Πήγε η Πάστα Φλώρα στο βουνό με γοβάκι και φουρό

Πήγε η Πάστα Φλώρα στο βουνό με γοβάκι και φουρό.

Έτσι ακριβώς φίλοι μου καλοί.
Δεν άντεξα άλλο η γυναίκα.
Μια εβδομάδα τώρα προσπαθούν όλοι, λες και είναι βαλτοί να μου κάνουν τα νεύρα μου τσατάλια.

Αφού δεν είμαι καλά και το έχω αποδείξει γιατί βρε παιδιά επιμένετε να μ`αποτρελάνετε?

Από το πρωί που θ`ανοίξω το μάτι μου, μέχρι το βράδυ που θα το κλείσω, δεν ακούω τίποτε άλλο
παρά μόνο το πόσο υπεύθυνη είμαι για το σημερινό κατάντημα της χώρας μου.

Για το υπέρογκο χρέος της για τον υπερδανεισμό από τους εταίρους μας κ.λ.π.
Η ηττοπάθεια έχει εξαπλωθεί στην καθημερινότητά μου σαν ιστός αράχνης έτοιμη να με τυλίξει
και να με παγιδεύσει.

Και δεν φτάνει αυτό αλλά δεν τολμώ  ν`ανοίξω το pc μου, μόλις πάω καμιά βόλτα να διαβάσω
κανένα φιλικό μπλόκ, δεν βλέπω τίποτε άλλο παρά μια μαυρίλα,σαν τις μανιάτισες
ένα πράγμα να μοιρολογάμε την νεκρή οικονομία μας.
Και κατευθείαν μετά να ψάχνουμε και το καλά ακονισμένο μαχαίρι, να κάνουμε χαρακίρι που την φτάσαμε σ`αυτό το χάλι..
Η εγχείρηση πέτυχε ο ασθενής απέθανε.
Το οποίο σημαίνει για όλα φταίνε οι γκόμενες οι πρώην κι οι επόμενες.
Δηλαδή ΕΜΕΙΣ ο λαουτζίκος κι όχι οι πολιτικοί.
Γιατί ονειρευτήκαμε ένα αυτοκίνητο,μια τηλεόραση, ένα βίντεο,κλπ.

Κι επειδή το μάτι μου γυρίζει με κάτι τέτοια, σε σημείο να ξεχνάω ότι η μάνα  μου με γέννησε γυναίκα κι όχι άντρα, αρχίζω να κατεβάζω όλη την καθαρεύουσα που έμαθα στο Αρσάκειο και στις Ουρσουλίνες  που με είχαν οι δικοί μου, μήπως και μάθω κάποτε τους στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς.

Γι αυτό κι αποφάσισα σήμερα να πάρω τα βουνά...
Με το που με πήρε τηλέφωνο η Σαβίνα κι Ο τρελος του χωριου στα όπλα.
Πάμε για βουνό?
Και δεν πάμε?
Ούτως ή άλλως για τα βουνά είμαστε.
Και ξεκινήσαμε που λέτε τζούμ τρια λαλο, ν`ανοίξει το ματάκι μας στην φύση και να φυλακίσουμε
λίγη αισιοδοξία στην μισάνοιχτη γρίλια της ψυχής μας.

Κι εγώ που αισιοδοξούσα ότι ίσως στα βουνά συναντήσω τον έρωτα της ζωής μου,
(ούτως ή άλλως μόνο άντρας που είναι για δέσιμο και για τα βουνά μπορεί να κάνει χωριό μαζί μου)
κάτι σαν τσοπάνη ένα πράγμα που να έχει και την τραγίλα του,και την αντρουλίλα του,
(σου πετάω τα μάτια έξω γιατί έχω να δω γυναίκα από την εποχή της υποτιθέμενης  κάθαρσης του ΠΑΣΟΚ), έβαλα το τζινάκι το στενό,τα φλάτ παπούτσια που τα έχουμε χρυσοπληρώσει, γιατί είναι κι ιταλικά  (ναι στο χωριό μου τα τσαρούχια στην Ιταλία τα παραγγέλναμε) και μας ανεβάζουν και το ιματζ κι εξέδρα μα.

Τι εξέδρα μα δηλαδή, που από κάποια ώρα και μετά άρχισα να κρυώνω και να τρέμω σαν το ψάρι
έξω από το νερό. Οι φίλοι μου κατάλληλα ντυμένοι με τα ισοθερμικά τους παπούτσια και μπουφάν άνετοι, με βλέπανε την Ψωνάρα και γελάγανε.

Το αποκορύφωμα δε ήταν όταν θέλησαν να μπούμε και μέσα στο κάστρο να το εξερευνήσουμε.
"Καλέ από θα μπούμε δεν έχει πόρτα" λέω εγώ το αστροπελέκι.
"Θα σκαρφαλώσουμε" λέει ο Ευρύνοος.
(Τελικά αυτός ο άντρας δεν θ`αποφύγει την κλωνοποίηση...Είχε μαγειρέψει κάτι εδέσματα μούρλια.
από ρολό με κιμά,μέχρι αγκινάρες αλά πολίτα....Θέλω έναν Ευρύνοο επειγόντως,μπουχουχουχου)
"Άστο καλύτερα μπήτε εσείς κι εγώ θα περιμένω εδώ" λέω εγώ πάντα με την ελπίδα
μήπως σκάσει μύτη ο τραγοτσοπάνης, ο πολυπόθητος γαμπρός.

"Έλα θα σ`ανεβάσουμε εμείς"
"Άντε καλά θα το καταπιώ κι αυτό το φαρμάκι".
Τι να κάνω υποχώρησα...Ανεβαίνει ο τρελός πρώτος κι από κάτω η Σαβίνα μ`έσπρωχνε ν`ανέβω..
Για γέλια ένα πράγμα σας λέω...Και το τζιν που ήταν στενό να μην μ`αφήνει να κάνω καμία κίνηση της προκοπής ν`αποφύγω την ξεφτίλα...Με τα πολλά το κατάφερα  κι αυτό...

Πήγαμε την εκδρομή μας...ρουφήξαμε το οξυγόνο μας...μυρίσαμε τ`αρώματα της γης,
φάγαμε στην φύση κατάχαμα, κι ονειρευτήκαμε...

Ονειρευτήκαμε ένα καλύτερο αύριο για όλους εμάς τους απλούς, τους τίποτα που φτιάχνουμε
τον κόσμο...Κι αφήσαμε την Άνοιξη να διαπεράσει τις γρίλιες της ψυχής μας, και να σας μεταφέρουμε  ένα μικρό μήνυμα αισιοδοξίας.

ΑΥΡΙΟ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΕΡΑ.