Α μπε μπα μπλομ του κη θε μπλομ.!

Α μπε μπα μπλομ του κη θε μπλομ
Α μπε μπα μπλομ του κηθε μπλομ μπλιμ μπλομ.
Νάτη πάλι η παράκρουση ήρθε εκεί που καθόμουν ήσυχα-ήσυχα στο κομπιούτερ,
και χαιρόμουν ότι είχα αρχίσει να βρίσκω τις ευαισθησίες μου κι ίσως να έγραφα κανένα κείμενο της προκοπής.
Τέλος.! Παραδέχομαι την ήττα μου και πλέον ξέρω ότι στερούμαι παντελώς ρομαντισμού  και ποιητικού οίστρου.
Δεν μου βγαίνει τι να κάνω.

Μ`αρέσει να σαρκάζω και ν`αυτοσαρκάζομαι.
Ευτυχώς δηλαδή που έχω κάποιους φίλους που γράφουν ωραία κείμενα, και  ποιήματα και ξεστραβώνομαι και διαβάζω λίγη ποιότητα.

Έκανα λοιπόν πάλι μια σύσκεψη λίαν δημοκρατική με τον εαυτό μου,
αποφάσισα εγώ για μένα και έγραψα τι θα κάνω κάθε πρωί που ξυπνάω.

Θα τα βγάζω με την ζωή και την κάθε μέρα που ξημερώνει, μ`αυτόν τον τρόπο.
Θα ξεκινάω με το Α μπε μπα μπλομ κλπ
και θα φροντίζω να κλέβω λίγο ώστε να βάζω την ζωή να τα φυλάει κι όχι εγώ.
Τίμια πράγματα.

Εγώ θα της κρύβομαι κι αυτή θα με ψάχνει.
Κι αν μ`αρέσει το timing θα εμφανίζομαι
και πάμε πάλι από την  αρχή.

Γιατί δεν μπορείς εσύ κυρά μου
να εμφανίζομαι καλοδεχτική  μπροστά σου
κι έτοιμη να σ`ακολουθήσω όπου γουστάρεις, και ξαφνικά
να μ`αρχίζεις τα τρελά σου και να με πετάς στον τοίχο
όποτε σου γυρνάει το μάτι.

Αρνούμαι λοιπόν να τα ξαναφυλάξω
σου κρύβομαι και ψάξε να με βρεις.

Εγώ κρύβομαι στον δικό μου κόσμο
φτιάχνω την δική μου πραγματικότητα
με ότι μου δίνει χαρά και γέλιο
και πετάω έξω ότι με θλίβει και μου κάνει
την ψυχή μου μαύρη.

Αρνούμαι τους ψεύτες, τους δήθεν
τους υποκριτές,και τους ξερόλες.
(κι όσο τους αρνούμαι, τόσο αυτοί κάπου βρίσκουν μία χαραμάδα
της ψυχής και τρυπώνουν  στον κόσμο μου. Παράξενο δεν είναι?)

Θέλω καθάρια βλέμματα, ανοιχτές καρδιές,
χαμόγελα, αλήθειες κι ΑΓΑΠΗ.

Αυτά κρατάω μ`αυτά βαδίζω και ψάξε να με βρεις.
"Πούντο πούντο το θολό... όσο και να ψάξεις δεν θα το βρεις".