένα καλώδιο έρχομαι σ`επαφή με τον άνθρωπο που έχει ακουμπήσει την καρδιά μου,
έχει κατακτήσει το μυαλό μου κι έχει γεμίσει την ψυχή μου,γλυκά συναισθήματα.
Μέσα από ένα καλώδιο περιμένω ν`ακούσω την φωνή του, την ανάσα του,
να μοιραστώ τον πόνο του, την κούρασή του,την απογοήτευσή του,

αλλά και την χαρά του.

Μέσα από ένα καλώδιο ερωτευόμαστε, ονειρευόμαστε και ζούμε τις στιγμές μας...
Μέσα από ένα καλώδιο πλάθουμε τα όνειρά μας,μετράμε τις αποστάσεις μας
και περιμένουμε να ξημερώσει η μέρα που θα πάψει η ζωή μας να είναι ένα καλώδιο...

και θα περάσει στην σφαίρα του αγγίγματος, των λέξεων, του "σε κοιτάω στα μάτια και παίρνω ζωή...
Βλέπω το χαμόγελό σου...και ζω ξανά από την αρχή"...(τελικά όταν μιλάει η ψυχή συνθέτει τα πιο όμορφα ποιήματα..)

Στο θέμα μας τώρα...
Έχω αφηνιάσει τελείως,με τα καλώδιά μου, που λέτε, γι αυτό το πασταφλώρικο μυαλό μου βρήκε την λύση.

Από αύριο θα βγω στο μπαλκόνι,θ`ανάψω φωτιά και θα στέλνω σήματα καπνού στους φίλους που επικοινωνούμε  μέσω καλωδίων...

καλώ λοιπόν όλους τους φίλους μου,να προμηθευτείτε από αύριο ξύλα,σπίρτα,και κουβέρτα για να συνομιλούμε στην ίδια γλώσσα.
 Κι η ωφέλεια διπλή γιατί θα βλέπουμε και τον ουρανό με τ`άστρα που έχω κάτι μέρες να τα δώ.... τα καλώδια μου μέσα!!

Ωπ, χτυπάει το skype κι έχω και κλήση στο κινητό σε αναμονή!  Άντε σας αφήνω τώρα, πάω να καλωδιωθώ και τα λέμε...(ε, ναι! είμαι αδιόρθωτη τελικά..)

Aναλαμπή.! μήπως τώρα τις απόκριες να ντυθώ καλώδιο?.

To παρακάτω τραγούδι το πρόσθεσα σήμερα με την φιλική παρέμβαση της despateraki.