Η ΠΡΕΜΟΥΡΑ ΜΑΣ.

  Αχός πολύς ακούγεται,πολλά τουφέκια πέφτουν. Μήνα σε γάμο ρίχνουνται,μήνα σε χαροκόπι; Μηδέ σε γάμο ρίχνουνται,μηδέ σε χαροκόπι .
Στην Ελλαδίτσα μας ρίχνονται γιατί πώς να το κάνουμε έχουμε και μία Εθνική υπερηφάνεια.

Διότι δεν μπορείς εσύ κ.Γερμανέ να μας βγάζεις την Αφροδίτη της Μήλου με το μεσαίο δάχτυλο σηκωμένο, και να μας ξεφτιλίζεις διεθνώς (που σημειωτέον είναι και κλεμμένη, οπότε εφ`όσον είναι δικιά μας μήπως η κίνησή της αφορά ΜΟΝΟ εσάς, για να ξεβουλώσετε το μυαλό σας.)?
από την στιγμή που οι πολιτικοί μας είναι ηθικοπλαστικά, κι αγγελικά πλασμένοι.

Δεν μπορείς να μας λες ότι χρωστάμε, όταν οι εκάστοτε κυβερνώντες την χώρα  μας δεν αγγίζουν δεκάρα τσακιστή από το δημόσιο χρήμα.

Αντίθετα το φυλάνε σαν κόρη οφθαλμού τόσο πολύ που και τα βράδια κάθονται με βάρδιες επάνω μήπως κι αβγατίσει  σαν τις κότες.

Κι επειδή είμαστε και λαός με πολύ καλό μνημονικό όσον αφορά τους δίπλα τους παραδίπλα και τον γείτονα ( η καμήλα δεν κοιτάει την καμπούρα της αλλά κοιτάει την καμπούρα του παιδιού της) ή όπως έλεγε κι η θυμόσοφη γιαγιά μου
"Τα δικά μας είναι σταφύλια και ζουπιούνται και των αλλονών καρύδια και βροντάνε"μας ήρθε ξαφνικά  η αναλαμπή.

Κύριοι εκ Γερμανίας μας χρωστάτε...Και μας χρωστάτε την κατοχική αποζημίωση.
Δηλαδή πέρσι ψόφησε φέτος βρώμισε.
Η από τα τρία το τρίτο.
Μας τα χρωστάτε και τα θέλουμε...γιατί πώς να το κάνουμε Έλληνες είμαστε κι έχουμε αγριέψει.
Η εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε -γέλασε.
Όταν στον Έλληνα λες ότι χρωστάει παίρνει ανάποδες.
Αμέσως θυμάται τι του χρωστάει ο γείτονας, του συν τέκνου του ο σκύλος σύντεκνος ήταν κι εκείνος κ.λ.π.

Γι αυτό κύριοι θέλουμε την αποζημίωση εδώ και τώρα.

Πώς τι είπατε?
Μας τα έχετε δώσει?
Α πα πα δεν το πιστεύουμε...αποκλείεται.
Δηλαδή τι θέλετε να πήτε ότι κι αυτά μας τα φάγανε τ`αγγελούδια μας οι πολιτικοί?
Τι είπατε?
Μας τα έχετε δώσει από το 1960?
Τότε που μας ψηφίσαν και τα δέντρα?

Απα Απα ΔΕΝ μπορώ να το δεχτώ  αυτό...
κι επειδή εγώ πιστεύω μόνο αυτούς που με κυβερνάνε γι αυτό και σκέφτομαι να πάω κατά Κέρκυρα μεριά, να ζητήσω εκείνο το κτηματάκι από την αδελφή του παππού μου, που μου το χρωστάει από το 1945 που της το παραχώρησε.

Διότι εγώ μπορεί να χρωστάω της Μιχαλούς αλλά των άλλων τα χρέη δεν τα ξεχνάω ΠΟΤΕ.

Oι φωτογραφίες ευγενική χορηγία του Ανεμος ( του φίλου  δασκάλου κι ανθρώπου:)
"δρόμοι που τους διαβήκαμε ολομόναχοι , μέρες θαμπές , χρόνια χαμένα , κι εκείνο το άρωμα που μας τυλίγει όταν μας έχει πια σφραγίσει το πεπρωμένο"