2011... we made it.

Καλή χρονιά σε όλους τους φίλους μας.
Κι ας θυμόμαστε να ταΐζουμε το ΑΥΡΙΟ περισσότερο από το χθες με ένα πλατύ χαμόγελο που θα τα
σκεπάζει όλα:))))


 

Η Καλύτερη φωτογραφία της χρονιάς...για μένα προσωπικά.Γιατί η ζωή είναι στιγμές σαν κι αυτές, που κλείνουμε βαθιά στο σεντούκι της καρδιάς και μας βοηθάνε να πάμε παρακάτω.

ΡΗΣΕΙΣ ΣΟΦΩΝ

Λίγες σκέψεις καθώς το 2011 φτάνει στο τέλος του και μια νέα χρονιά αρχίσει...

(Μόνο που το πρώτο: "Δε μπορείς να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς αν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις την ακτή από τα μάτια σου", το είπε ο Πλάτωνας!

Κενές σελίδες

Ένα απόγευμα μια νεαρή γυναίκα περπατούσε ξυπόλυτη δίπλα στο κύμα, μετά την δύση του ηλίου. Σταμάτησε και κοίταξε πίσω να δει τα αχνάρια της στην άμμο. Δεν υπήρχε τίποτα. Τα είχαν σβύσει τα κύματα.
Όταν γύρισε για να συνεχίσει την πορεία της,

Το περιτύλιγμα

Γιορτινό κλίμα; Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα; Στους περισσότερους όλα αυτά δε λένε τίποτα άλλο, παρά περισσότερο άγχος. Η οικονομική κρίση, έχει αλλάξει τη ζωή μας κι αυτό είναι κάτι

Ευχές...

Μέσα από την καρδιά μας...
ας ταΐζουμε το αύριο περισσότερο από το χθες...

Επειδή παρασύρομαι

Πάει κι αυτό πέρασε Ένας χρόνος λοιπόν… Και τι χρόνος! Άγριος, δύστροπος, πικρός… Κύλησε σαν το νερό… Το νερό που γίνεται ρυάκι και ταξιδεύει μικρά κλαδάκια και τους κλέφτες που φυσάγαμε παιδιά. Το νερό που γίνεται και χείμαρρος και παρασύρει κορμούς δέντρων και αυτοκίνητα.
Είναι εκπληκτικό αν σκεφτείς πόσες μορφές μπορεί να πάρει ο χρόνος που αφήνεις πίσω. Αφήνεις; Σε αφήνει; Τελοσπάντων… Πλησιάζουν οι γιορτές. Και είναι για να κάνεις όνειρα και σχέδια. Είναι, όμως, και για αναπολήσεις και αναθεωρήσεις.

Ζω...

Οι αγαπημένοι μας, σύντροφος, παιδιά, γονείς, επιστήθιος φίλος ...
Πόσο συχνά τους βλέπουμε; Δεν εννοώ να τους

Η βαλίτσα...στο Γάμο...

"Ο Θεός το ρεζερβουάρ της γυναίκας που λέγεται υπομονή το γεμίζει μέχρι επάνω..."
Με αυτή τη φράση μεγάλωσα "πρέπει να μάθεις

Οι καραμέλες...

Όταν συνειδητοποιήσουμε πόσες καραμέλες μας έμειναν...
«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής

Άνθρωπος στα αζήτητα.

Την ώρα που το διάβασα δάκρυσα. Έκρυψα το πρόσωπό μου να μην με δουν οι περαστικοί, που φορτωμένοι ψώνια κι άγνοια για τα καθημερινά δράματα που παίζονται δίπλα τους, απολάμβαναν την καταναλωτική τους μανία. Δεν τους κατηγορώ. Μία από αυτές είμαι κι εγώ.
Κι ίσως τα δάκρυα να ήταν κι ενοχικά. Ελπίζοντας αυτό το κείμενο να ξυπνήσει μέσα μας ότι κοιμάται το αναδημοσιεύω.

Παπαδιαμάντης - χρεωκοπία (από το 1896!)

Τις ημύνθη περί πάτρης;

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;
Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί,

Αφιερωμένο στον " Δημοκρατικό" φασισμό

Επειδή η "λα  καταστασιόν"  στην χώρα μας έχει αρχίσει να γίνεται  "τρε απελπιστίκ", κι αυτό αντανακλάται στις μικρές κοινωνίες ακόμη πιο έντονα  με ένα τρόπο απόλυτα φασιστικό, το ποίημα του Αζίζ  "Σώπα μην μιλάς", νομίζω ότι είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Το έχω δημοσιεύσει δύο φορές. Αυτή είναι η τρίτη κι η φαρμακερή, που λένε.
Αυτή τη φορά είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε

24ωρη αποτοξίνωση...

Οι 24 ώρες υποχρεωτικής αποτοξίνωσης από την ειδησεογραφία, κινδυνεύει να βάλει ιδέες στην “πελατεία”…
Μας πήραν το ηρεμιστικό μας, το μέσον για να δοκιμάζουμε την λογική μας, το δρόμο προς την

Το δικό μου μηλαράκι

Την βλέπω να γελάει και το γέλιο της θυμίζει το δικό μου. Όσοι την βλέπουν λένε ότι είναι ίδια εγώ. Μάνα και κόρη δύο κόσμοι δύο γενιές. Μόνο που οι δικές μας οι γενιές απέχουν μόλις 16 χρόνια η μία από την άλλη. Μεγαλώσαμε σχεδόν μαζί.
Το κορίτσι που σπούδαζε, ΑΛΛΑ έγινε μάνα πριν ενηλικιωθεί και στόλιζε την κόρη της με διάφορα φρου- φρου και μετά την έβγαζε φωτογραφίες και καθόταν και γέλαγε. Ανωριμότητα σε όλο της το μεγαλείο. Το μωρό της, ήταν η Barbie της.

Η αλήθεια είναι σαν την σταγόνα…

"Όπου και να πάω η Ελλάδα με πληγώνει", έγραψε κάποτε ο μεγάλος Ρίτσος.

Εγώ θα παραφράσω τους στίχους και θα πω "όπου και να πάω η Αρτέμιδα θα με πληγώνει".
Δυστυχώς διαπίστωσα με αφορμή μία ανάρτηση με τίτλο "Θέλω να γίνω χαλίφης στην θέση του χαλίφη", ότι η μικρή τοπική κοινωνία μας, είναι πιστό αντίγραφο της κυβέρνησης.
Κατεβαίνεις να διαδηλώσεις για το άδικο; Καταλήγεις στο νοσοκομείο με αναπνευστικά

Σπάτα, Αρτέμιδα - "Θέλω να γίνω χαλίφης στην θέση του χαλίφη"

Κι αισίως σε λίγο καιρό η Δημοτική αρχή κλείνει ένα χρόνο.

Μόνο που περνώντας ο καιρός, μετά λύπης μου αντιλαμβάνομαι

Μια γυναίκα μπορεί....?

Μήπως παραλογίζομαι;

Πέρασαν, κοντά, τέσσερις μέρες σιωπής στον χώρο μας.
Δεν μπορώ να πω τι έγινε μέσα σε αυτές τις μέρες.

Απλά αισθάνομαι το μυαλό μου γεμάτο

δεν ήμουν μάγκας και νταής

Αναμνήσεις πολλές αναμνήσεις με πλημμύρισαν απόψε.
Θυμάμαι ακόμη ένα τρελό κορίτσι, που ήταν δεν ήταν 14 χρονών, να τρέχει στην Πατησίων, να βρει τον ξάδελφό της που ήταν κλεισμένος στο Πολυτεχνείο.

Εκείνη την βραδιά που μπήκε το τανκς, τα ξημερώματα άκουσε την πόρτα να χτυπάει και να μπαίνει αλαφιασμένος ο ξάδελφός της, ζητώντας από τους δικούς της να τον κρύψουν.
Επικηρυγμένη χρόνια η οικογένειά της, ούτε για μια στιγμή δεν δίστασε να του δώσει άσυλο. Κι εκείνη καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι που μοιραζόταν το δωμάτιό της μ`έναν αγωνιστή. Τον αγαπημένο της ξάδελφο.

Ἀρχηγοί

Μια ποιητική βραδιά αφιερωμένη στον Σουρή και τα σύγχρονα γεγονότα της πολιτικής μας σκηνής μου θύμισε αυτό το ποίημα και το μοιράζομαι μαζί σας...

Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,

κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·

ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ

τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.

Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,

Η Ιστορία είναι μπροστά μας…

Αν και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην σχολιάσω τα πολιτικά γεγονότα της χώρας μας,

Ο Κουλοχέρης

Καθηλώθηκα χθες σαν χαζή ξανθιά που είμαι μπροστά στο χαζοκούτι, να δω τι θα γίνει με την κυβέρνηση. Είχα σας λέω τέτοια αγωνία...
ΑΝ θα μείνω ακυβέρνητη... ΑΝ θα βουλιάξει το καράβι της τρελομανταλένας... ΑΝ θα πέσει

Εθνοσωτήρες του κώλου

Επειδή τα γεγονότα τρέχουν και κάποιοι αποφασίζουν για μάς χωρίς εμάς, όπως τότε που μας εν τάξανε στην Ευρωζώνη, αφιερώνω αυτό το υπέροχο τραγούδι που βρήκα εντελώς τυχαία.

Μια που έρχεται η ώρα για εκλογές,
Μια κυβέρνηση θα φτιάξουμε που λες
Μια κυβέρνηση που θα χει αποδοχή
Και θα δώσει στον λαό προοπτική.
Υπουργό Οικονομίας τον κυρ Μήτσο
Τον μανάβη που 'χει 4 παιδιά
Υπουργίνα Γεωργίας την Ελένη
Που η μέρα της νυχτώνει στα καπνά

Δευτέρα και βαριέεεεεεεμαι!

Πάντα πίστευα ότι κάτι φταίει με την Δευτέρα και από ότι φαίνεται, μάλλον ευσταθεί.

Η στατιστικές έχουν αποδείξει ότι πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι οι Δευτέρες είναι

Ήταν "ΌΧΙ";

Σήμερα...

Δεν υπάρχουν λόγια...
Δεν υπάρχουν ξεκάθαρα αισθήματα...
Δεν υπάρχουν ανεπηρέαστες απόψεις...

Η σιωπή...

Σήμερα...

Δεν υπάρχουν λόγια...
Δεν υπάρχουν ξεκάθαρα αισθήματα...
Δεν υπάρχουν ανεπηρέαστες απόψεις...

Μας κατακλύζουν σκέψεις, μνήμες, προβληματισμοί και αγωνία για το μέλλον...
Ας αφήσουμε να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός...

Ας ευχηθούμε, με το χέρι στην καρδιά, ότι όσα γίνονται αυτές τις μέρες θα είναι για το καλό της πατρίδας μας.
Τι πατρίδας μας που είναι περήφανη για την ιστορία της και θέλει να μην φοβάται το μέλλον  της...

Εσείς τι αισθάνεστε;

Όλοι μαζί

Έτσι σκληρός που είναι τούτος ο καιρός,
δεν είναι καλό να είσαι μόνος.

Ας δώσουμε ο ένας το χέρι στον άλλο.

Θα ανέβουμε και θα υποφέρουμε,

Πως θα με βρω;

Είμαι ένας ή πολλοί;

Ψάχνω αλλά τους χάνω.

Αλλάζουν ρούχα και είναι κρυφοί.

Πάνε αλλού και τους κυνηγάω.

Τι θα κάνουμε;

Μια φιλία τους αναζωογονούσε.

Ήταν χαρά τους και ευχαρίστηση να μοιράζονται μαζί της ώρες χαλάρωσης.
Από τις πρώτες μέρες του γάμου τους ήταν

Και εμείς...

Ταξιδιώτες πάνε και έρχονται,

καρδιές πληγώνονται,

γνώμες πληθαίνουν, 

παιδιά μεγαλώνουν,

Eυχαριστώ τους Έλληνες

Το βρήκα σε μια τυχαία περιπλάνησή μου στο ίντερνετ. Το διάβασα και με συγκίνησε. Κι επειδή το θεωρώ επίκαιρο, μέσα από το κουράγιο που μου χάρισε η ανάγνωσή του το μοιράζομαι μαζί σας.... γιατί κάπου υπάρχουν άνθρωποι που μας θαυμάζουν γι αυτό που πραγματικά είμαστε. Έλληνες.

Eυχαριστώ τους Έλληνες - Simone LE BARON 
"Να μην αφήσετε ποτέ τους άλλους να γράψουν την ιστορία σας, αντί για εσάς"

Simone LE BARON Γλωσσολόγος – Καθηγήτρια της γαλλικής γλώσσας Διπλωματούχος της Alliance Française de Paris http://simone-le-baron.blogspot.com/

Τα τετραγωνάκια

Θα ρυθμίσω τα ζητήματά μου.

Θα αρχίσω από το κεφάλι μου.

Θα το αριθμήσω με τετραγωνάκια.

Θα βάλω μέσα, τακτικά

Μείνετε αχόρταγοι μείνετε τρελαμένοι

Ένα σωρό από όσα γνώρισα ακολουθώντας τη διαίσθησή μου και προσπαθώντας να ικανοποιήσω την περιέργειά μου, αποδείχτηκαν ανεκτίμητα στην πορεία της ζωής μου.

Θέλω να πω πως ποτέ δεν γίνεται να προβλέψεις την πορεία σου.
Για να την εκτιμήσεις, θα πρέπει να την

Παγκόσμια ημέρα των ζώων... Χρόνια μου πολλά.

Παγκόσμια ημέρα των ζώων λοιπόν σήμερα και μια και φημίζομαι για τα φιλόζωα αισθήματα και εφ`όσον συνυπάρχω με δύο κούκλες, την Μάρτζυ και την Νεφέλη, σκέφτηκα να κάνω αυτή την αφιέρωση. Αλλά πρώτα απ`όλα να ευχηθώ Χρόνια Πολλά στην κυβέρνηση, σε μένα και σε όλους όσους παρακολουθούν παθητικά όσα συμβαίνουν γύρω μας. Χρόνια μας Πολλά παιδιά.

Γράμμα από έναν σκύλο προς τον ιδιοκτήτη του

Φθινόπωρο μπερδεμένο

Τι να σου κάνω φτωχή πατρίδα μου;

Πάνε και έρχονται οι πολιτικοί,

μιλάνε ασταμάτητα όλοι γύρω μου,

η κούπα της ζωής

Εδώ βρίσκεται ότι αγάπησα,

εδώ εκτείνεται το μικρό μου σύμπαν,

στην ζωντάνια των

Άλλα λόγια ν`αγαπιόμαστε

Απουσίασα τα ξέρω. Αλλά όπως λέει και το τραγούδι, " εγώ γι αλλού ξεκίνησα κι αλλού η ζωή με πάει", ή « με στραβό αν κάτσεις το πρωί θ`αλληθωρίσεις» , αποφάσισα να απέχω λίγο από το θολό.

Γιατί η ενασχόλησή μου με τα πολιτικά δρώμενα του τόπου μου,  έκαναν το μυαλό που ΔΕΝ είχα κουρκούτι. Έπαθα και την περίφημη ρήξη μηνίσκου, που από τον εγκέφαλο κατέβηκε στο πόδι, κι ήρθε κι έδεσε το γλυκό.